🌀 نوروز، طلایی ناشناخته برای حوزه 🔺بررسی عمل‌کرد حوزه و روحانیت نسبت به فرصت تبلیغی عید نوروز 📝 گزارش تفصیلی 🖋 محمد حق‌پرست 🔹تبلیغ، وظیفه ذاتی حوزه است. با نگاه تشکیلاتی نسبت به این موضوع، حوزه دو وظیفه مهم دارد: 1⃣ ایجاد فرصت‌ها و بسترهای تبلیغی 🔹مدیریت حوزه و سازمان‌های همکار حوزه در تبلیغ، هنوز به این دغدغه نرسیده‌اند که فرصت‌ها و بسترهای تبلیغی را در ایران اسلامی، و در سایر کشورها ایجاد کنند. نبود این نگاه، باعث شده تا حوزه‌ای که باید فعال و تولیدکننده قالب‌ها و محتواهای ناب فرهنگی باشد، منفعل و به یک مصرف‌کننده در قالب‌های دیگران تبدیل شود. 🔹به سخن دیگر، حوزه معمولا در قالب‌های دیگران نقش ایفا می‌کند، در حالیکه خودش باید قالب‌های مناسب با ارزش‌های خودش بسازد. حوزه باید به نظریه‌پردازی در زمینه تبلیغ دست بزند؛ یعنی عده‌ای باشند که فقط برای طرح و ایده استخدام شوند، تا ظرفیت‌های تبلیغ شکوفا گردد. 🔹تفاوت این دو نگاه، در طراحی و مدیریت یک شئ، یا بازی در آن طرح است. اولی، فضا را مدیریت می‌کند و مهره‌ها را طبق اهداف و ارزش‌هایش می‌چیند، اما دومی، در طرح ارائه شده فقط حق مصرف‌کنندگی دارد. 🔹به عنوان #نمونه: اگر حوزه فعال بود، بعد از نسل دوم اینترنت، به نسل سوم و ساخت شبکه های اجتماعی فرهنگی می‌اندیشید. اما حال که منفعل است، نهایتا می‌تواند چند کانال مذهبی در این شبکه‌ها داشته باشد و این یعنی بازی در زمین حریف. اکنون وقت آن است که حوزه خلاقیت به‌خرج دهد و به نسل چهارم و پنجم فضای مجازی بیندیشد. 2⃣ استفاده بهینه از ظرفیت‌های موجود 🔹جدای از ایجاد فرصت، هنر حوزه باید آن باشد که از ظرفیت‌ها و فرصت‌های موجود، حداکثر استفاده را ببرد. امروزه همه سازمان‌ها و نهادهای تأثیرگذار، معاون فرهنگی یا شبیه به آن دارند. از دانشگاه و مدارس گرفته تا وزارت خانه‌ها، همه با روحانیت تعامل دارند. اما وضعیت تبلیغ امروز، در شأن انقلاب نیست. به چند نکته در این زمینه اشاره می‌کنم: أ‌. محدود به منبر و استفاده ناچیز از روش‌های دیگر 🔹حوزه به خاطر سابقه‌ای که در زمینه منبر دارد، از فرصت‌های محرم، صفر و رمضان، با روش منبر خوب استفاده می‌کند. اما روش منبر، یکی از روش‌های مفید است، نه بهترین روش مناسب با هر زمینه‌ای. سخنرانی نباید کمرنگ شود، اما زمینه‌های نوشتاری و گفتاری متنوع دیگر باید تقویت شوند. اگر معیار را تأثیر بر مخاطب قرار دهیم، آنقدر که تبلیغ چهره به چهره و کار با کودک تأثیر دارد، سخنرانی تأثیر ندارد. بر اساس این معیار، باید همت اصلی تبلیغ بر عرصه‌های دیگر باشد. فرصت نوروز، فرصتی است که سخنرانی کارآیی زیادی ندارد، اما روش‌های دیگر می‌توانند بهترین تأثیر را برای فرهنگ داشته باشند. ب. اصلاح نگاه‌ها 🔹نگاه حوزه به عید، باید مثل نگاهش به محرم و رمضان باشد. وقتی ظرفیتی به وجود می‌آید، نباید آن را طرد کرد، بلکه باید از آن استفاده کرد. بسیاری از مردم در نوروز به سفر و استراحت می‌پردازند، اما برخی سازمان‌ها در اوج کاری هستند؛ چون شغلشان چنین اقتضائی دارد. برای روحانیت نیز، همانطور که محرم بستر مناسب تبلیغ است، عید نوروز، فرصت خوبی است که به برخی مسائل کمتر تبلیغ‌شده مانند تفریح و شادی بپردازد. این طرح در صورتی جواب می‌دهد که حوزه مشوّق‌های ویژه‌ای برای مبلغین ایام نوروز قرار دهد. ج. تولید محتوای مناسب 🔹همانطور که در محرم باید از حماسه حسینی و درس‌ها و عبرت‌های عاشورا گفت، در عید نوروز، باید از گردشگری و تفریحات سالم، صله رحم و تقویت روابط خانوادگی، مهمانی‌های جذاب و دور از حاشیه، جدایی از موبایل و سرگرمی‌های جذاب برای نوجوانان گفت. طبیعی است چنین توقعی نیاز به آموزش‌های هدفمند دارد، نه یکی دو اندیشه. د. ساخت مراکز تفریحی سالم به عنوان الگو تشکیلات حوزه به عنوان متولی فرهنگ و دینداری مردم، باید به فکر ایجاد پارک‌های بازی جذاب و سرگرم کننده مطابق با ارزش‌ها و استانداردهای اسلامی باشد. اگر برای عزاداری و سخنرانی کردن، نیاز به مسجد و حسینیه و تکیه در محرم داریم، برای ایجاد محتوای شاد و فرهنگی مناسب در عید، نیاز به مکان‌های مناسب با همین موضوع داریم. مسجد و حسینیه، بستر خوبی برای سخنرانی و برخی برنامه‌ها هستند، اما تفریح و شادی، نیاز به مکان‌های دیگری دارد. گاهی اسم برخی امور مثل مسجد و حسینیه مقدس است و خیرین زیادی را به سمت ساخت آن می‌کشاند. اما اگر مرکزی برای تفریحات سالم بخواهد دائر شود، استقبالی از سوی علمای دین و مردم متدین نمی‌شود. در حالیکه امروز، تأثیر مرکز بازی، اگر بیشتر از برخی مراکز فرهنگی نباشد، کمتر هم نیست. البته نباید دنبال این باشیم که اولین اقدام در این زمینه‌ها، بهترین قدم باشد. بلکه این عرصه ها نیاز به تجربه و آزمون دارد. 🔺ادامه در پست بعد 👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻 @TollaBEnghelabi https://eitaa.com/TollabEnghelabi