✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «سَيِّدالسّادات الْاَعاظِم ٢» روز سه‌شنبه، ١۴٠١/٠٣/١٧ ✍️ مناسبت روز: در دهه‌ی کرامت قرار داریم و در روز گذشته به مناسبت روز بزرگداشت حضرت شاهچراغ (ع) از مقام بلند و فضایل بی‌شمار این امامزاده عظیم‌الشأن از جمله: ایمان، کرامت، سخاوت، شجاعت و ولایت‌مداری ایشان سخن گفتیم؛ و در ادامه عرض کردیم که با حضور با برکت امام هشتم در خراسان، حضرت شاهچراغ (ع) به همراه دو تن از برادرانشان «سید امیر محمد عابد (ع)» و «سید علاءالدین حسین (ع)» و باتفاق گروه زیادی از برادرزادگان، خویشان و شیعیان، جهت دیدار و پیوستن به برادر بزرگوارشان عازم خراسان شدند؛ و اینک ادامه ماجرا: ✍️ کاروان حضرت احمد بن موسی (ع) از هر شهر و دیاری که می‌گذشت، بر تعداد همراهان ایشان افزوده می‌شد، به طوری که برخی از مورخان تعداد یاران شاهچراغ (ع) را نزدیک به پانزده هزار نفر ذکر کرده‌اند؛ در همین زمان، مأمون که دیگر تحمل برتری حجت الهی و پیروزی‌های مکرر علمی و اجتماعی حضرت رضا (ع) را نداشت، با نقشه‌ای مکارانه، امام را مسموم و به شهادت رساند و سپس در سوگ ایشان،‌ با ریاکاری به عزاداری پرداخت و جسد مطهر حضرت رضا (ع) را در کنار مدفن منحوس پدر ملعونش هارون الرشید (قاتل امام هفتم) دفن نمود؛ در این اثناء به مأمون خبر رسید که یکی از برادران جلیل‌القدر و بسیار شجاع امام رضا (ع) به همراه جمعی از برادران و خویشان و انبوهی از یاران و شیعیان حضرت در مسیر خراسان هستند؛ این موضوع، خلیفه عباسی را هراسناک نمود و لذا به جمیع حُکام خود دستور داد که هر کجا قافله بنی‌هاشم را یافتند، مانع از حرکت آنها شوند و آنها را کشته و یا با آزار و شکنجه، مرعوب و مقهور حکومت غاصب عباسی نمایند؛ این دستور پیش از رسیدن کاروان احمد بن موسی(ع) به شیراز، به حاکم وقت فارس که «قُتلُغ خان» نام داشت و مردی سفاک و خونریز بود، رسید؛ و او با لشکری بزرگ از شهر خارج شده و در برابر کاروان حضرت شاهچراغ (ع) در دو فرسنگی شیراز اردو زد؛ حضرت احمد بن موسی (ع) وقتی با حاکم فارس روبرو شدند و از خبر شهادت برادرشان امام رضا (ع) مطلع گردیدند و دانستند که این جماعت به قصد مقاتله و جدال با ایشان در این‌جا گرد آمده‌اند؛ چاره‌ای جز جهاد و مبارزه ندیدند؛ البته در رابطه با چگونگی این قیام و حماسه تاریخی در منابع متأخر، نقل‌های متفاوتی آمده، اما مشهورترین آنها که در سایت اطلاع رسانی حرم مطهر حضرت شاهچراغ (ع) نیز درج گردیده بدین شرح است: لشگر چهل هزار نفری «قُتلُغ خان»، جنگ را  آغاز نمودند، ولی در نتیجه‌ی رشادت و فداکاری حضرت احمد بن موسی (ع) و یاران وفادارشان، دشمن در اولین نبرد شکست سختی خورده و به ناچار عقب‌نشینی نموده و به درون حصار شهر پناه برده و دروازه‌های شهر شیراز را مُحکم بستند؛ حاکم فارس که از ایمان و شجاعت و عشق و فداکاری شیعیان در این جنگ نابرابر شگفت زده شده بود، طرح مکارانه‌ای ریخت و جمعی از سپاهیان جنگ آزموده‌ی خود را با شیوه جنگ و گریز به صفوف یاران حضرت، گسیل داشت و به آنها دستور داد در اولین درگیری وانمود به شکست و عقب نشینی کنند تا تعدادی