🔻 مگر من نقص ندارم؟ 🔰 وقتی تحرکات و تفکرات #برخی از فعالین حوزه حجاب و عفاف را واکاوی میکنیم، از معضلی آگاهی پیدا میکنیم به نام " خود حق پنداری مطلق" 🔹 در ناخودآگاه این فعالین چنین گزاره هایی تثبیت شده: 🔸 ما دارای حق هستیم 🔸 ما دارای حجاب برتر هستیم 🔸 ما بصیرت داریم و میفهمیم 🔸 راه ما راه درست هست 🔸 ما موظف به اصلاح جامعه هستیم 🔹 طرف مقابل نیز اینگونه ترسیم میشود: 🔸 اینها باطل هستند 🔸 اینها جاهل هستند 🔸 اینها هرزه هستند 🔸 اینها جهنمی هستند 🔸 اینها دشمنِ فرهنگ و اسلام هستند 🔸 اینها عاملِ دشمن هستند ◀️ ناخودآگاه اینگونه نتیجه گیری میشود که: 🔸 ما حق داریم به هر وسیله ای و با هر ابزاری در مقابل این افراد مبارزه کنیم و اینها باید از فکر و نگاه ما تبعیت کنند. 🔸 افراد بدحجاب حق ندارند در جامعه زندگی کنند، از امتیازات و حقوق اجتماعی خود استفاده کنند، حتی حق ندارند در مکانی که ما هستیم باشند! 🔹 لاجرم، خود را در جایگاه فاعل و حاکم میبینیم، طرف مقابل نیز حکمش تابع بودن هست 🔹 وقتی در ناخودآگاه ما اینگونه واژه ها خوش رقصی کنند؛ ناخودآگاه نیز بر #نوع_رفتار ، #لحن ، #واژه_ها ، #ربان_بدن و ... ما تاثیر میگذارد. 🔹 این تاثیر، از چشم طرف مقابل پنهان نمیماند و او نیز ناخودآگاه در مقابل ما، گارد میگیرد و عکس العمل منفی نشان میدهد. 🔸 و میشود آنچه نباید بشود... ◀️ خب؛ چه باید کرد؟! ▪️ ذهنیت فعالین حوزه عفاف و حجاب در نگاه به فرد بدحجاب و بی حجاب مبتنی بر واقعیات شود. ▪️ مبنا بر #مدارا شود، با خوش رویی رفتار شود، باید عزت و کرامت افراد حفظ شود ✍️ سید احمد رضوی