✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ايام عید سعید غدیر موضوع: #وحدت_مسلمین ❓برخی می‌گویند شعار برادری و برابری بین شیعه و سنی فقط جنبه‌ی سیاسی دارد و حکم شرعی نیست! آیا این مطلب درست است؟ ✅ خیر، این مطلب درست نیست! وحدت مسلمین حکم شرعی است، و تعبیر مقام معظم رهبری این است که: شعار وحدت مسلمین را یک مسئله‌ی استراتژیک می‌دانم؛ یک مسئله‌ی تاکتیکی و مصلحتی هم نیست که حالا بگوییم مصلحت ما ایجاب می‌کند که با مسلمین غیرشیعه ارتباط داشته باشیم! (انشاالله) مسلمانان، به تدریج این اختلافات مذهبی و طایفه‌ای را کم کنند و از بین ببرند چون در خدمت دشمنان است و خدمت به دشمنان هم حرام است. ⬅️ مسأله غدیر هم می‌تواند مایه وحدت باشد؛ هم‌چنان که مرحوم آیةاللَّه شهید مطهری (ره) مقاله‌ای با عنوان «الغدیر و وحدت اسلامی» دارد؛ او کتاب الغدیر را - که درباره مسائل مربوط به غدیر است - یکی از محورهای وحدت اسلامی می‌داند که درست هم هست؛ ممکن است به نظر عجیب بیاید، اما واقعیت مطلب همین است؛ خودِ مسأله غدیر، غیر از جنبه‌ای که شیعه آن را به عنوان اعتقاد قبول کرده است یعنی حکومت منصوب امیرالمؤمنین (ع) از طرف پیامبر (ص) که در حدیث غدیر آشکار است؛ اصل مسأله ولایت هم مطرح شده است و این دیگر شیعه و سنّی ندارد. 📕منبع: khamenei.ir ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «پیام غدیر، محبت يا ولایت؟»         روز سه‌شنبه، ١۴٠١/٠۴/٢٨ ✍️ مناسبت روز: در ایام عید سعید غدیر و جشن و سرور مسلمانان جهان قرار داریم، روزی که پیامبراکرم (ص) طبق «حدیث شریف غدیر» که مهمترین فراز از خطبه حضرت در روز غدیر خم می‌باشد، فرمودند: «مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاه»: «هرکه من مولای اویم، پس علی مولای اوست»؛ این حدیث شریف علاوه بر کتب شیعه، در کتب معتبر اهل‌سنت از قول بیش از ۱۱۰ نفر از صحابه و ۸۴ نفر از تابعین به صورت متواتر نقل شده و جای هیچ‌گونه شک و شبهه‌ای ندارد و هیچ‌کس نمی‌تواند در سند یا محتوای آن تشکیک کند؛ اما بسیاری از علمای اهل‌سنت بر خلاف نظر علمای شیعه، کلمه «مولا» در حدیث غدیر را به معنای سرپرست و صاحب اختیار» ندانسته‌؛ بلکه به معنای «دوست و یار و یاور» دانسته‌اند؛ و بر همین اساس، عزیزان اهل سنت می‌گویند منظور پیامبر (ص) در حدیث غدیر این بوده که «هر کس من، دوست او هستم، علی (ع) نیز دوست اوست»؛ لذا بر آن شدیم که چند نکته کوتاه را در این زمینه تقدیم شما نمائیم: 1️⃣ خداوند در آیه تبلیغ (مائده/۶٧) که طبق نظر مفسرین، شأن نزول آن در رابطه با ابلاغ پیام الهی در غدیر است، برای عدم رساندن این پیام مهم توسط پیامبر (ص)، حکم شدیدی قرار داده و فرموده: «ای پيامبر، آنچه از پروردگارت بر تو نازل شده است به مردم برسان، که اگر چنين نکنی، امر رسالت را ادا نکرده‌ای!» و سپس تضمین فرموده که «خدا تو را از (شر) مردم حفظ می‌نماید...» با دقت در آیه فوق، به راحتی می‌توان