صفحه‌ی ۰۲۵ جزء #۰۲ #سوره‌_مبارکه_البقره

تلاوت تدویر استاد منشاوی ص۰۲۵

تلاوت تحقیق استاد منشاوی ص۰۲۵

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره بى‌گمان، در آفرينش آسمان‌ها و زمين و در كوتاهى و بلندى شب و روز، و در كشتى‌هايى كه در دريا با كالاهايى كه به مردم سود مى‌رسانند، روانند و در بارانى كه خدا از آسمان فروفرستاد و زمين را پس از آنكه مرده و بى‌گياه بوده به وسيله آن حيات بخشيد، و از هرجنبنده‌اى در آن پراكنده ساخته، و در فرستادن بادها از سويى به سوى ديگر، و در ابرهاى مسخر شده ميان آسمان و زمين نشانه‌هايى بر وجود آفريدگار و يكتايى او در تدبير جهان است. اين نشانه‌ها را مردمى درمى‌يابند كه به خرد، حق را از باطل تشخيص مى‌دهند. (164) و از ميان مردم كسانى هستند كه غير خدا را همتايان خدا قرار مى‌دهند و آن‌ها را مانند دوست داشتن خدا دوست مى‌دارند؛ ولى كسانىكه ايمان آورده‌اند، محبّتشان به خدا بيش‌تر است. اى كاش ستمكاران (مشركان) مى‌ديدند زمانى را كه عذاب را مشاهده مى‌كنند، آن‌گاه درمى‌يافتند كه قدرت به تمامى از آن خداست و اين‌كه خدا عذابش شديد است، (165) آن‌گاه كه سران شرك از پيروان خود تبرّى مى‌جويند و همگان عذاب را مى‌نگرند و پيوندهايى كه آن‌ها را به يكديگر ارتباط مى‌داد، گسسته مى‌شود. (166) و پيروان مى‌گويند: اى كاش، بازگشتى به دنيا داشتيم، آن‌گاه از آنان تبرّى مى‌جستيم، همانگونه كه امروز آنان از ما تبرّى جستند. اين‌گونه خداوند كارهايشان را كه برايشان مايه حسرت‌هاست به آنان مى‌نماياند و آنان را به آتش درمى‌آورد، و آنان از آتش بيرون‌آمدنى نيستند. (167) اى مردم، از آن‌چه در زمين است بهره بريد، كه خدا آن را براى شما حلال و پاكيزه ساخته‌است و گام‌هاى شيطان را دنبال نكنيد كه براى شما دشمنى آشكار است؛ پس مبادا به پيروى از شيطان آن‌چه را خدا حلال كرده است حرام بشماريد و آن‌چه را حرام كرده‌است روا بدانيد. (168) شيطان فقط شما را به بدى و زشتى فرمان مى‌دهد و از شما مى‌خواهد كه چيزهايى را بر خدا ببنديد كه نسبت آن‌ها را به خدا نمى‌دانيد. (169)

