توضیحاتی پیرامون محورهای جشنواره: 2⃣1⃣ بررسی فقهی تزاحم مسئله امنیت و جهانی شدن در عصر فضای مجازی 🔹 اسلام دینی جهانی است و جهانی بودن آن در قرآن کریم چندین بار به صراحت بیان شده و نیز رسول الله-صَلَّی اللَهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ-نیز با نامه‌نگاری به سران کشورهای مهم جهان در زمان خود، دعوت خود را جهانی کرد. اسلام به خودی خود چنان درون‌مایه‌ی ذاتی دارد که اگر کسی آن را ببیند، آن را جدی می‌شمارد، هر چند مسلمان نشود و البته این درون مایه قدرت جذب بالایی دارد. اما نشان دادن آن و در معرض دید قرار دادن آن بر عهده‌ی مؤمنان است. بنابراین، مؤمنان نیز مکلف به جهانی‌سازی دین مبین اسلام‌اند: «هُوَ الَّذي أَرسَلَ رَسولَهُ بِالهُدىٰ وَدينِ الحَقِّ لِيُظهِرَهُ عَلَى الدّينِ كُلِّهِ وَلَو كَرِهَ المُشرِكونَ ﴿التوبة : ۳۳﴾». انقلاب اسلامی نیز که از آموزه‌های اسلامی سرچشمه می‌گیرد، از همان آغاز بر جهانی‌سازی خود تأکید کرد، چنان که #امام_خمینی (ره) فرمود: «ما انقلابمان را به تمام جهان صادر می‌کنیم؛ چرا که انقلاب ما اسلامی است. و تا بانگ لا اله الا الله و محمد رسول الله بر تمام جهان طنین نیفکند مبارزه هست. و تا مبارزه در هر جای جهان علیه مستکبرین هست ما هستیم.» (صحیفه امام خمینی، ج12، ص148). 🔹 نکته‌ی دیگر «جهانی‌سازی مسلمانان» است، به این معنا که مسلمانان باید در هر جای جهان پیش و بیش از دیگران دیده شوند. میزان قابلیت دیده شدن، معادل با فرصت تأثیر است. اگر مسلمانان دیده نشوند، نمی‌توانند در تحولات جهانی مؤثر شده و باورها و احساسات جهانیان را تغییر داده یا نسبت به قرآن و اسلام و انقلاب اسلامی اعتماد ایجاد کنند. مسلمانان باید دیده شوند و نسبت به شیوه‌ی زندگی خود و باورها و احساسات و مواضع خود دیگران به موضع‌گیری فعال وادارند. با فرض اینکه مخاطب دعوت جهانی اسلام، نسبت به دعوت در موضع منفعل است، نمی‌توان در جهانی‌سازی دعوت اسلام موفق عمل کرد. جهانی‌سازی مسلمانان کنجکاوی جهانیان را برمی‌انگیزد تا درباره‌ی اسلام بیشتر بدانند و به دنبال اطلاعات بیشتری باشند. دیده شدن مسلمانان دارای عناصری است که از الگوهای مرسوم می‌گذرد و شگفتی‌هایی ایجاد می‌کند. از سوی دیگر، به دلیل چند قرن تنبلی و خود‌باختگی عوام و خواص و حاکمان مسلمان، امروزه تا حد زیادی قدرت در دست کفار است، به ویژه #پلتفرم‌های جهانی در اختیار قدرت‌های بزرگ کفار است و استفاده از این پلتفرم‌ها، نه تنها سود #اقتصادی فراوانی به کفار می‌رسد، بلکه این پلتفرم‌ها، خود از ابزار سلطه‌ی کفار بر مسلمانان‌اند و استفاده از این ابزارها می‌تواند امنیت فرهنگی، سیاسی و حتی امنیت اجتماعی روزمره‌ی آنان را به خطر افکند. 🔹 محقق در این موضوع باید راه حلی برای این #تزاحم ارایه دهد. حل این تزاحم در چاچوب فقه فردی به کنار گذاشتن یک طرف و اخذ طرف مقابل است؛ اما در این تحقیق این پاسخ مطلوب نیست. پاسخی که مطلوب این جشنواره است، پاسخی است که در چارچوب‌های شرعی، بتواند راه حلی برگرفته از منابع فقهی، برای به حداقل رساندن هزینه‌های جهانی‌سازی اسلام، جهانی‌سازی انقلاب اسلامی و جهان‌سازی مسلمانان ارایه دهد و موازنه‌ی امنیت و ناامنی در فضای را به نفع جوامع اسلامی انقلابی نماید. #پیوست_محورهای_جشنواره #جشنواره #جهانی_سازی #جهانی_شدن #سلطه_کفار ✅ دفتر مطالعات اسلامی و ارتباطات حوزوی پژوهشگاه فضای مجازی 🌐 @oisc_majazi

