#امام_باقر_ع_مدح_و_ولادت آمدی و منعکس شد نورِ حق دور و برت عالم آمد عاشقانه با ادب در محضرت خوش به این اصل و نسب! بابابزرگت شد حسین(ع) خورده نان از دستِ آقای کریمان مادرت باقرالعلم النبی بودی و با ذکرِ علی(ع) می‌گذارد تاجِ دانش را پدر روی سرت آسمان آماده‌ی ثبت احادیث تو شد جرعه‌جرعه موج زد! شد آب دریا جوهرت دور تو گشتند و آخر صاحب فتوا شدند تا شدند علامه‌ها شاگردِ پایِ منبرت در کنار مهربانی بسکه داری معرفت می‌رسد هر بار سائل، می‌شود عاشق‌ترَت رفت یک دستت به بالا با مناجات و درست در همان ثانیه می‌بخشید دستِ دیگرت حرف‌هایش رفت از یادش! به تو دلبسته شد هر کسی آمد به دیدارت برای مشورت گفته‌ای این را به آنکه شد به عشقت مبتلا: تا دم آخر تو با من باش؛ با من محشرت! شاعر: مرضیه_عاطفی