دریافت که این تهدید بزرگ الهی، هرگز نمی‌تواند در رابطه با موضوع نه چندان مهمی مانند دوستی باشد؛ ضمن این‌که در ادامه این آیه، خداوند تضمین نموده که پیامبر خود را از (آزار و شر) مردم حفظ نماید؛ و بدیهی است که اعلام دوستی و محبت یک نفر، هرگز خطری ایجاد نمی‌کند که خداوند بخواهد در این زمینه تضمین دهد؛ پس بدون شک این تضمین، مربوط به موضوع بسیار مهمی مانند «خلافت و ولایت» است که بسیاری از افراد به آن طمع داشتند و بخاطر آن ممکن بود حتی به رسول خدا، آسیب برسانند؛ 2️⃣ طبق احادیث معتبر شیعه و سنی، تقریباً همه‌ی مسلمانان قبل ازغدیر خم، به دوستی و محبت ویژه پیامبر (ص) با حضرت علی (ع) کاملاً آگاه بودند، بنابراین ایجاد مراسم بزرگی به این وسعت و با حضور حدود ١٢٠ هزار نفر، آن‌هم در طول سه روز برای طرح مجدد موضوع نه چندان بزرگی مانند دوستی که همه نیز از آن مطلع بوده‌اند، اصلاً منطقی به نظر نمی‌رسد! مگر این‌که مسئله‌ی بسیار مهمی مانند خلافت و جانشینی پیامبر (ص) که برای همه‌ی مسلمانان حیاتی است در میان باشد؛ 3️⃣ در آیه «اکمال» (مائده/٣) که مفسرین شأن نزول آن را در مورد روز غدیر دانسته‌اند، خداوند می‌فرماید: «امروز دین شما را کامل کردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان آیین نهایی شما پذیرفتم...» حالا سؤال اینجاست که آیا دوستی امیرالمومنین (ع) آن چنان اهمیتی داشته که دین خدا به آن کامل، و نعمت الهی با آن تمام شود و بالاخره بعد از اتمام مأموریت حدود ١٢۴ هزار پیام آور الهی، خداوند به دین اسلام رضایت دهد؟! که مسلماً اگر چنین مسئله‌ای هم درست باشد، این خود، بالاترین و بزرگترین دلیل بر افضلیت حضرت امیر (ع) برای امامت و خلافت بعد از پیامبر اکرم (ص) است؛ 4️⃣ طبق روایات شیعه و سنی، رسول خدا ابتدا از جمعیت پرسیدند: «أَلَسْتُ أَوْلَى بِكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ؟» یعنی چه کسی نسبت به شما از خود شما سزاوارتر است و امر او را بر امر خودتان مقدم می‌کنید؟ و مردم جواب دادند: خدا و پیامبرش؛ سپس حضرت فرمودند: «مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاه» لذا از قرینه کلام، کاملاً معلوم است که این جمله به این معنی است که «هر کس من، نسبت به او از خودش سزاوارترم، زین پس علی (ع) نسبت به او از خودش سزاوارتر و صاحب اختیار اوست» 5️⃣ طبق تصریح کتب شیعه و سنی، افراد حاضر در غدیر از کلمه «مولا» معنای «خلافت الهی» را برداشت نموده‌اند؛ چراکه پس از خطبه پیامبر (ص) خلیفه اول و دوم به حضرت امیر، چنین تبریک گفتند: «هَنیئاً یابْنَ اَبیطالِب اَصْبَحْتَ وَ اَمْسَیتَ مَوْلی کلِّ مُؤمِن وَ مُؤمِنَه»: «مبارک باد بر تو اى پسر ابیطالب که مولاى من و مولاى تمام مردان و زنان مؤمن گردیدى» (مسند احمد، ج۴، ص٢٨١) و سپس همه‌ی مردم با ایشان بیعت نمودند، لذا هر انسان معقولی می‌داند که بیان دوستی نیاز به این‌چنین تبریک و بیعت کردن ندارد؛ ✍️ البته ادله زیاد دیگری نیز در این زمینه وجود دارد که «مولا» در حدیث غدیر به معنای «ولی و صاحب اختیار» است، اما قطعاً برای یک انسان بدون غرض و منطقی، همین ادله کوتاه کافی است. