🌹🍃 یک دوستے داشتم #پلوے غذایش را #خالے مے خورد؛ #گوشت و #مرغش را مے گذاشت آخر ڪار، مے گفت: مے خواهم #خوشمزگے اش بماند زیر زبانم. همیشه هم پلو را ڪه مے خورد سیر مے شد، گوشت و #مرغ غذا میماند گوشه ے بشقابش، نه از خوردن آن پلو لذت مے برد، نه دیگر ولعے داشت براے خوردن گوشت و مرغش، براے جاهاے #خوشمزه ے غذا… زندگے هم همینجورے ست. گاهے شرایط ناجور زندگے را #تحمل مے ڪنیم، و لحظه هاے خوبش را مے گذاریم براے بعد؛ براے روزے ڪه #مشڪلات تمام شود. هیچ #ڪداممان زندگے در لحظه را بلد نیستیم... همه ے #خوشے ها را حواله مے ڪنیم براے فرداها، براے روزے ڪه قرار است دیگر #مشڪلے نباشد؛ غافل از اینڪه زندگے، دست و #پنجه نرم ڪردن با همین مشڪلات است. یڪ روزے به خودمان مے آییم، مے بینیم یک #عمر در حال خوردن پلوے خالے زندگے مان بوده ایم و گوشت و مرغ لحظه ها، دست نخورده مانده گوشه ے بشقاب؛ دیگر نه حالے هست، نه #میل و #حوصله ایی…