از امام رضا درباره  آیه «نَسُوا اللَّهَ فَنَسِیَهُمْ» (خدا را فراموش کردند، پس خدا آنها را فراموش کرد.) سوال کردم 📌حضرت فرمودند: خداوند نه سهو می‌کند و نه چیزی را فراموش می‌نماید، بلکه سهو و فراموشی مربوط به مخلوق محدَث (چیزی که تازه پدید آمده) است آیا به  آیه «وَ ما کانَ رَبُّکَ نَسِیًّا»(و پروردگارت هرگز فراموشکار نبوده است.)توجه نکردی که معنی آیه چنین است که خداوند، کسانی را که او و قیامت را فراموش کرده اند این گونه جزاء می‌دهد که خودشان را از یاد خودشان می‌برد، همان طور که خداوند متعال فرموده: «وَ لا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ» و چون کسانی مباشید که #خدا را فراموش کردند و او [نیز] آنان را دچار خود فراموشی کرد، آنان همان #فاسقان هستند. و خداوند می‌فرماید: فَالْیَوْمَ نَنْساهُمْ کَما نَسُوا لِقاءَ یَوْمِهِمْ هذا پس همان گونه که آنان دیدار امروز خود را از یاد بردند، ما  امروز آنان را از یاد می‌بریم. یعنی رهایشان می‌کنیم همان طور که آنها، از آماده شدن برای چنین روزی طفره می‌رفتند و این کار را ترک کرده بودند 📚بحارالانوار ج۴،ص۶۴ @Quranahlebayt