❖﷽❖
#احادیث_ولایی
📜در حديث معتبر از حضرت امام محمّد تقى عليه السّلام منقول است كه:
💎پيوسته حق تعالى متفرّد بود در يگانگى خود و به غير او احدى نبود،
پس خلق كرد محمّد و على و فاطمه را، و بعد از هزار دهر و روزگار جميع چيزها را آفريد،
💗پس ايشان را گواه گرفت بر آفريدن آنها،و اطاعت ايشان را بر ساير مخلوقات واجب گردانيد،
و امور خلق را به ايشان گذاشت،و ايشان هيچ كار نمىخواهند و اراده نمىنمايند مگر به مشيّت الهى.
📘جلاء العیون، صفحه 37
علامه محمدباقرمجلسی
@qoranvamamhoosein
کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا👇👇
http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin
❖﷽❖
#احادیث_ولایی
📜در كمال الدين از صقر بن ابى دلف روايت كرده كه گفت: از حضرت امام محمد تقى عليه السّلام شنيدم كه ميفرمود:
امام بعد از من نامش على است. امر او امر من و گفتۀ او گفتۀ من و پيروى او پيروى من است و امام بعد از او فرزندش حسن است.
امر و گفته و پيروى او، امر و گفته و پيروى پدرش ميباشد.
سپس حضرت ساكت شدند.
عرض كردم: يا ابن رسول اللّه! امام بعد از حسن كيست؟
حضرت سخت گريست سپس فرمود: بعد از حسن، فرزندش قائم بحق و منتظر است.
❓گفتم چرا او را قائم ميگويند؟ فرمود:
💎زيرا بعد از آنكه نامش از خاطرهها فراموش شود و اكثر معتقدين بامامتش از دين خدا برگردند، قيام ميكند
❓ عرض كردم: چرا او را منتظر ميگويند؟
فرمود: لِأَنَّ لَهُ غَيْبَةٌ تَكْثِرُ ايّامُها وَ يَطُولُ امَدُها فَيَنْتَظِرُ خُرُوجَهُ الْمُخْلِصُونَ وَ يُنْكِرُهُ الْمُرْتابُونُ وَ يَسْتَهْزِئُ بِذِكْرِهالْجاحدُونَ وَ يُكْثِرُ فِيها الْوَقّاتُونَ وَ يَهْلِكُ فِيهِ الْمُسْتَعْجِلُونَ وَ يَنْجُو فِيهِ الْمُسْلِمُونَ.
🕊يعنى: زيرا وى براى مدتى طولانى غيبت مينمايد و علاقمندان منتظر ظهورش خواهند بود، و آنها كه ترديد دارند انكار ميكنند و مخالفين، آن را بباد مسخره ميگيرند!
كسانى كه وقت ظهور را تعيين ميكنند بسيار و آنان كه در اين باره شتاب مينمايند بهلاكت ميرسند و آنها كه در مقام تسليم هستند رستگار ميشوند.
📕مهدی موعود، صفحه 230
علامه محمدباقر مجلسی
@qoranvamamhoosein
کانال قرآن و امام حسین علیه السلام در ایتا👇👇
http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin
206_Page.MP3
876.8K
#ترتیل #صفحه_206 سوره مبارکه
#توبه
#سوره_9
#جزء_11
کانال قرآن و امام حسین علیه السلام
http://eitaa.com/Qoranwamamhoosin
تلگرام
@qoranvamamhoosein
صفحه 206
و بر آن سه تن [آن سه نفر مرارة بن ربیع و هلال بن امیه و کعب بن مالک بودند که از زحمت جنگ و سختی حال و رنج و تعب و گرما از رفتن به جنگ در تبوک خودداری کردند و بعد در حضور پیغمبر آمدند و عذرخواهی کردند و توبه آنها پذیرفته شد.] که (از جنگ تبوک) باز نهاده شدند (و مردم به دستور پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم از آنان بریدند) تا آنکه زمین با همه پهناوری بر آنها تنگ شد و بلکه از خود دلتنگ شدند و دانستند که از (غضب) خدا جز به (لطف) او ملجأ و پناهی نیست، پس خدا بر آنها باز لطف فرمود تا توبه کنند، که خداوند بسیار توبهپذیر و مشفق و مهربان است. (۱۱۸) ای اهل ایمان، خداترس باشید و با مردان راستگوی با ایمان بپیوندید. (۱۱۹) اهل مدینه و بادیهنشینان اطرافشان نباید هرگز از (همراهی) پیغمبر تخلف کنند و نه هرگز جان خود را از جان او عزیزتر شمارند، زیرا هیچ رنج تشنگی و خستگی و گرسنگی در راه خدا نکشند و هیچ قدمی در جایی که کفار را خشمگین کند ننهند و هیچ دستبردی به دشمنان نرسانند جز آنکه در مقابل هر یک از این رنج و آلام عمل صالحی در نامه اعمالشان نوشته شود که خدا هرگز اجر نیکوکاران را ضایع نخواهد گذاشت. (۱۲۰) و هیچ مالی کم یا زیاد (در راه خدا) انفاق نکنند و هیچ وادیی نپیمایند جز آنکه در نامه عمل آنها نوشته شود تا خداوند بسیار بهتر از آنچه کردند اجر به آنها عطا فرماید. (۱۲۱) و (هنگامی که رسول فرمان خروج برای جنگ دهد) نباید مؤمنان همگی بیرون روند (و رسول را تنها گذارند) پس چرا از هر طایفهای جمعی برای جنگ و گروهی نزد رسول برای آموختن علم دین مهیا نباشند تا قوم خود را چون به نزدشان بازگشتند بیم رسانند، باشد که (از نافرمانی خدا) حذر کنند. (۱۲۲)