🎧 صوت نشست علمی: قرآن و فقه حیل. 🔶 ارائه کننده : حجت الاسلام دکتر علی راد : دانشیار دانشگاه تهران . #استاد_علی_راد 📣با مَدرَس استاد راد همراه باشید: 🆔✨@OstadRad✨

به دلیل نسبیت دانش بشری و خودبسندگی به عقل ، بدون امداد وحیانی و الهی در شناخت هدف حقیقی حیات، انسان به بیراهه رفته و تکاملی ناهمسو با هدف اصیل خواهد یافت؛ زیرا تجربه تاریخی امروزین بشر ،گواهی است برراستی این ادعا که انسان بدون امداد وحی آسمانی در انتخاب هدف حیات، به بیراهه رفته است؛شاهد این ادعا، تضادهای موجود در معنا و هدف زندگی انسان#غربی و شرقی عصر حاضر در کشورها و ملل مختلف است . 📚انسان در تراز قرآن ص - ۴۴ - استاد علی راد #کتاب #انسان_در_تراز_قرآن #استاد_علی_راد . 📣با مَدرَس استاد راد همراه باشید: 🆔✨@OstadRad✨

جایگاه رفیع امامت شرح حدیث اول از «کتاب الحجّة اصول االکافی »، بَابٌ نَادِرٌ جَامِعٌ فِي فَضْلِ الْإِمَامِ وَ صِفَاتِه‌ . بخش پنجم 🎙 ارائه: حجت الاسلام دکتر علی راد #استاد_علی_راد 📣با مَدرَس استاد راد همراه باشید: 🆔✨@OstadRad✨

خاورشناسان و حدیث امامیه؛ طبقه‌بندی و تحلیل پژوهش‌ها چکیده مقدمۀ ارزیابی علمی رویکرد خاورشناسنان به حدیث امامیه، مواجهه بدون واسطه با نگاشته‌های آنان است. این مهم جز با تتبع گسترده در میراث مکتوب آنان و مطالعۀ موردی هر یک از آنها میسر نخواهد بود. این نوشتار - که برآیند هشت ماه مطالعه میدانی و کتابخانه‌ای داخل و خارج از کشور و مبتنی بر پژوهش‌های پیشین نشریافته فارسی و عربی است - ابتدا مأخذشناسی دقیق و جامعی از پژوهش‌های خاوشناسان در باره حدیث امامیه ارائه نموده، سپس این پژوهش‌ها را در قالب یک الگوی منطقی طبقه‌بندی و گزارش می‌کند. نتایج این پژوهه در پاسخ‌گویی به پرسش‌هایی چون میراث مکتوب شاخص خاورشناسان در باره حدیث امامیه کدام است؟ در این میراث خاوشناسان چه مسائل و موضوعاتی از حدیث امامیه را بررسی کرده‌اند؟ و مسائلی از این دست، سودمند خواهد بود. کلیدواژه‌ها : حدیث امامیه خاورشناسان گونه‌پژوهی مأخذشناسی . لینک دانلود مقاله : http://hadith.riqh.ac.ir/article_12446.html . #استاد_علی_راد . 📣با مَدرَس استاد راد همراه باشید: 🆔✨@OstadRad✨

عرضه اعمال بر اهل بیت علیهم السلام شرح حدیث دوم از «کتاب الحجّة»، بَابُ عَرْضِ الْأَعْمَالِ عَلَى النَّبِيِّ ص وَ الْأَئِمَّةِ ع‌ . 🎙 ارائه: حجت الاسلام دکتر علی راد حدیث : عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ عَنْ يَحْيَى الْحَلَبِيِّ عَنْ عَبْدِ الْحَمِيدِ الطَّائِيِّ عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ شُعَيْبٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّاعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَقَالَ هُمُ الْأَئِمَّة. ترجمه : يعقوب بن شعيب گويد: از امام صادق عليه السلام راجع بقول خداى عز و جل (۱۰۵- سوره ۹) «در كار باشيد كه خدا و پيغمبر و مؤمنين كردار شما را مى ‌بينند» پرسيدم، فرمود: مؤمنين، ائمه هستند. الكافي (ط - الإسلامية): ج‌۱، ص۲۱۹ . #استاد_علی_راد 📣با مَدرَس استاد راد همراه باشید: 🆔✨@OstadRad✨

