قُل یا أيّهَا ٱلكَفِرُونَ*لَا أَعُبد مَا تَعبُدُونَ*وَ لَا أَنتُم عابِدُونَ مَا أَعبُدُ* وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّم*وَ لَا أَنتُم عَابِدُونَ مَا أَعبُدُ*لَكُم دِينُكُم وَلِيَ دِينِ (کافرون ۱-۶) ترجمه: «بگو: اى كافران (اى مشركان و بت پرستان مكه)، آنچه را كه شما مى پرستيد هرگز من نمى پرستم، و نه هرگز شما پرستندۀ آن هستيد كه من مى پرستم، و نه هرگز من پرستنده آنم كه شما مى پرستيد، و نه هرگز شما پرستنده آن هستيد كه من مى پرستم، دين شما از آن خودتان، و دين من از آن من (فعلا متاركۀ برخورد و جنگ است تا آن گاه كه حكم جهاد نازل شود).» 🕋 #معارف_قرآن | دین؛ قابل مصالحه نیست! 🔹️خداوند در این سوره به پیغمبر دستور مى‌دهد که با صراحت به آن‌ها بگوید: دین چیزى نیست که ما با شما درباره آن مصالحه کنیم و مثلاً قرار بگذاریم که یک روز بت‌هاى شما را بپرستیم و یک روز شما خداى ما را بپرستید. مسائل اصولى، سروکار با سرنوشت واقعىِ انسان‌ها و کمال حقیقیشان دارد و به هیچ وجه نباید قربانىِ سهل‌انگارى و انعطاف‌پذیرى و اجمال‌گویى شود. البته در دیگر موارد جزئى، گاهى ممکن است مصالحى ایجاب کند که سخن صریح نگوییم و اظهارات، همراه با نوعى مجامله و انعطاف باشد. 📚 اخلاق در قرآن، جلد۳، صفحه۳۲۶

وَٱقصِد فِي مَشيِكَ وَ ٱغضُض مِن صَوتِكَ إِنَّ أَنكَرَ ٱلأصواتِ لَصَوتُ ٱلحَمِيرِ (لقمان، ۱۹) ترجمه:«و در رفتن و رفتار خود ميانه رو باش، و از صداى خود بكاه، كه بدترين صداها، صداى خران است». 🕋 #معارف_قرآن | زشتی بلند سخن گفتن 🔸️سخن‌گفتن براى این است که شنونده بشنود، پس بلندکردن صدا بیش از این اندازه، جز زیان، اثر دیگرى در برندارد و علاوه بر این که کار بیهوده‌اى است، آثار بدى برآن مترتب مى‌شود، شنونده را مى‌آزارد و خسته مى‌کند، مزاحمت ایجاد مى‌کند و مانع سخن‌گفتن دیگران مى‌شود. خداوند ضمن یک تشبیه و مثال کوتاه و گویا، زشتىِ بلند سخن‌گفتن را براى انسان بیان کرده است. 📚اخلاق در قرآن، جلد۳، صفحه۳۲۷ #اخلاقی