از یاران و برادران احمد بن موسی (ع) در تعقیب آنها وارد شهر شوند و سپس دورازه‌های شهر را ببندند؛ وقتی که بخشی از سپاهیان حضرت با این خدعه وارد شهر شدند، سربازان قتلغ خان که از پیش در بالای گذرگاه‌های شهر کمین کرده بودند،‌ همه‌ی آنها را تیرباران و قتل‌عام نمودند؛ در نتیجه این توطئه، بسیاری از یاران حضرت به شهادت رسیدند و عده‌ای نیز زخمی و خسته در اطراف پراکنده شدند، چنانچه مورخان آورده‌اند که غالب امامزادگان در فارس از پراکنده شدگان همین نهضت علوی هستند؛ سپس دشمنان، با شمار زیادی از سپاهیان خود به مابقی یاران حضرت حمله کردند و جنگ را به درون شهر کشیدند؛ بالاخره کار به جایی رسید که احمد بن موسی(ع) یکه و تنها و با شجاعت بی‌نظیر در برابر لشکر انبوه دشمن می‌جنگیدند؛ دشمنان که از این شجاعت و ایمان علوی به ستوه آمده بودند، باز هم از روش‌های ناجوانمردانه استفاده کردند و این‌بار از پشت به سنگرگاه و سرپناه حضرت حمله برده و آن را بر سر حضرت خراب کردند، به صورتی که بدن مطهر ایشان در زیر توده‌های سنگین خاک، در محلی که امروزه مرقد و بارگاه حضرت است،‌ پنهان شد و بدین صورت حضرت شاهچراغ به مقام بلند شهادت نائل گردیدند؛ در برخی از منابع آمده که قبر احمد بن موسی (ع) تا سیصد سال مخفی بوده تا آنکه در زمان عضدالدوله دیلمی نمایان و گرامی داشته شد، که امروزه این حرم مطهر در شیراز به عنوان سومین حرم اهل‌بیت‌ در ایران، سالانه زیارتگاه و عبادتگاه میلیون‌ها زائر عاشق از سراسر جهان است. 📚برگرفته از: http://shahecheragh.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_روابط_زن_و_مرد ❓آیه ٣۴ سوره نساء «اَلرِّ‌جَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاء» به چه معناست و آیا بر اساس این آیه و طبق احکام شرعی، زن باید در همه‌جا و همه چیز از مرد تبعیت نماید؟ ✅ این‌که قرآن می‌فرماید: «اَلرِّ‌جَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاء»؛ یعنی سرپرستی امور خانواده به عهده‌ی مرد است؛ یعنی مرد باید برود کار کند و معیشتِ خانواده به عهده‌ی اوست؛ زن هرچه ثروت دارد مال خودش است؛ امّا معیشتِ خانواده بر دوش زن نیست... (مقام معظم رهبری ١٣٧٩/۶/٢٨) ✅ این طور هم نیست که بگوییم همه جا خانم باید از آقا تبعیت کند؛ نخیر! چنین چیزی نه در اسلام داریم و نه در شرع؛ «الرّجالُ قَوّامونَ علی النّساءِ» معنایش این نیست که زن بایستی در همه‌ی امور تابع شوهر باشد؛ نه! یا مثل برخی از این اروپا ندیده‌های بدتر از اروپایی و مقلّد اروپا، بگوییم که زن بایستی همه کاره باشد و مرد باید تابع باشد! خیر این هم غلط است؛ بالاخره دو تا شریک و دو تا رفیق هستند؛ یک جا مرد کوتاه بیاید، یک جا زن کوتاه بیاید؛ یکی این‌جا از سلیقه و خواست خود بگذرد، دیگری در جای دیگر، تا بتوانند با یکدیگر زندگی کنند...» (مقام معظم رهبری ١٣٧٧/١/١٩) ✅ زن در رعایت احکام دینی و تقلید، تابع همسر نیست. 