نامت، تکرار جاودانه مهر است، در هجامه های مکرر درد. نامت به گل می ماند؛ زیبایی... سکوت... و پرپر شدن. نامت به شادی می ماند؛ سرور رقصانی که سینه پدر را به گُل می نشاند وقتی که در ازدحام بی کسی هایش فریاد می شود. نامت به شادمانی می ماند، علی!علیِ اکبر! حتی در میان هجوم نیزه و تیر و... بی کسی. و به برادر و به یاور. #خدیا به حَقِّ علی اکبر جانِ حسین بن علی: الّلهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج