روابط اجتماعی در اسلام سوره مبارکه نساء آیه 36 وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً وَ بِذِي الْقُرْبى‏ وَ الْيَتامى‏ وَ الْمَساكِينِ وَ الْجارِ ذِي الْقُرْبى‏ وَ الْجارِ الْجُنُبِ وَ الصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ وَ ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ مَنْ كانَ مُخْتالًا فَخُوراً و خدا را بپرستيد و هيچ چيز را شريك او قرار ندهيد و به پدر و مادر نيكى كنيد و به بستگان و يتيمان و بينوايان و همسايه‏ى نزديك و همسايه‏ى دور و يار هم‏نشين و در راه مانده و زيردستان و بردگانتان (نيز نيكى كنيد.) همانا خداوند، هر كه را متكبّر و فخرفروش باشد، دوست نمى‏دارد. نكته‏ها اين آيه، از حقّ خدا «وَ اعْبُدُوا اللَّهَ» تا حقّ بردگان «مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ» را بيان كرده و اين نشانه‏ى جامعيّت اسلام است. «الْجارِ ذِي الْقُرْبى‏ وَ الْجارِ الْجُنُبِ»، شامل همسايه‏ى فاميل و غير فاميل، هم عقيده و غير هم عقيده نيز مى‏شود. به گفته‏ى روايات تا چهل خانه از هر طرف، همسايه‏اند. [وسائل ج 12 ص 131] يعنى در مناطق كوچك، همه همسايه‏اند. «الصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ»، شامل رفقاى دائمى يا موقّت، رفقاى سفر، يا آنان كه به اميد نفعى سراغ انسان مى‏آيند، مى‏شود. «ابْنِ السَّبِيلِ»، ممكن است در وطن خود متمكن باشد و ما شناختى از او و بستگانش نداشته باشيم، فقط بدانيم كه درمانده‏ى در سفر و فرزند راه است كه بايد مورد حمايت مالى قرار گيرد. منبع برگرفته از تفسير نور، ج2، ص: 65 الی 67 #روابط_اجتماعی_در_اسلام @Quran_Me

**روابط اجتماعی در اسلام** **ادامه** پيام‏ها 1- تنها عبادت خدا كافى نيست، دورى از هرگونه شرك و ريا لازم است. وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِكُوا ... 2- نيكى به پدر و مادر، در كنار بندگى خدا وتوحيد مطرح است. وَ اعْبُدُوا اللَّهَ ... وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً 3- خداپرست واقعى بايد نسبت به بستگان، محرومان و همسايگان خود، متعهّد و مسئول باشد. اعْبُدُوا اللَّهَ ... بِذِي الْقُرْبى‏ وَ الْيَتامى‏ 4- همسايگان دور نيز بر انسان حقّ دارند. «الْجارِ الْجُنُبِ» 5- در احسان كردن به اولويّت‏ها توجّه كنيد. نام والدين قبل از بستگان و نام آنان قبل از يتيمان آمده است. 6- بى‏توجّهى به والدين و بستگان و يتيمان و محرومان جامعه، نشانه تكبّر و فخر فروشى است. «إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ مَنْ كانَ مُخْتالًا فَخُوراً» 7- احسان، بايد همراه با تواضع باشد. در ابتداى آيه سفارش به احسان شد و در پايان از تكبّر نهى شد. «لا يُحِبُّ مَنْ كانَ مُخْتالًا فَخُوراً» منبع برگرفته از تفسير نور، ج2، ص: 65 الی 67 #روابط_اجتماعی_در_اسلام @Quran_Me