تحلیل و ارزیابی آرای خاورشناسان درباره «غلو» و «تقیه» در میراث حدیثی امامیه چکیده اصالت، اعتبار و خاستگاه حدیث شیعهاز مباحث اساسی و پربسامد در مطالعات حدیثی خاورشناسان استکه در این‌ میان، موضوع «تقیه» و «غلو» به دلایلی چند مورد توجه ایشان قرار گرفته است؛ بررسی و مطالعه تاریخی جامعه اولیه شیعه و تأکید بر وجود مؤثر و گسترده این دو عنصر در آن زمان، از این دلایل مهم‌ است. تردیدافکنی در اعتبار روایات شیعه، تأکید بر وجود متهمان به عدم وثاقت در روایات شیعی و منحصر ساختن شیعه به این دو مسئله و نیز کم یا بی‌اهمیت جلوه دادن جایگاه مقدس ائمه(ع) از نتایج مهم تحقیقات ایشان است. اختصاص دادن پدیده غلو به شیعه، در نظر نگرفتن موضع صریح و شدید ائمه(ع) و علمای امامیه در برابر غالیان، بی‌توجهی به راهکارهای ائمه(ع) و علمای امامیه در کشف روایات تقیه‌ای، انحصار جریان غالب و کلی مکتوبات روایی شیعه به تقیه، بی‌توجهی به تقیه در دیگر فِرق اسلامی، توجه نکردن به روش و سیره اصحاب ائمه(ع) و نیز محدثان امامیه در مواجهه با روایات تقیه‌ای و نیز عدم تفکیک میان روایات تقیه‌ای و توریه‌ای‌از نقدهای مهمی است که بر مطالعات اینان وارد است. نوشتار پیشِ ‌رو تلاش دارد دیدگاه‌های مهم خاورشناسان درباره غلو و تقیه در میراث حدیثی امامیه را بکاودوتحلیل و ارزیابی کند. کلیدواژه‌ها : امامیه تقیه خاورشناسان غلو میراث حدیثی. لینک دانلود مقاله : https://imamiya.urd.ac.ir/article_94071.html #استاد_علی_راد 📣با مَدرَس استاد راد همراه باشید: 🆔✨@OstadRad✨

موضوع این کتاب، تشریح اصول و مبانی کلامی شیعه در تفسیر قرآن کریم است. کتاب حاضر، با هدف بسط منطقی و روشمند مبانی کلامی امامیه در تفسیر و شناسایی نقدهای مخالفان مبانی کلامی امامیه در تفسیر و پاسخ به آن‌ها تدوین گردیده است. نگارنده، در این نوشتار می‌کوشد به اکتشاف، طبقه‌بندی و تبیین مبانی کلامی امامیه پرداخته و اشاره‌ای نیز به تأثیر این مبانی در دیگر مؤلفه‌های نظریة تفسیری امامیه داشته باشد. وی همچنین بر آن است که به اشکالات مطرح شده علیه مبانی کلامی پاسخ دهد. عناوین مباحث مندرج در کتاب، عبارت‌اند از: نظریة تفسیری؛ مبانی کلامی عامِ امامیه در تفسیر قرآن؛ مبانی کلامی خاصِ امامیه در تفسیر قرآن؛ تأثیر مبانی کلامی خاص امامیه در تفسیر؛ و نقد و بررسی آرای منتقدان مبانی کلامی تفسیر امامیه.