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز میلاد امام کاظم (ع) و ايام عید سعید غدیر موضوع: #احکام_جشن_و_سرور ❓دست‌زدن همراه با شادی و خواندن و ذکر صلوات بر پیامبر اکرم و آل او(صلوات الله علیهم اجمعین) در جشن‌هایی که به مناسبت ایام ولادت ائمه معصومین(علیهم‌السلام) و اعیاد غدیر و مبعث برگزار می‌شود چه حکمی دارد؟ اگر این جشن ها در مکان‌های عبادت مانند مسجد و نمازخانه های ادارات و مؤسسات دولتی و یا حسینیه ها برگزار شوند، حکم آن‌ها چیست؟ ✅ به‌ طور کلی کف زدن فی نفسه به نحو متعارف در جشن‌های اعیاد یا برای تشویق و تأیید و مانند آن اشکال ندارد ولی بهتر است فضای مجالس دینی به‌ خصوص مراسمی که در مساجد و حسینیه ها و نمازخانه ها برگزار می‌شود، به ذکر صلوات و تکبیر معطّر گردد تا انسان به ثواب آن‌ها برسد. 📚استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#کاظم_آل_محمد (ع)»         روز چهارشنبه، ١۴٠١/٠۴/٢٩ ✍️ مناسبت روز: بیستم ذی‌الحجه بنا بر روایتی و هفتم صفر بنا بر روایت دیگری، سالروز ولادت با سعادت هفتمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت، اسوه‌ی صبر و تقوا، حضرت موسی بن جعفر (ع)، پدر بزرگوار امام رضا (ع) و حضرت فاطمه معصومه (س) است، لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ امام کاظم (ع) در سال ۱۴۸ق، پس از شهادت پدر بزرگوارشان، حضرت صادق (ع) به امامت رسیدند و ۳۵ ساله دوران امامت را تحت فشار شدید حاکمان ظالم عباسی، همچون: منصور، هادی، مهدی و هارون عباسی گذراندند؛ اما سیره و سلوک امام هفتم در این دوران بسیار سخت به صورتی بوده که علمای بزرگ شیعه و سنی، حضرت را ستوده و علم، عبادت، بردباری و بخشندگی ایشان را اسوه و الگوی مسلمانان دانسته‌اند، به‌گونه‌ای که حضرت را «عبد صالح خدا» و «کاظم» لقب داده‌اند که در این مجال کوتاه، انشاالله به بخشی از سیره‌ی عبادی و اخلاقی آن امام همام اشاره می‌نمائیم‌؛ ✅ سیره عبادی: بر اساس منابع معتبر شیعه و سنی، امام کاظم(ع) بسیار اهل عبادت بودند؛ تاجایی که حتی زندانبانان و شکنجه‌گران حکومت عباسی نیز تحت تأثیر عبادات حضرت قرار گرفته و متحول می‌شدند؛ [تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۴۴١] مورخین و محدثین، امام موسی کاظم (ع) را عابدترین مردمِ زمان دانسته‌اند؛ چنانچه شیخ مفید (ره) می‌گوید: آن حضرت چنان از ترس خدا گریه می‌کردند که محاسنشان از اشک‌ خیس می‌شد و دعای «عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ» را تکرار می‌کردند و همچنین دعای «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ الْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسَابِ» را همواره در سجده می‌خواندند و هنگامی که به دستور