صفحه‌ی ۰۲۶ جزء #۰۲ #سوره‌_مبارکه_البقره

تلاوت تدویر استاد منشاوی ص۰۲۶

تلاوت تحقیق استاد منشاوی ص۰۲۶

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره و چون به آنان گفته‌شود: كتابى را كه خدا فروفرستاده‌است پيروى كنيد، مى‌گويند: نه، بلكه از آيينى كه پدرانمان را بر آن يافته‌ايم پيروى مى‌كنيم. آيا هرچند پدرانشان چيزى نمى‌دانستند و به راه راست هدايت نيافته‌بودند، باز هم از كيش آن‌ها پيروى مى‌كنند؟ (170) اى پيامبر، حكايت تو در فراخواندن اين كافران به توحيد، هم‌چون حكايت چوپانى است كه بر گوسفندان خود با كلماتى نهيب مى‌زند، ولى آن‌ها از كلمات او جز خواندن و آوايى نمى‌شنوند. اينان نيز كر و لال و كورند؛ نه سخن سودمند را مى‌شنوند و نه خود درست سخن مى‌گويند و نه نشانه‌هاى حق را مى‌نگرند؛ ازاين‌رو هيچ حقيقتى را درنمى‌يابند. (171) اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از آن‌چه روزى شما كرده‌ايم كه همه پاك و پاكيزه است بخوريد و خدا را سپاس‌گزارى كنيد اگر فقط او را مى‌پرستيد. (172) او تنها مردار و خون و گوشت خوك و حيوانى را كه هنگام سر بريدن، نام غير خدا بر آن برده‌شده، بر شما حرام كرده‌است. پس هركس به خوردن آن‌ها ناچار شود، به شرط آن‌كه ناچارى او در اثر ستمكارى و سركشى نباشد، بر او گناهى نيست، چراكه خداوند آمرزنده و مهربان است. (173) كسانىكه حقايق آن كتابى را كه خدا فروفرستاده است كتمان مى‌كنند و آن را به بهاى ناچيز دنيا مى‌فروشند، آنان در شكم‌هاى خود جز آتش فرونمى‌برند و روز قيامت خدا به آنان توجّه نمى‌كند و با آنان سخن نمى‌گويد و از زشتى‌ها پاكشان نمى‌كند و برايشان عذابى دردناك است. (174) اينان كسانى‌اند كه گمراهى را به هدايت و عذاب را به آمرزش خريده‌اند. پس چقدر بر آتش شكيبايند! (175) آن [عذاب] بدينسبب است كه خداوند كتاب آسمانى را به حق نازل كرده‌است و كسانى كه در آن كتاب اختلاف مى‌كنند، در نقطه مقابل حق قرار گرفته‌اند كه با حق فاصله‌اى دور و دراز دارد. (176)

صفحه‌ی ۰۲۷ جزء #۰۲ #سوره‌_مبارکه_البقره

تلاوت تدویر استاد منشاوی ص۰۲۷

تلاوت تحقیق استاد منشاوی ص۰۲۷

#ترجمه‌ی_سور‌ه‌ی_مبارکه‌ی_بقره نيكى آن نيست كه [هنگام عبادت] روى خود را به سوى مشرق و مغرب بگردانيد و آن را به عنوان قبله تلقى كنيد، بلكه نيكى آن است كه انسان به خدا و روز واپسين و فرشتگان و كتاب‌هاى آسمانى و پيامبران ايمان آورده و مال خود را با اين‌که به آن علاقه‌مند است، به خويشاوندان و يتيمان و بينوايان و درراهمانده و گدايان و در راه آزادى بردگان داده‌است، و نماز را برپا داشته و زكات خود را پرداخته‌است؛ و آن است كه چون پيمانى بستند به پيمان خود وفا كردند و آن است كه در تنگدستى و زيان‌كارى و به هنگام كارزار، شكيبايى و پايدارى نمودند. اينانند كسانى كه راست گفته‌اند و اينانند تقواپيشگان. (177) اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، در مورد كشته‌شدگان حق قصاص بر شما مقرر شده‌است. آزاد در برابر آزاد و برده در برابر برده و زن در برابر زن قصاص مى‌شود. پس هركس مرتكب قتل شد، و از سوى ولىّ مقتول، به حكم اين‌كه برادر دينى اوست، چيزى از حق قصاص به وى بخشيده‌شد، بايد ولىّ مقتول به‌طور شايسته درصدد گرفتن ديه برآيد و قاتل نيز به خوبى و با پرهيز از تأخيرى آزاردهنده ديه را بپردازد. اين حكم، تخفيف و رحمتى از جانب پروردگار شماست. پس هركس بعد از بخشيدن قاتل و گذشت از حق قصاص، از قانون الهى تجاوز كند و قاتل را قصاص نمايد، او را عذابى دردناك خواهد بود. (178) اى خردمندان، براى شما در قصاص حياتى نهفته است. قصاص مقرّر شده‌است تا شايد از كشتن يكديگر بپرهيزيد. (179) اى مؤمنان، بر شما مقرّر گرديده‌است كه چون يكى از شما را مرگ دررسد، اگر مالى قابل توجّه برجاى مى‌گذارد، براى پدر و مادر و خويشاوندان نزديك‌تر بهطور پسنديده وصيت كند. اين حكم بر عهده تقواپيشگان ثابت شده‌است. (180) پس هركس بعد از شنيدن وصيت آن را تغيير دهد، گناهش تنها بر گردن كسانى است كه آن را تغيير مى‌دهند. به راستى خدا شنوا و داناست. (181)