پژوهش‌هاي حديثي در دوره جمهوريت تركيه چكيده حديث‌پژوهي در تركيه از آغاز دوره جمهوريت تا كنون(1924ـ2010م) با سه دوره متمايز از هم، روندي تدريجي ـ تكاملي را پشت سر نهاده و امروزه مطالعات علوم و معارف حديث در دانشگاه‌هاي الهيات تركيه به يک رشته علمي و تخصصي تبديل شده است. بررسي تاريخچه حديث‌پژوهي در تركيه، زمينه‌هاي رشد، آثار، كاستي‌ها و امتيازات پژوهش‌هاي حديثي در سده اخير تاريخ سياسي حيات تركيه محور اصلي اين مقاله حاضر است كه با روشي توصيفي ـ‌ استنادي به تبيين شاخصه‌هاي اصلي حديث‌پژوهي در دوره جمهوريت تركيه پرداخته و آثار برتر حديثي هر دوره را شناسانده است. كليد واژه‌ها: تركيه، جمهوريت، حديث‌پژوهي، ادوار سه‌گانه، آثار، ويژگي‌ها. لینک مقاله: http://hadith.net/post/6125/%D9%BE%DA%98%D9%88%D9%87%D8%B4-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AD%D8%AF%D9%8A%D8%AB%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D9%87-%D8%AC%D9%85%D9%87%D9%88%D8%B1%D9%8A%D8%AA-%D8%AA%D8%B1%D9%83%D9%8A%D9%87/ #استاد_علی_راد 📣با مَدرَس استاد راد همراه باشید: 🆔✨@OstadRad✨

بازشناسى پژوهش‌ها و اندیشه‌هاى قرآنى بدیع‌الزمان سعید نورسى آنچه در این پژوهه مى‏آید معرفى دیدگاه‏هاى قرآنى بدیع‏الزمان سعید نورسى، به عنوان یک محقق قرآنى است. هرچند ممکن است برخى از آراى وى قابل نقد و ابرام باشد. نشو و نما سعید نورسى، از اعلام متفکّران تأثیرگذار در اندیشه اسلامى در زمره مصلحانى است که پرتو فروزان افکارشان دیگران را مجذوب خویش ساخت و سخنانشان در قلب و روح رهروانشان همچو نورى در ظلمت تجلّى یافت. وى با شرح دانش کتاب الهى و سنّت نبوى، به ستیز با جهل و فساد آفرینى آتاتورک قیام نمود، شیفته زیب و زیور نگشت و تبعید را به مقامات دنیوى برترى داد. نورسى بمانند اقبال، سیدجمال‏الدین اسدآبادى و غزالى توانست صداى ایمان را در قلب کفر و الحاد به طنین اندازد و جامعه شیطان‏زده عصر خود را در ترکیه، نوایى جانفزا از توحید و دیانت بخشد. او در دفاع از حریم قرآن و رسالت، هیچ تسامح و تساهلى به خود راه نداد.(1) «رسائل النور»؛ اثر علمى ـ قرآنى نورسى آثار علمى برجاى مانده از سعید بسان گنجینه‏اى انباشته از گوهرهاى دانش و معرفت، رهاوردى بدیع و کارامد در عرصه هدایت امت اسلامى و ارائه طرحى نوین در تقابل با چالش‏هاى جدید اسلام با فرهنگ و تمدّن غرب، براى تمامى مسلمانان به ارمغان گذاشتند و بار دیگر فروزانى شعله جاوید وحى را در کلمات و مکتوبات او به اثبات رسانیدند. این نگاشته‏ها بمانند آذرخش آسمانى، ریشه ظلمت زمانه را در هم کوبیدند و به دنبال خود، باران معرفت و دیانت آگاهانه را بر جان لب تشنگان هدایت فرو باریدند. او جامعه خفته و در جهل فرو رفته آن روز ترکیه را چنان به خود آورد که هنوز هم آهنگ بیدارى و اسلام‏جویى او در گوشِ جان‏هاى بیدار آن‏جا طنین‏انداز است. نورسى را در اثناى تألیف و تدوین این نگاشته‏ها، قرآن کریم تنها منبعى است که در میدان پژوهش او به عنوان مصدر نخستین و مرجع اصیل واقع شده. پس از قرآن، نصوص رسیده از سنّت نبوى دومین مرجعى است که در توجه کامل پژوهش و دقّت نظر علمى او قرار دارد و در سراسر رسائل النور، آن دو (قرآن و حدیث) را نمود خاصى است. سرآغاز هر بخش از نوشته‏هاى نورسى آیه‏اى است از قرآن یا پرتوى از یک گفتار نبوى که مورد کاوش و تحلیل قرار گرفته‏اند. بدیع‏الزمان نورسى تا به هنگامه رحلت خویش، افزون بر 150(2) (و به قولى 130(3)) رساله قرآنى در حوزه علم و معرفت اسلامى در کارنامه دانش خود به ثبت رساند که همگى آن‏ها بنیان تفکر و ساختار نگرش عالمانه او به مجموعه هستى را به خوبى نمایانگرند. او بیش‏تر آن‏ها را در دوران تبعیدش به منطقه «بارلا»، از سال 1926م به بعد به تحریر درآورد. و جملگى را در مجموعه با مسمّایى به نام رسائل النور سامان داد. این یادداشت‏ها در چهار بخش اصلىِ به هم پیوسته و متحد با هم، عمده آثار قرآنى نورسى را تشکیل مى‏دهند. نورسى در این‏که چرا تراوش‏هاى قلم خویش را رسائل‏النور نامیده و واژه «النور» را همچو تاجى مرصّع بر سر آنان نهاده، سخنى لطیف دارد؛ او در این‏باره مى‏گوید: «واژه "نور" در طول زندگى‏ام همواره در هر جا که گام نهادم فراروى من بود، اسم روستایى که در آن به دنیا چشم گشودم "نورس"، اسم مادرم "نوریه"، نام استادم در طریقه نقشبندیه "سید نورمحمد"، استاد دیگرم در مسلک قادریه "نورالدین"، از معلمان قرآنى‏ام "نورى" و در اسم اکثر شاگردانى که ملازم من در تحصیل معارف بودند، واژه "نور" موجود بود. به نوعى "نور" در سراسر زندگى من تجلّى و تبلورى خاص داشت.»(4)

