مداح می‌گفت از امشب سوز روضۀ مجلسمان به سمت قتلگاه می‌رود. از امشب، روضۀ زینب و پیکر خونین به آتشمان می‌کشد، اشک می‌سوزاندمان، سینه زدنمان با آه است، آهی که با خون علی اصغر به طاقِ آسمان می‌رسد. از امشب قرار است بیشتر از حسین بخوانیم، از غربت و آتش و خیمه بخوانیم، از رقیّه، از داغِ دل پاره پارۀ رباب، از گلوی چاک چاکِ علی اصغر؛ پیکر خمیدۀ ارباً اربای علی اکبر و جگر سوختۀ هزارزخمیِ زینب (س). آماده باشید که از امشب، قرار است بیشتر بسوزیم...

[ الذین بذلوا مهجهم دون الحسین ] (مُهَجَّه) یعنی اون خونی که ته قلب هست و فقط با شکافتنش درمیاد. فرمود که یاران حسین کسایی بودند که خون ته قلبشون و واسه‌ی حسین دادن! می‌گویند بذل آن دادنی است که برگشتن برایش وجود ندارد. نمی‌دهد که بعد چیزی بگیرد. اگر می‌دهد که چیزی بگیرد بذل نیست. بذل آن است که فقط می‌دهد. اصلا یادش نیست که بعد چه می‌شود. برای حسین سینه‌زدن کم است، اشک ریختن کم است، ناله زدن کم است. برای حسین باید جان داد!

آرزوی موفقیت برای همه‌ی کنکوری‌های عزیز ؛)🤍

-

برای من که عاقبت‌بخیری‌ام بهشت نیست بهشت من کنار تو، همیشه با تو بودن است! #فاطیماه

بس کن رباب نیمه‌ای از شب گذشته است دیگر بخواب نیمه‌ای از شب گذشته است

کم خیره شو به نیزه، علی را نشان نده گهواره نیست، دست خودت را تکان نده

با دست‌های بسته مزن چنگ بر رخت با ناخن شکسته مزن چنگ بر رخت

[ بس کن رباب حرمله بیدار می‌شود سهمت دوباره خنده انظار می‌شود ]

ترسم که نیزه‌دار کمی جابجا شود از روی نیزه رأس عزیزت رها شود

یک شب ندیده‌ایم که بی‌غم نیامده دیدی هنوز زخم گلو هم نیامده