🔹معاونت فرهنگی دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میمه با همکاری نهادمقام معظم رهبری در دانشگاههای آزاد اسلامی استان اصفهان وبسیج اساتید استان اصفهان برگزار می‌کند
🔹سلسله نشست های جهاد تبین با اساتید برجسته
🗓زمان: پنجشنبه ۲۳ تیرماه ساعت۱۰:۳۰ صبح
🎙با حضور استاد: حجت الاسلام والمسلمین دکتر غلامی
⏪دربسترفضای مجازی به آدرس: Webconf.iauda.ac.ir
✅به شرکت کنندگان گواهی حضور ارائه می گردد.
========
@nahadazadesf
امامت پژوهی با رویکرد تاریخی- کلامی
در این نشست بحث نسبتاً مفصلی در باره امامت با رویکرد تاریخی و کلامی انجام گرفت که مهم ترین نکات آن به صورت اجمالی عبارتند از:
1. طرح مسئله امامت برای دامن زدن به اختلافات مذهبی نیست بلکه برای دفاع عقلانی و روشمند از مذهب تشیع در محیطی علمی است.
2. امامت پژوهی با رویکردهای متنوع فقهی، تاریخی، کلامی، روایی، تفسیری، عرفانی و میانه رشته ای مطالعه می شود. رویکرد ما در این نشست، تاریخی و کلامی است.
3. در رویکرد کلامی، امامت در باور بسیاری از علمای شیعه امامیه مانند میرزای قمی، علامه محمدحسین کاشف الغطا، شرف الدین عاملی، علامه امینی، علامه طباطبایی، امام خمینی، شهید مطهری، آیت الله میرزاجواد تبریزی و ... از اصول مذهب شیعه است نه از اصول دین. نتیجه چنین باوری این است که هر کس به سه اصل توحید، نبوت و معاد معتقد باشد، مسلمان است و نمی توان به بهانه بی اعتقادی به امامت، پیروان مذاهب اهل سنت را از دین اسلام خارج دانست. بنابراین عدل و امامت از اصول مذهب تشیع است.
4. امامت دارای مراتب و شئون سه گانه است: رهبری سیاسی، مرجعیت دینی و ولایت تکوینی. آگاهی از مراتب سه گانه امامت بسیاری از پرسش ها و ابهامات را برطرف می کند. انحصار امامت در رهبری سیاسی تنزّل مقام و جایگاه امامت است. قرارگرفتن امام در جایگاه رهبری سیاسی نیازمند مقبولیت مردمی و بیعت است امّا مشروعیت دینی او در تصدی رهبری سیاسی و مرجعیت دینی و ولایت تکوینی نه نیازمند چنین امری است و نه مردم صلاحیت چنین تشخیصی را دارند. انتصاب امامان به مقام امامت بر اساس علم پیشین الهی انجام می شود. اصطفاء نیز به همین معناست یعنی برگزیدگی از سوی خداوند. آیه «الله اعلم حیث یجعل رسالته» (انعام/ 124) نیز به همین گونه تفسیر می گردد.
5. اهل سنت خلافت را انتخابی، از فروع دین و بحثی فقهی می دانند. مبانی اندیشه سیاسی اهل سنت چهار چیز است:
الف) اجماع که معتقدند ابوبکر بر این مبنا به خلافت رسیده است. بی گمان شیعیان بر این باورند که چنین اجماعی به دلیل مخالفت شماری از صحابه برجسته رسول خدا (ص) محقق نشده است.
ب) عهد یا استخلاف به این معنا که خلیفه پیشین خلیفه بعدی را منصوب می کند؛ مانند انتصاب عمر از سوی ابوبکر. این مبنی بر خلاف باور اصلی اهل سنت است که خلافت را انتخاب مردمی می دانند.
ج) شوری شش نفره که عمر انتخاب کرد و شرایطی برای آن وضع کرد که نقدهای زیادی بر آن وارد است. در این شوری، امیرالمومنین علی(ع) حاضر به پذیرش سیره شیخین نشد.
د) استیلا یعنی به خلافت رسیدن با غلبه و زور شمشیر و مشروعیت آن. تمام حکومت های امویان، عباسیان و ... با این مبنا بوده و مردم در آن نقشی نداشته اند. همین مبنا سبب شد خلافت که به حسب ظاهر شورایی بود به سلطنت موروثی تبدیل شود. باور به روایت برساخته که خلافت از آن قریش است در هر چهار مبنای اندیشه سیاسی اهل سنت نقش دارد.
۲۳ تیر ۱۴۰۱
http://eitaa.Com/Raheva