📚 طبق نظر تمامی مراجع عظام تقلید https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «کرامت زن در اسلام (١)» روز چهارشنبه، ١۴٠١/٠٣/١٨ ✍️ مناسبت روز: در دهه‌ی زیبای کرامت قرار داریم؛ ایام مبارکی که با میلاد با سعادت حضرت فاطمه معصومه (س) و «روز دختر» آغاز شده و فرصتی مغتنم برای تبیین نقش مؤثر و جایگاه و کرامت والای زنان و دختران در دین مبین اسلام است، لذا سخن امروز را با سلام و صلوات بر روح بلند الگوی بی‌بدیل بانوان جهان، حضرت فاطمه ثانی (س) آغاز می‌نمائیم؛ تاریخ، گویای این واقعیت است که زنان همواره نقش بزرگی در ایجاد و تکامل تمدّن بشری، بصورت مستقیم و غیر مستقیم ایفاء نموده‌اند، اما متأسفانه از دیرزمان و با انگیزه‌های مختلف، زنان و دختران از بسیاری از حقوق الهی و انسانی خود محروم مانده‌اند که مسلماً یکی از بزرگترین موهبت‌های دین مبین اسلام، احیای حقوق تضییع شده زنان و دختران در طول تاریخ، و کرامت و احترام ویژه‌ای است که برای بانوان قائل شده است؛ با نگاهی به پیشینه این موضوع، به روشنی می‌توان دریافت که ریشه بسیاری از ستم‌هایی که در طول تاریخ بر بانوان تحمیل شده، ناشی از عدم معرفت و شناخت کامل نسبت به شخصیت متفاوت زنان با مردان، و یا برداشت ناصحیح از تفاوت‌های طبیعی آنها است؛ به‌صورتی که برخی از جوامع بشری، زن را موجودی ضعیف و ناتوان و بی‌خاصیت و یا حتی شوم انگاشته؛ و برخی دیگر از جوامع، زن را موجودی کاملاً برابر با مردان در تمامی عرصه‌ها حتی عرصه‌های کاری و خشن دانسته‌اند؛ و البته برخی از جوامع نیز به زنان، نگاه کاملاً ابزاری داشته و از آنها برای تبلیغات و هوسرانی و... بهره برده‌اند و بدیهی است که همه‌ی این تفکرات افراطی و تفریطی در طول تاریخ ضربه‌های سختی و چه بسا جبران ناپذیری را بر جماعت نسوان وارد نموده است؛ اما در دین مترقی اسلام، ابتدا در رابطه با «هویّت و کرامت انسانی و الهی» زنان و مردان، و تعادل و تساوی بین آنها در این زمینه سخن به میان آورده؛ و سپس با نگاه صحیح به تفاوت‌های عمیق جسمانی و روحانی در زن و مرد، مسؤولیت‌های فردی و اجتماعی، و نقش‌آفرینی متفاوت و متمایزی برای آنها در جامعه تعریف و تبیین نموده و با ایجاد نگاه برابری هویتی در عین وجود تفاوت‌های فراوان، راه‌حل بزرگی برای چالش همیشگی میان زنان و مردان، و حتّی گاه میان خود زنان، در طول تاریخ ارائه نموده است؛ در آموزه‌های دین مبین اسلام، تفاوت بین خلقت زن و مرد، نشأت گرفته از حکمت و تدبیر الهی و برای ایجاد «نظام اجتماعی احسن» در راه تکامل بشریت است؛ چنانچه خدواند متعال در آیه ۴ سوره تین می‌فرماید: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ»: «مسلّماً ما انسان را در بهترین شکل و نظام آفریدیم»؛ همچنین در اسلام، آنچه ملاک برتری و سنجش میان زنان و مردان است، نوع جنسیت و تفاوت‌های ناشی از آن نیست بلکه «تقوا» و چگونگی ارتباط انسان با اصل خویشتن است؛ چنانچه قرآن کریم در آیه ١٣ سوره حجرات خطاب به مردان و زنان می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَىٰ وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا ۚ إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ»: «ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم، و سپس در تیره‌ها و قبیله‌های متفاوت قرار دادیم، تا یکدیگر