هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 154 - و نگوئید بدانان که کشته شدند در راه خدا مردگان بلکه زندگانند و
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و كسانى را كه در راه خدا كشته مى‌شوند مرده نخوانيد، بلكه زنده‌اند ولى شما درنمى‌يابيد. (154)
قطعا ما شما را به چيزى از ترس و گرسنگى و كاهش اموال و نفوس و فرزندان مى‌آزماييم. و تو- اى پيامبر- به شكيبايان نويد ده. (155)
همانان كه چون پيشامد ناگوارى به آنان برسد مى‌گويند: ما از آن خداييم و به سوى او باز مى‌گرديم. (156)
اينانند كه الطافى از جانب پروردگارشان شامل حالشان خواهد شد و در پى آن، رحمتى آنان را فراخواهد گرفت و در نتيجه به سوى حق هدايت خواهند يافت. (157)
بى‌گمان صفا و مروه از شعاير خداست؛ پس هركه آهنگ آن خانه (كعبه) كند و حج بگزارد، يا زيارت خانه كند و عمره به جاى آورد، بر او گناهى نيست كه ميان آن دو سعى كند. و هركس كار نيكى را به شوق اطاعت خدا انجام دهد، خدا به او پاداش مى‌دهد، چراكه خدا سپاس‌گزار بندگان خويش و از كارشان آگاه است. (158)
كسانى كه دلايل روشن و رهنمودهاى ما را پس از آنكه در كتاب آسمانى براى مردم به روشنى بيان كرده‌ايم كتمان مى‌كنند، خدا لعنتشان مى‌كند و آنان را از رحمت خود دور مى‌سازد، و همه لعنتكنندگان نيز آنان را لعنت مى‌كنند و از خدا مى‌خواهند كه آنان را از رحمت و سعادت محروم كند. (159)
مگر كسانى كه توبه كنند و مردمى صالح شوند و حقايقى را كه پنهان داشته‌اند بيان كنند، آنانند كه من با رحمت خود به سويشان باز مى‌گردم و توبه‌شان را مى‌پذيرم، زيرا من بسيار توبه‌پذير و مهربانم. (160)
كسانى كه بر كفر اصرار ورزيده و در حال كفر مرده‌اند، لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آنان خواهد بود. (161)
در اين لعنت و عذاب الهى ماندگارند؛ نه عذاب از آنان كاسته مى‌شود و نه در تأخير عذاب مهلت مى‌يابند. (162)
و معبود شما معبودى يگانه است كه هيچ معبودى شايسته پرستش جز او نيست، گسترده‌مهر و مهربان است. (163)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 164 - همانا در آفرینش آسمانها و زمین و گردش شب و روز و کشتیی که روان
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
بى‌گمان، در آفرينش آسمانها و زمين و در كوتاهى و بلندى شب و روز، و در كشتى‌هايى كه در دريا با كالاهايى كه به مردم سود مى‌رسانند، روانند و در بارانى كه خدا از آسمان فروفرستاد و زمين را پس از آنكه مرده و بى‌گياه بوده به وسيله آن حيات بخشيد، و از هرجنبنده‌اى در آن پراكنده ساخته، و در فرستادن بادها از سويى به سوى ديگر، و در ابرهاى مسخر شده ميان آسمان و زمين نشانه‌هايى بر وجود آفريدگار و يكتايى او در تدبير جهان است. اين نشانه‌ها را مردمى درمى‌يابند كه به خرد، حق را از باطل تشخيص مى‌دهند. (164)
و از ميان مردم كسانى هستند كه غير خدا را همتايان خدا قرار مى‌دهند و آن‌ها را مانند دوست داشتن خدا دوست مى‌دارند؛ ولى كسانىكه ايمان آورده‌اند، محبّتشان به خدا بيش‌تر است. اى كاش ستمكاران (مشركان) مى‌ديدند زمانى را كه عذاب را مشاهده مى‌كنند، آن‌گاه درمى‌يافتند كه قدرت به تمامى از آن خداست و اين‌كه خدا عذابش شديد است، (165)