نگاهى اجمالى بر کلیّات رسائل‏النور آن‏چنان‏که پیش‏تر سخن رفت، رسائل‏النور از چهار بخش اصلى تشکیل شده است و هر کدام با عناوینى خاص شامل بخشى از نگاشته‏هاى نورسى در حوزه فرهنگ قرآنى و اسلامى مى‏باشند. این چهار بخش به ترتیب عبارتند از: الف. سوزلر (الکلمات)؛ ب. مکتوبات (المکتوبات)؛ ج. لمعات (اللمعات)؛ د. شعاعلر (الشعاعات). هریک از بخش‏هاى این کتاب، خود حاوى رساله‏هاى مستقل و متنّوعى درباره علوم اسلامى، به ویژه تفسیر و علوم قرآنى، مى‏باشند. تعداد این رساله‏ها در سه بخش اول 33 رساله و در بخش «شعاعلر» 15 رساله مى‏باشد.(5) جایگاه قرآن در اندیشه نورسى از آن‏رو، که نورسى جملگى آثار خویش را به نوعى تفسیر آیات الهى و برگرفته از آبشخور قرآن مى‏داند، رویکردى خاص در نگرش او به این مائده آسمانى دیده مى‏شود، آن‏گونه که قرآن را بسان عقل هدایتگر و آیات آن را همانند شعله‏اى فروزان در حیات آدمیان شمرده و رسائل‏النور خود را دلیلى روشن بر حقانیّت قرآن کریم و رشحه‏اى از آن اقیانوس و شعاعى از آن خورشید و حقیقتى مسلّم از گنج دانش راستین مى‏داند: 1. تعریفى ژرف از قرآن نورسى آن‏گاه که مى‏خواهد تعریفى از معجزه جاوید محمدى صلى‏الله‏علیه‏و‏آله ارائه کند، به خود اجازه نمى‏دهد که در قالب الفاظ کوتاه و حدود تعاریف محدود منطقى، بدان بپردازد. او به نقش روشنگرانه قرآن در زمین چنین نظر دارد: «اِنَّ القرآنَ الحکیمَ بمثابه عقل الارضِ و فکرِها الثاقب، فلو خرجَ القرآنُ ـ و العیاذُ باللّه ـ من هذهِ الارضِ لجنتِ الارضُ.»(6) سپس این تمثیلِ از قرآن را در توصیفى دراز دامن، با نگرش معنوى عرفانىِ بدیع ممزوج و با عباراتى بس ظریف از دریچه معنا به سرایش لفظ در مى‏آورد و حیرت خواننده را در نگرش خود به مکانت و عظمت قرآن صد چندان مى‏کند. تعابیر نورسى از بس زیبا و دلنشین‏اند هرکس که بخواهد آن‏ها را در قالبى دیگر بنگارد، انصاف را در آن خواهد دید که به غایت جمال و کمال گفتار نورسى نمى‏رسد و همچون بیان نورسى نخواهند شد. تعریف وى از قرآن تأمّل خواننده را برمى‏انگیزد: «فاِن قلتَ: القرآنُ ما هو؟ قیل لک: هو الترجمةُ الأزلیّة لهذه الکائناتِ، و الترجمان الابدىِ لألسنتها التالیاتِ للآیات التکوینیة، و مفسِّرُ کتابِ العالَم، و کذا هو کشّافٌ لمخفیاتِ کنوز الأسماء المستترةِ فى صحائف السموات و الارض، و کذا هو مفتاحٌ لحقائق الشؤون المسخَّرةِ فى سطور الحادثات، و کذا هو لسانُ الغیبِ فى عالِم الشهادةِ، و کذا هو خزینةُ المخاطبات الأزلیة السبحانیة و الالتفات الابدیة الرحمانیة، وکذا هو أساس و هندسةٌ و شمسٌ لهذا العالِمَ المعنوى الاسلامى، و کذا و هو خریطة للعالِم الاخروى، و کذا هو قولٌ شارحٌ و تفسیرٌ واضحٌ و برهانٌ قاطعٌ و ترجمانٌ ساطعٌ لذاتِ اللّهِ و صِفاتِه و أسمائِه و شؤونِه، و کذا هو مربٍّ للعالِم الانسانى. و کالماء و کالضیاءِ للانسانیةِ الکبرى التى هى الاسلامیةُ، و کذا هو الحکمةُ الحقیقیةُ لنوعِ البشرِ، و هو المرشدُ المهدىُّ ما خُلق البشرُ له، و کذا هو للانسانِ کما أنّه کتابُ شریعةٍ کذلکَ کتابُ رحمةٍ، و کما أنّه کتابُ دعاءٍ و عبودیّةٍ کذلک هو کتابُ أمرٍ و دعوةٍ و کما أنّه کتابُ ذکرٍ کذلکَ هو کتابُ فکرٍ، و کما أنّه کتابُ واحدٍ لکن فیه کتبٌ کثیرةٌ فى مقابلةِ جمیعِ حاجاتِ الانسانِ المعنویةِ، کذلکَ هو کمُنزلٍ مقدّسٍ مشحونٍ بالکتب والرسائِل، حتى أنّه أبرزٌ لمشربِ کلِّ واحدٍ من أهلِ المشارب المختلفة، و لمسلکِ کلِّ واحدٍ من أهل المسالک المتبانیةِ من الاولیاء و الصدیقینَ، و من العرفاءِ و المحققینَ، رسالةٌ لائقة لمذاق ذلک المشربِ و تنویره، و للمساقِ ذلک المسلکِ و تصویرهِ کأنّه مجموعة الرسائِل.»(7) 2. عدم امکان ترجمه حقیقى قرآن نهایت اعجاز بلاغى ممکن در الفاظ و معانى قرآن، ویژگى منحصر به فرد اسلوب بیانى وحى، و مکانت والاى زبان ادبى قرآن (عربى) در فصاحت و سلاست، نورسى را بر آن داشت تا در جاى جاى نگاشته‏هاى خویش، بر عدم امکان ارائه ترجمه حقیقى از قرآن پاى بفشرد و غایت ترجمه قرآن را بیانى مجمل و نارسا، آمیخته با توضیح و تفسیرى از معنا (غیر از لفظ) بداند و حال آن‏که امتزاج لفظ و معنا در قرآن انکارناپذیرند. او براى نمونه، چند آیه را آورده، با خطابى درنگ‏آمیز به خواننده مى‏گوید: «فهل یمکن ـ اوترى ـ ترجمةَ أمثالِ هذهِ الایاتِ الکریمةِ ترجمةً حقیقتةً؟ لا شکَ أنّها غیرُ ممکنةٍ، فان کان ولابد، فإمّا تعطى معانی اجمالیةٍ مختصرةٍ للآیةِ الکریمةِ، أو یَلزم تَفسیر کلِّ جملةٍ منها فى حوالى ستَه أسطرٍ.»(8)