را بشناسید، ولی گرامی‌ترین شما نزد خداوند، باتقواترین شماست و بدانید که خداوند دانا و خبیر است»؛ لذا در این مکتب انسان‌ساز، معیار ارزش و برتری انسان‌ها به زن و مرد بودن نیست، بلکه به نزدیکی و دوری به خداوند متعال است و بر همین اساس در بسیاری از اوصاف، تکالیف و حتّی حقوقی که در قرآن کریم برای اهل ایمان ذکر شده، فرقی میان مردان و زنان مؤمن وجود ندارد و هر کدام از آنها که در این اوصاف و تکالیف از دیگری سبقت بگیرد، از نگاه خالق یکتا برتر و محبوب‌ترند و طبق آیه ١٩۵ سوره آل‌عمران، خداوند در مزد و پاداش زنان و مردان نیز هیچ‌گونه تفاوتی قائل نشده است؛ بنابر آنچه گذشت، می‌توان اذعان نمود که آنچه زنان و دختران را در طول تاریخ از تمامی نگاه‌های افراطی و تفریطی، و همچنین ظلم و ستم تاریخی به آنان نجات داده و باعث تکریم و تجلّی ارزش‌های والای انسانی بانوان گردیده، نگاه والای دین مبین اسلام به این قشر ارزشمند است؛ چنانچه با ظهور این آیین آسمانی، جامعه‌ی نسوان از تفکر «جاهلیت کهن» و «زنده به گور کردن دختران» نجات یافته، و در جهان معاصر نیز، از تفکر «جاهلیت مدرن» و «سوءاستفاده‌ و استثمار زنان» آزاد شده و در پرتو این دین مترقی، بانوان به علوّ رتبه و نهایت کرامت انسانی دست یافته‌اند که انشاالله به شرط حیات و توفیق الهی در روزبرگ فردا در این زمینه بیشتر سخن خواهیم گفت... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: دهه‌ی کرامت موضوع: «#احکام_دفاع از اسلام و مسلمین» ✅ دفاع از اساس اسلام و بلاد‏‎ ‎‏مسلمین بر تمامی مسلمانان واجب است و انسان مسلمان، باید با بذل مال و جان خود و به‏‎ ‎‏هر وسیله ممکن، برای دفاع برخیزد و دفاع، مشروط به حضور امام معصوم ‏‏علیه السلام‏‏ و اذن ایشان و اذن نایب خاص یا عام ایشان‎ ‎‏نیست؛ ✅ بر هر مکلفی بدون هیچ قید و شرطی، واجب است به هر وسیله‌ای که می تواند از اسلام و قلمرو آن در برابر تهاجم فرهنگی، نظامی، سیاسی، اقتصادی و... دشمن، ‎‏دفاع نماید. 📚 بر اساس نظر مراجع عظام تقلید (دامت برکاتهم) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «کرامت زن در اسلام (٢)» روز پنجشنبه، ١۴٠١/٠٣/١٩ ✍️ مناسبت روز: در ایام فرخنده دهه کرامت قرار داریم و در روز گذشته از ظلم تاریخی به زنان و دختران در طول تاریخ، و نقش اسلام در کرامت‌بخشی به بانوان سخن گفتیم و انشاالله در سخن امروز نیز این مبحث را ادامه می‌دهیم؛ دیروز عرض کردیم که با نگاهی گذرا به تاریخ، می‌توان پیامبر اسلام و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) را احیاگران عزت و کرامت و ارزش‌های انسانی زنان در طول تاریخ بنامیم؛ چنانچه دین مبین اسلام از زنده به گور کردن دختران در دوران جاهلیت که عمق تحقیر شخصیت زنان را هویدا می‌نمود، جلوگیری کرده است؛ البته مسأله تحقیر شخصیت زنان و دختران به همین جا ختم نمی‌شد و تا آنجا پیش رفته بود که اصلاً مردم، نَسَب را از مرد دانسته و بانوان را تنها وسیله‌ای برای خدمت‌گزاری به مردان محسوب نموده و دختران را از فرزندان خود محسوب نمی‌کردند؛ چنانچه در اشعار جاهلی آمده: «فرزندان ما، پسران ما هستند