⛔️پرهیز از #ناسزاگویی 🔹ناسزاگویی، سب و تعابیر همسو با آن، از آشکارترین عواملی است که موجبات فتنه و عداوت را در یک اجتماع فراهم می نماید. انجام این عمل منفور هم به حکم عقل و هم به حکم شرع قبیح و مطرود است؛ چراکه این گونه رفتارهای ناپسند در بین مسلمانان، فقط فضای مخاصمه و دشمنی در جامعه را تقویت کرده، ایجاد اتحاد و انسجام اسلامی را دشوار خواهد نمود. 🔹امام صادق(ع) نیز به این مهم توجه داشتند و یکی از مهم ترین راهبرد های ایجاد اتحاد و انسجام و جلوگیری از تفرقه و اختلاف را رعایت ادب در کلام و پرهیز از ناسزاگویی و دشنام در برخورد با دیگران می دانستند. ایشان حتی بدگویی و ناسزا در مقابل ستم دیگران را نیز برنمی تافتند. سماعه از یاران آن حضرت از اختلاف خود با شتردارش و بدگویی نسبت به او و بازخواست خودش توسط امام صادق(ع) بدین سبب گزارش کرده و می گوید: امام صادق(ع) از من در باره فریاد و ناسزاگویی نسبت به شتردارم پرسید و در مقابلِ پاسخ من که گفتم او به من ستم کرده، ستم مرا بیشتر از او توصیف کرد و فرمود: این، از کردار من نیست و پیروانم را بدان فرمان نمی‎دهم. از پروردگارت آمرزش بخواه و دیگر چنین مکن. گفتم: از خدا آمرزش می طلبم و دیگر چنان نمی کنم. 🔹امام صادق(ع) ناسزا و بدگویی را مخالف تقوا دانسته، آن را در باره مشرکان نیز ناپسند می دانستند؛ چنان‎که از عمرو بن نعمان جعفی نقل است که می گوید: شخصی به همراه امام صادق(ع) در بازار کفاش ها می رفت. غلام همراهِ او، عقب افتاده بود و آن مرد چند بار سربرگرداند و او را پیدا نکرد و بار چهارم که او را دید، ناسزایی به او گفت و نسبت ناروایی به مادرش داد. امام از شدت ناراحتی، به صورت خود سیلی زد و فرمود: من تاکنون گمان می کردم که تو اهل ورع و تقوا هستی و اکنون معلوم شد که تقوا نداری. او جواب داد: جانم به فدایت! مادر او مشرک بوده است. حضرت فرمودند: آیا نمی دانی هر امتی برای خودشان آیینی جهت نکاح دارند و ملتزم به نکاح خود هستند؟ راوی می گوید: از آن پس، دیگر او را با آن حضرت ندیدم. 🔹در این روایت، حضرت حتی اهانت به یک مشرک را نیز روا نمی دانند و مرتکب آن را طرد می کند. پس، این نکته روشن می گردد که اهانت و ناسزاگفتن، از نظر امام حتی به شخص مشرک هم ناپسند است و این حکم، به طریق اولی در باره یک فرد مسلمان جاری خواهد بود و در واقع، عملی است قبیح که می تواند بذر فتنه و نفاق و جدایی را بین مسلمانان بیفشاند. 🔹همچنین، امام صادق(ع) در تفسیر آیه «وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنا»فرمودند: یعنی با همه مردم، چه مؤمن چه مخالف (خودی و بیگانه)، [نیکو سخن بگویید]؛ اما رفتار با مؤمنان، همراه با چهره گشاده باشد و اما با مخالفان، گفتاری مداراتی باشد؛ تا آنان را هم به ایمان [و خط فکری] خویش جذب کنید؛ چراکه خیلی با کمتر از اینها می‎توان شرّ آنان را از خود و از برادران ایمانی بازداشت. 📚نقل از سایت حوزه @Quranahlebayt