آن‌گاه كه سران شرك از پيروان خود تبرّى مى‌جويند و همگان عذاب را مى‌نگرند و پيوندهايى كه آن‌ها را به يكديگر ارتباط مى‌داد، گسسته مى‌شود. (166)
و پيروان مى‌گويند: اى كاش، بازگشتى به دنيا داشتيم، آن‌گاه از آنان تبرّى مى‌جستيم، همانگونه كه امروز آنان از ما تبرّى جستند. اين‌گونه خداوند كارهايشان را كه برايشان مايه حسرت‌هاست به آنان مى‌نماياند و آنان را به آتش درمى‌آورد، و آنان از آتش بيرون‌آمدنى نيستند. (167)
اى مردم، از آنچه در زمين است بهره بريد، كه خدا آن را براى شما حلال و پاكيزه ساخته‌است و گام‌هاى شيطان را دنبال نكنيد كه براى شما دشمنى آشكار است؛ پس مبادا به پيروى از شيطان آنچه را خدا حلال كرده است حرام بشماريد و آنچه را حرام كرده‌است روا بدانيد. (168)
شيطان فقط شما را به بدى و زشتى فرمان مى‌دهد و از شما مى‌خواهد كه چيزهايى را بر خدا ببنديد كه نسبت آن‌ها را به خدا نمى‌دانيد. (169)
هر روز با قرآن
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره 170 - و اگر گفته شود بدیشان پیروی کنید آنچه را خدا فرستاده گویند بلک
#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره
و چون به آنان گفته‌شود: كتابى را كه خدا فروفرستاده‌است پيروى كنيد، مى‌گويند: نه، بلكه از آيينى كه پدرانمان را بر آن يافته‌ايم پيروى مى‌كنيم. آيا هرچند پدرانشان چيزى نمى‌دانستند و به راه راست هدايت نيافته‌بودند، باز هم از كيش آن‌ها پيروى مى‌كنند؟ (170)
اى پيامبر، حكايت تو در فراخواندن اين كافران به توحيد، هم‌چون حكايت چوپانى است كه بر گوسفندان خود با كلماتى نهيب مى‌زند، ولى آن‌ها از كلمات او جز خواندن و آوايى نمى‌شنوند. اينان نيز كر و لال و كورند؛ نه سخن سودمند را مى‌شنوند و نه خود درست سخن مى‌گويند و نه نشانه‌هاى حق را مى‌نگرند؛ ازاين‌رو هيچ حقيقتى را درنمى‌يابند. (171)
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از آنچه روزى شما كرده‌ايم كه همه پاك و پاكيزه است بخوريد و خدا را سپاس‌گزارى كنيد اگر فقط او را مى‌پرستيد. (172)
او تنها مردار و خون و گوشت خوك و حيوانى را كه هنگام سر بريدن، نام غير خدا بر آن برده‌شده، بر شما حرام كرده‌است. پس هركس به خوردن آن‌ها ناچار شود، به شرط آنكه ناچارى او در اثر ستمكارى و سركشى نباشد، بر او گناهى نيست، چراكه خداوند آمرزنده و مهربان است. (173)
كسانىكه حقايق آن كتابى را كه خدا فروفرستاده است كتمان مى‌كنند و آن را به بهاى ناچيز دنيا مى‌فروشند، آنان در شكم‌هاى خود جز آتش فرونمى‌برند و روز قيامت خدا به آنان توجّه نمى‌كند و با آنان سخن نمى‌گويد و از زشتى‌ها پاكشان نمى‌كند و برايشان عذابى دردناك است. (174)
اينان كسانى‌اند كه گمراهى را به هدايت و عذاب را به آمرزش خريده‌اند. پس چقدر بر آتش شكيبايند! (175)
آن [عذاب] بدينسبب است كه خداوند كتاب آسمانى را به حق نازل كرده‌است و كسانى كه در آن كتاب اختلاف مى‌كنند، در نقطه مقابل حق قرار گرفته‌اند كه با حق فاصله‌اى دور و دراز دارد. (176)