و دختران ما، فرزندان مردان بیگانه‌اند!» لذا آنچه زنان و دختران مظلوم را از این وضعیت اسفبار نجات داد، تعالیم روحبخش دین مترقی اسلام بود که به زنان شخصیت و هویت انسانی و الهی بخشید؛ اما متأسفانه دوران حضور و ظهور پیامبر اعظم (ص) و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) نیز، پایان دوران استثمار زنان و ظلم تاریخی به آنها نبود؛ چراکه پس از گذشت ده‌ها قرن‌ از جاهليت کهن و دخترکشی، امروزه شاهدیم که بار دیگر ارزش و مقام زنان در «جاهلیت مدرن» پایمال شده و دشمنان اسلام با چهره‌ای جدید و با استفاده از ابزارهای مدرن و رسانه‌های تبلیغاتی، دین و مذهب و ارزش‌های اسلامی که نجات دهنده‌ی انسان از جاهلیت کهن بوده‌اند را، به عنوان حصاری در برابر آزادی زنان معرفی‌ نموده‌ و با تغییر برخی واژه‌ها و سوء استفاده از آنها، بار دیگر زنان را در اوج حقارت فرو برده و آنها را به ابزار و کالاهای تبلیغاتی و خدماتی تبدیل نموده‌اند؛ و این جنایت تاریخی تا بدانجا پیش رفته که متأسفانه در برخی جوامع به اصطلاح مدرن، یکی از بزرگترین تجارت‌های اقتصادی، تجارت زن و پرنوگرافی (سکس) است! البته این «جاهلیت مدرن» با «جاهلیت کهن» تفاوت‌ بزرگی دارد و آن، تلاش بین‌المللی برای قانونمند کردن و جهانی نمودن این تحقیر سازمان یافته دختران و زنان، به نام «آزادی» و برابری آنها با مردان است! و عجیب‌تر آن‌که در دادن وجاهت عمومی به این ظلم بزرگ، خود بانوان نیز نقش به سزایی داشته‌ و دارند؛ و با کمال تأسف باید اقرار کنیم که این توحش مدرن، سال‌هاست که در کشور اسلامی ما نیز رسوخ نموده و برخی از زنان و دختران ایرانی، ناخواسته یا نادانسته، ارزش‌های والای انسانی و اسلامی خود را با فرهنگ پوچ غربی، مبادله نموده‌اند؛ لذا ضروری به نظر می‌رسد که تمامی اندیشمندان و فرهیختگان مسلمان، و مخصوصاً زنان متفکر و آزادی‌خواه ایران اسلامی با استفاده از تمامی ظرفیت‌ها و ابزارها در فضای حقیقی و مجازی در برابر این هنجارشکنی آشکار، ایستاده و از باب امر به معروف و نهی از منکر وارد میدان شده و زنان و دختران گرامی ایران اسلامی را با حقیقت تمدن غربی و توحش مدرن آشنا نموده و برای مداوای جاهلين و غافلين، از تنها داروی شفابخش هستی، یعنی معرفت به اسلام و تبعیت از قرآن کریم، و سیره رفتاری و گفتاری اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) بهره برده، و حقیقت خلقت والای زن را به‌عنوان گل و ریحانه‌ی هستی و ملکه‌ی خانواده؛ و حقیقت خلقت مرد را، به‌عنوان فردی مستحکم، و ستون و پشتیبان خانواده در زندگی و در امور سخت کاری و اجتماعی معرفی کرده؛ و بار دیگر ارزش‌های والای انسانی و اسلامی، و عزت و کرامت بانوان را احیاء نمایند‌؛ ✍️ و در پایان سخن دست نیاز به درگاه خداوند بی‌نیاز دراز کرده و از حضرت حق، ظهور منجی و هادی عالم بشریت را طلب می‌نمائیم تا انشاالله با حضور و ظهور حضرت مهدی (عج)، تمامی بشریت و مخصوصاً بانوان گرامی به نهایت کرامت و عزت والای انسانی خود دست یابند؛ «اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج». https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «طلایه‌دار