#نـجواے_اشعـاࢪ📖 ••ذیل دعای‌شانزدهم‌صحیفه‌سجادیه، قسمت² : تـویـی کـه افـراط در کـیـفـر نـداری نــداری جــای لــطــفـت انـتــظــاری من آن عبدم که فـرمودیـش دعـوت کـه بـنـمـایـد دعـا و کــرد اطــاعــت و لبیکت چنین گفـت ای جـهـان دار منم عـبد ذلـیـل و بـی‌کـس و خـوار خطاهایم چه سنگین است بـردوش چراغ عمرم از ذنـب است خـامـوش ز روی جـهـل بـنـمـودیــم عـصـیــان والا نـیـســتـی شـــایـ‍ـان طـغــیــان خـدایــا رحـم بـنـمـایـی و احـســان که ماهم بیش‌تر خوانیـمـت از جـان خـــداونــدا بـیــامــرزی گـنـــاهـــم؟ که من هم عفو را با گریـه خـواهـم؟ و آن کس را که صورت گشته خاکی و یا از فقر و کم رزقی است شاکـی، ببـخشـاییـش از الـطـاف و رحـمـت؟ و این یک را ببخشی مـال و ثـروت؟ خـدایــا مــکــن نـومـیـد و خــوارش کسی را که تویـی مـعـطـی و یـارش درودت بـــــر نـــبــــی و آل قـــــرآن ز عـبــد بـی پـنــاهــت رو مـگـــردان مـکـن مـشـتــاق خــود را از درت رد که اِستادم به شـوق لـطـف بـی حـد تو خود را وصف فرمودی به رحمت و ذاتــت را سـتــودی بــر کــرامــت درودت بـــر نـــبـــی و آل اطــهــار مرا مـشـمـول رحـم و مغـفـرت دار