هارون، حضرت را به زندان منتقل نمودند، ایشان، خدا را سپاس گفته و فرمودند: «خدایا همواره از تو فراغتی برای عبادتت طلب می‌کردم و تو آن را برایم فراهم کردی؛ پس تو را سپاس می‌گویم» [الارشاد، ج۲، ص۲۳۲و٢۴٠] ✅ سیره اخلاقی: در رابطه با سیره اخلاقی امام کاظم(ع) نیز در منابع مختلف شیعه و سنی نکات زیادی وجود دارد، از جمله درباره «بردباری و سخاوت» آن امام همام آورده‌اند که آن حضرت بخشنده‌ترین مردم زمان خودشان بوده‌‌اند که همواره شب‌ها برای فقیران مدینه آذوقه می‌بردند؛ [همان] «اِبْن‌ِ عِنَبه‌» مورخ و نسب شناس بزرگ نیز درباره سخاوت آن حضرت گفته است: ایشان شب‌ها از خانه بیرون می‌رفتند در حالی که کیسه‌هایی از درهم به همراه داشتند و به نیازمندان می‌بخشیدند تا بدان‌جا که کیسه‌های پول امام کاظم (ع)، در میان عرب، ضرب‌المثل شده بود؛ [عُمْدَةُ ألطّالِب، ص۱۷۷]؛ همچنین خطیب بغدادی مورخ و محدث بزرگ اهل‌سنت نوشته‌ است که موسی بن جعفر (ع) حتی به کسانی که به ایشان آزار می‌رساندند نیز احسان و بخشش می‌کردند و برای آنها هدیه‌ می‌فرستادند؛ [ تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۲۹] 👈 یکی دیگر از صفات اخلاقی مشهور امام هفتم، که در منابع شیعه و سنی به آن اشاره شده، «کاظم» است، چراکه حضرت، خشم خود را حتی در برابر دشمنان و کسانی که به ایشان بدی می‌کردند، فرو می‌بردند تا جایی که آورده‌اند مردی از نوادگان خلیفه دوم در حضور امام کاظم (ع)، به جد ایشان، حضرت امیرالمؤمنین (ع) توهین کرد؛ همراهان امام بسیار عصبانی شدند و به او حمله کردند تا او را بکُشند، اما حضرت مانع شدند و سپس تنها به مزرعهٔ آن مرد رفتند؛ او فکر کرد که امام برای انتقام و از بین بردن محصولش آمده‌اند، لذا شروع به داد و بیداد کرد که محصولم را لگدمال نکنید و از بین نبرید! اما حضرت کاظم (ع) با مهربانی از او پرسیدند: چقدر خرج کاشت مزرعه‌ات کرده‌ای؟ مرد با عصبانیت گفت: ۱۰۰ دینار! سپس پرسیدند: چه اندازه از آن برداشت می‌کنی؟ با جسارت پاسخ داد: غیب نمی‌دانم! امام بازهم با خوشرویی فرمودند: امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد: ۲۰۰ دینار! پس حضرت ۳۰۰ دینار به او داده و فرمودند: این ۳۰۰ دینار برای توست و محصولت هم برایت باقی است؛ سپس به سوی مسجد حرکت کردند؛ خطیب بغدادی روایت کرده که آن مرد که خود را زودتر به مسجد رسانده بود، با دیدن حضرت، از جابرخاست و با احترام تمام، آیه ١٢۴ سوره مبارکه انعام را بلند تلاوت نمود: اللَّه أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِ‌سَالَتَهُ: خدا بهتر می‌داند، رسالتش را کجا قرار دهد؛ [ تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۳۰] ✍️ آنچه گذشت تنها بخش کوچکی از سیره عبادی و اخلاقی امام کاظم (ع) بود که امیدواریم با شناخت و معرفت هر چه بیشتر و الگوگیری از سیره آن امام همام، بتوانیم از شیعیان و پیروان واقعی آن حضرت باشیم. https://eitaa.com/ROOZBARG