جهاد و شهادت در انقلاب اسلامی» روز جمعه، ١۴٠١/٠٣/٢٠ ✍️ مناسبت روز: امروز سالروز شهادت حضرت آیت‌الله سعیدی (ره)، نخستین مجتهد شهید در نهضت امام خمینی (ره) و از طلایه‌داران جهاد و مبارزه در جریان انقلاب اسلامی ایران است، لذا سخن خود را با سلام و صلوات به روح بلند این عالم عامل و مجاهد خستگی‌ناپذیر آغاز می‌نمائیم؛ آیت‌الله سید محمدرضا سعیدی در سال ۱۳۰۸ شمسی در مشهد به دنیا آمد و پس از طی دوران کودکی، فراگیری ادبیات عرب و مقدمات علوم اسلامی را نزد پدر آغاز نمود؛ او پس از چندین سال تحصیل در مشهد، عازم حوزه علمیه قم شد و محضر اساتید بزرگی همچون آیت‌الله العظمی بروجردی (ره) و امام خمینی (ره) را درک نمود و سرانجام با زحمات طاقت فرسا و تلاش مستمر به درجه اجتهاد نائل گردید؛ ایمان عمیق به خدا و عشق به اهل‌بیت، ولایت مداری، اخلاص، شجاعت و شهامت، تکلیف‌گرایی، نظم در امور، صبر و مقاومت، تواضع و فروتنی، و همچنین گشاده‌رویی و خوش‌خلقی، شوخ‌طبعی، نوگرایی و دوری از تعصب، توجه به جوانان و بانوان، جدیت و خستگی‌ناپذیری از جمله خصوصیات اخلاقی ایشان به شمار می‌آمد؛ ساده زیستی و غم خواری و همراهی با محرومان نیز از دیگر خصائص این عالم عامل بود؛ چنانچه فرزند گرامی ایشان نقل کرده که در یکی از روزهای سرد زمستانی، وقتی پدرم از مسجد به خانه آمد، عبا روی دوششان نبود! از ایشان پرسیدیم پس عبایتان چه شده؟ پدر فرمودند: سر راه مرد فقیری را دیدم که از سرما می‌لرزد؛ عبایم را روی دوشش انداختم...» ایشان علاوه بر تحصیل و تدریس علوم دینی به انجام سفرهای تبلیغی و انجام امور فرهنگی و اجتماعی و سیاسی نیز همت ویژه داشت و در طی یکی از همین سفرها به شهر آبادان، اولین سخنرانی افشاگرانه خود را به صورت علنی بر علیه رژیم شاهنشاهی انجام داد که پس از دستگیر و راهی زندانی شد؛ آیت‌الله سعیدی از اولین مطرح‌کنندگان مرجعیت امام خمینی (ره) و از اولین کسانی بود که به نهضت ایشان پیوست و در جریان مخالفت حضرت امام با «لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی» و «انقلاب سفید» و لایحه مصونیت قضایی مستشاران نظامی آمریکا (کاپیتولاسیون) از مهمترین حامیان رهبر کبیر انقلاب بود؛ ایشان به راستی یار صدیق امام (ره) بود و در راه حق و اعتلای اسلام از هیچ خطری واهمه نداشت؛ چنانچه بارها به دلیل پشتیبانی از نهضت امام و سخنرانی علیه رژیم شاهنشاهی و همچنین رژیم اشغالگر قدس توسط ساواک دستگیر و زندانی شده بود، اما باز هم به صراحت می‌گفت: «مرا بگیرید و به بند و حبس کشید، تا از من سلب مسؤولیت شود، چرا که اگر آزاد باشم، فریاد می‌زنم، حقایق را می‌گویم و افشاگری می‌کنم؛ من این لباس را پوشیده‌ام... که پاسدار اسلام و وفادار به رهبرم امام خمینی باشم....»