#شرح_حکمت۲۱۸ ❣امیرالمومنین علیه‌السلام مى فرماید: ✨ حَسَدُ الصَّدِيقِ مِنْ سُقْمِ الْمَوَدَّةِ 💠 حسادت (به دوست) دليل بيمارى دوستى است ✍روشن است دوستى وقتى سالم و خالى از غل و غش است كه انسان آنچه را براى خود مى خواهد براى دوستش نيز بخواهد و آنچه را براى خويش ناخوش دارد براى دوستش نيز ناخوش دارد و در بعضى از روايات آمده كه حداقل مودت و دوستى همين است. با اين حال چگونه ممكن است دوستى با حسد جمع شود. 🔹 حسد به معناى انتظار زوال نعمت از ديگرى است و تفاوت آن با رقابت و تنافس اين است كه حسود خواهان زوال نعمت از ديگرى است ولى در رقابت تنافس و غبطه شخص سعى مى كند خود را به پاى ديگرى برساند بى آنكه بخواهد چيزى از او كاسته شود. دوست واقعى كسى است كه خواهان پيشرفت و ترقى دوست خود باشد هرچند تلاش كند خودش نيز به پيشرفت و ترقى برسد ✔️بنابراين آن كسی كه چنين نيست دوست واقعى نيست و يا به بيان امام(عليه السلام) دوستى او گرفتار بيمارى است 🍃🌷🙏 @Quranahlebayt