💠 توضیحاتی پیرامون محورهای جشنواره: 1⃣1⃣ اصول و قواعد فقهی حاکم بر تعامل نظام اسلامی با دولت‌ها، شرکت‌ها و ملت‌های دیگر در فضای مجازی 🔹فضای مجازی در روابط دولت‌ها و ملت‌ها تحولات اساسی ایجاد کرده است. در این فضا، نظارت به معنای معمول در فضای فیزیکی امکان ندارد و دولت‌ها از جهات مختلف گستره و عمق حاکمیت خود را از جهاتی در حال تضعیف و از جهاتی در حل تقویت می‌بینند. هر دولتی می‌تواند با ملت‌های دیگر، در سطح فردی و گروهی، بدون مراجعه به دولت‌ها و نظارت آن‌ها مرتبط شود. در عصر فضای مجازی، مفاهیمی مانند منافع ملی، امنیت ملی، اقتصاد ملی، ساختار دیگری دارند و هر گونه ناتوانی دولت‌ها در تأمین رفاه، آزادی و امنیت، امکان مهاجرت نخبگان و از دست دادن آن‌ها را بیشتر می‌کند. در عصر فضای مجازی، گروه‌ها و نهادهایی ایجاد شده‌اند که بدون تشکیلات فیزیکی و بدون نیاز به شناسنامه‌ی رسمی، خارج از نظارت دولت‌ها پدید آمده‌اند و حتی با گسترش بین‌المللی، در فضای بین‌الملل بازیگرانی قوی‌تر از دولت‌ها شده‌اند و دولت‌ها باید با آن‌ها به صورت مستقل رابطه برقرار کنند. نمونه‌ی آن را در رمزارزها می‌توان دید. مدارس مجازی می‌توانند به راحتی از بیرون از مرزها، نوجوانان و جوانان یک کشور را تحت پوشش قرار دهند. 🔹 در چنین عصری، نظام اسلامی چگونه می‌تواند به وجود خود تداوم بخشد، بی‌آنکه هویت اسلامی خود را از دست دهد؟ روشن است که نمی‌توان با کشیدن دیوار دور خود و انزوای در فضای بین‌المللی به مقاصد شرع رسید. مرزهای امنیت بسیار فراتر از مرزهای جغرافیایی‌اند و حتی مرز تصمیم‌گیری ملی نیز فراتر از مرزهای جغرافیایی است. اگر ملتی مرز امنیتی خود را فراتر از مرز جغرافیایی نبرد قطعاً به ذلت گرفتار می‌شود. در حقیقت، این نگاه فرامرزی از مؤلفه‌های قدرت است. بنابر این، نمی‌توان صرفاً با قواعد سلبی مانند نفی سبیل یا نفی ضرر یا حرمت اشاعه‌ی فحشا و مانند آن‌ها در باب فضای مجازی حکم راند؛ بلکه نیازمند قواعد ایجابی هستیم تا روابط سازنده با دولت‌ها، شرکت‌ها و ملت‌های دیگر از طریق فضای مجازی و در عصر فضای مجازی داشته باشیم. 🔹 این نگاه در فضای مجازی لوازم خاص خود را دارد که باید مورد توجه باشد. وقتی نظام اسلامی می‌خواهد با خارج خود تعامل برقرار کند، در برابر امتیازهایی که می‌گیرد، طرف مقابل نیز امتیازهایی مطالبه می‌کند؛ چنان که در قراردادهای رسول الله (صَلَّی اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) نیز چنین هست. 🔹 چه قواعد و اصولی بر تعامل نظام اسلامی با دولت‌ها و شرکت‌ها و ملت‌های دیگر حاکم است تا نظام اسلامی بالاترین سطح بهره‌برداری را از تعامل خود با آن‌ها ببرد؟ محقق در این تحقیق باید به این پرسش پاسخ دهد؛ البته پاسخی که متناسب با عصر فضای مجازی است، عصری که ملت‌ها تا حد زیادی درهم تنیده شده‌اند و نظام اسلامی در میان ملل دیگر می‌تواند حاضر باشد، چه دولت‌های دیگر بخواهند و چه نخواهند؛ چنانکه دولت‌ها و ملت‌های دیگر نیز در میان ملت اسلامی حاضرند. #پیوست_محورهای_جشنواره #جشنواره #نفی_سبیل #جهانی_شدن #سلطه_کفار #رمزارز #نظام_اسلامی ✅ دفتر مطالعات اسلامی و ارتباطات حوزوی پژوهشگاه فضای مجازی 🌐 @oisc_majazi