؛ «به خدا سوگند، اگر مرا بکشید و خونم را بر زمین بریزید، در هر قطره‌ی خونم، نام مقدس خمینی را خواهید یافت»؛ آیت الله سعیدی در زمانی که مسئله سرمایه‌گذاری آمریکایی‌ها در ایران، کیان ملت و دولت را تهدید می‌کرد، بار دیگر به خروش آمد و در نامه‌ای خطاب به علماء و بزرگان، آنان را به صادر کردن فتوا علیه این قرارداد ننگین دعوت نمود و با این عمل خود بر پیکره فاسد دژخیمان پهلوی لرزه انداخت و همین امر موجب دستگیری و انتقال ایشان به زندان قزل قلعه شد و سرانجام در بیستم خرداد سال ۱۳۴۹ شمسی پس از ده روز شکنجه بی‌رحمانه، در حالی که عمامه سیاه این مجاهد نستوه را به دور گردنشان پیچیده بود، ققنوس‌وار خود را فدای اسلام و انقلاب، و آزادی مردم مظلوم ایران نمود؛ وقتی خبر شهادت این یار و همراه انقلابی در نجف به حضرت امام رسید، ایشان بسیار متأثر شدند و در اعلامیه‌ای نوشتند: «من قتل فجیع این سید بزرگوار و فداکار را که برای حفظ مصالح مسلمین و خدمت به اسلام جان خود را از دست داد، به ملت اسلام عموماً و به خصوص به ملت ایران تعزیت می‌دهم»؛ همچنین امام بعد از پیروزی انقلاب، به همسر ایشان فرمودند: «من در آن سال‌ها کسی را مثل آقای سعیدی نداشتم که آن طور مخلصانه در راه دین تلاش کند... ایشان وظیفه‌اش را انجام داد» در پایان سخن امروز، سالروز شهادت این عالم وارسته و مجاهد خستگی‌ناپذیر را گرامی داشته و به تمامی پیروان راه حق و حقیقت و همچنین خاندان و فرزندان ایشان، به خصوص حضرت آیت‌الله سید محمد سعیدی (دامت‌برکاته) نماینده معزز ولی‌فقیه و تولیت معظم حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) که خودشان نیز همچون پدر بزرگوارشان از حامیان راستین انقلاب و از فدائیان ولایت امر و امام امت هستند، تسلیت عرض می‌نمائیم. 📚 برگرفته از: «دانشنامه اسلامی»؛ کتاب «عروج از زندان» زندگی و مبارزات شهید آیت‌الله سعیدی (ره)؛ و جلد دوم مجموعه‌ی گلشن ابرار» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «سیره رضوی ١» روز شنبه، ١۴٠١/٠٣/٢١ ✍️ مناسبت روز: امروز یازدهم ذی‌القعده، سالروز میلاد با سعادت حضرت ثامن‌الائمه علی‌بن موسی‌الرضا (ع) و فرصتی بی‌بدیل برای شناخت و معرفت هر چه بیشتر به ساحت مقدس این امام همام و الگوگیری از سیره گفتاری و رفتاری هشتمین خورشید آسمان ولایت و امامت است، لذا ضمن تبریک و تهنیت این روز فرخنده، سخن امروز را با موضوع «سیره رضوی» آغاز می‌نمائیم؛ 💠 سیره قرآنی امام رضا (ع) عشق وافر عالِم آل محمد (ع) به کتاب خدا، ایشان را بر آن داشته بود تا نخستین همنشین در زندگی فردی خود را قرآن کریم قرار دهند، به صورتی که در مواجهه با این کتاب آسمانی، نه زمان برای آن حضرت مطرح بود، نه مکان و نه روز و نه شب؛ چنانچه در روایت آمده که حضرت رضا (ع) هر سه روز یک بار، قرآن را ختم می‌کردند و آنگاه می‌فرمودند: «اگر می‌خواستم زودتر از سه روز آن را به پایان می‌بردم، (اما نخواستم چنین کنم) چراکه در موقع تلاوت، به هر آیه که می‌رسیدم در آن فکر و اندیشه می‌کردم که درباره چه چیزی و در چه زمانی نازل شده است؛ بدین جهت در هر سه روز یک بار قرآن را به پایان می‌رسانم» [امالی شیخ صدوق، ص ۶۶٠] ⬅️ رَجاء بن ابی‌ضَحّاک نیز در گزارشی از سفر به مرو می‌گوید: «امام به هنگام خواب در رختخواب خویش فراوان قرآن می‌خواندند و هرگاه به آیه‌ای می‌رسیدند که در آن یادی از بهشت یا جهنّم آمده بود، گریه می‌کردند و از خداوند بهشت را درخواست نموده و از آتش جهنم به او پناه می‌بردند» [عیون اخبارالرضا، ج ٢، ص ١٨٢] ⬅️ همچنین شیخ طوسی (ره) نقل کرده که بعد از آن که امام رضا (ع) به دِعبِل خُزاعی، پیراهن پشمینه‌ی سبز رنگی به همراه انگشتری که نگینش عقیق بود، هدیه کردند، به او فرمودند: «از این پیراهن به خوبی محافظت کن که من در این پیراهن در هزار شب، هزار رکعت نماز خوانده‌ام و هزار مرتبه قرآن را در آن ختم کرده‌ام» [امالی طوسی، ص ٣۵٩] همچنين امام هشتم با سفارش به یاران خود از جمله رَیّان بْن صَلْت اَشْعَری قُمی، فرمودند: «قرآن سخن خداست، از مرز آن تجاوز نکنید و هدایت را جز در پرتو قرآن نجویید که در غیر این صورت، گمراه خواهید شد» [امالی شیخ صدوق، ص ٣٢۶] 💠 سیره عبادی امام رضا (ع) در سیره عبادی حضرت ثامن‌الحجج (ع) آمده است که حضرت سفارش اکید به نماز اول وقت داشته و همواره می‌فرمودند: «نماز را بدون علت از اول وقت آن به تأخیر نیندازید و همیشه در اول وقت، آن را اقامه کنید» [بحارالانوار، ج ۴٩، ص ۴٩] و خودشان نیز به هیچ قیمتی، فضیلت نماز اول وقت را از دست نمی‌دادند و حتی در مهمترین جلسات سیاسی و علمی که بزرگان ادیان و فرق در آن حضور داشتند، به مجرد شنیدن صدای اذان، جلسه را ترک کرده و در پاسخ به درخواست حاضران برای ادامه بحث، می‌فرمودند: «نماز می‌گزاریم و بازمی‌گردیم و ادامه می‌دهیم» [توحید شیخ صدوق، ص ۴٣۴] در روایت دیگری نیز شیخ صدوق از رَجاء بن ابی‌ضَحّاک که از طرف مأمون برای بُردن امام رضا (ع) از مدینه به مرو مأموریت داشت، می‌گوید: «من از مدینه تا مرو همراه امام بودم، به خدا سوگند کسی را در پرهیزکاری و کثرت ذکر خدا و شدت خوف از حق تعالی مانند ایشان ندیدم، چنانچه عبادت آن حضرت در شبانه روز این‌گونه بود که چون صبح می‌شد، نماز صبح را ادا می‌کردند و بعد از سلام نماز در مصلای خود تسبیح و تحمید و تکبیر و تهلیل می‌گفتند و صلوات بر حضرت رسول و اولاد او می‌فرستادند تا آفتاب طلوع می‌کرد و سپس به سجده می‌رفتند تا روز بلند می‌شد...»؛ و ادامه می‌دهد: «حضرت در هر شهری که می‌رسیدند، ده روز اقامت می‌نمودند، و روزها را روزه گرفته و چون شب می‌شد پس از نماز، افطار می‌کردند و نافله نمازهای یومیه و نماز شب و شَفع و وَتر را در حضر و سفر ترک نمی‌کردند» [عیون اخبارالرضا، ج ٢، ص ١٨٣] همچنین امام رضا (ع) نماز را حافظ انسان دانسته و می‌فرمودند: «نماز و مداومت یاد خدا در شب و روز سبب می‌شود که انسان، مولا و مدبّر و خالق خود را فراموش نکند و روح سرکشی و طغیانگری در برابر خدا، بر او غالب نیاید» [تفسیر نمونه، ج ١۶، ص ٢٩۴] 💠 و بالاخره سخن امروز را با حدیث گهربار دیگری از امام رضا (ع) به پایان می‌بریم که حضرت فرمودند: «انجام کار نیک و کوشش در عبادت را با تکیه بر دوستی آل‌محمد (ص) رها نکنید؛ و دوستی آل‌محمد (ص) و تسلیم بودن در برابر دستورات ایشان را نیز با تکیه بر عبادت وانگذارید، چراکه هیچ‌یک از این دو بدون دیگری، پذیرفته نمی‌شود» (بحار الأنوار، ج۷۵، ص۳۴۸) ✍️ این مبحث ادامه دارد و انشاالله به شرط حیات و توفیق الهی، در روزبرگ فردا از سیره اخلاقی و تربیتی حضرت رضا (ع) سخن خواهیم گفت... https://eitaa.com/ROOZBARG