نکته قرآنی جایگاه اسباب در دعا ✅ خدای متعال، دعای کسی که او را بخواند اجابت می‌کند: وَ قَالَ رَبُّكُمُ ٱدْعُونِیٓ أَسْتَجِبْ لَكُمْ (غافر/۶۰) 🔹ولی، خدا برای هر کاری راهی قرار داده است و اگر کسی از آن راه استفاده نکند و با دعا از خدا بخواهد که او را به مقصدش برساند، خدا دعای او را اجابت نمی‌کند. مثلاً خدا، راه رفع عطش و تشنگی را نوشیدن آب قرار داده است، حال اگر کسی آب ننوشد و تنها دعا کند که خدا تشنگی او را برطرف سازد، خدا به طور معمول دعای او را اجابت نمی‌کند. مثال دیگر اینکه، خدا راه درمان بیماری را استفاده از دارو قرار داده است، پس اگر بیماری، بدون مصرف دارو تنها دعا کند که خدا او را شفا دهد، خدای سبحان به طور طبیعی این درخواست را نمی‌پذیرد. 🔸بنابر این راه درست از دیدگاه قرآن این است که انسان از آب و دارو استفاده کند، ولی در عین حال رفع تشنگی و شفای خود را از خدا بخواهد. زیرا اگر کسی معتقد باشد که آب به‌طور مستقل و بدون لطف خدا او را سیراب می‌کند و یا گمان کند که پزشک یا دارو به طور مستقل و بدون لطف خدا، او را شفا می‌دهند، گرفتار نوعی شرک شده‌است. ✅ زیرا سیراب کننده اصلی و حقیقی خداست: وَ ٱلَّذِی هُوَ يُطْعِمُنِی وَ يَسْقِينِ (شعراء/۷۹) ✅ چنانکه شفا دهنده حقیقی نیز پروردگار است، نه دکتر و دارو: وَ إِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ (شعراء/۸۰)‌ ▫️اهل بیت علیهم السلام را هم خدای متعال وسیله و راه هدایت و قُرب به خودش قرار داده است، چنانکه این مطلب در آیات و روایات بسیاری بیان شده است، برای نمونه:  ✅ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ ٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ وَ ٱبْتَغُوٓا۟ إِلَيْهِ ٱلْوَسِيلَةَ (مائده/۳۵) 🔹بنابراین اگر کسی بدون توجه به اهل بیت(ع) و بدون توسل به آنان تنها دعا کند و از خدا هدایت و قرب او را بخواهد، خدا دعایش را مستجاب نمی‌کند، بلکه باید ضمن توسل به اهل بیت(س) و وارد شدن از راه آنان، دعا کند و هدایت خود را از خدا بخواهد.(توضیح آیات ۶۰ سوره غافر و ۳۵ سوره مائده امروز تقدیم می‌شود، ملاحظه بفرمایید) 🔸البته باید توجه داشت که اهل بیت(ع) نیز مانند سایر اسباب، تأثیر و هدایتگر بودنشان به لطف و فضل الهی است و هدایت کننده اصلی و حقیقی خداست و اگر کسی اهل بیت(س) را در هدایت یا برآوردن سایر حاجات، مستقل و جدای از لطف خدا بداند، گرفتار شرک شده است. لذا می‌بینیم در ابتدای زیارت جامعه که یک دوره امام‌شناسی است با آن همه مقامات و درجاتی که برای اهل‌بیت علیهم‌السلام بیان شده است، پس از شهادت به وحدانیت خدا و رسالت پیامبر(ص) و صد بار ذکر «الله اکبر» می‌گوییم: السلام علیکم یا اهل بیت النبوة ... #قران_کریم #خادمان_امین #هرمزگان 🌹 #روابط_عمومی_پلیس 🌹 🆔 @PR_Police

در محضر قرآن کریم: ✅ إِنَّا مُنزِلُونَ عَلَى أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزاً مِّنَ السَّمَآءِ بِمَا كَانُواْ يَفْسُقُونَ. وَ لَقَد تَّرَكْنَا مِنْهَآ آيَةً بِيِّنَةً لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (۳۴_۳۵) 🔹همانا ما بر اهل این منطقه به خاطر فسقى كه داشتند، عذابى از آسمان فرو خواهیم ریخت. و از آن منطقه (غضب شده) نشانه‌ى روشنى (و درس عبرتى،) براى كسانى كه مى‌اندیشند باقى گذاشتیم. 🔸مراد از «قریة»، منطقه‌ى «سَدوم» است كه قوم لوط در آن‌جا مى‌زیستند و جمعیّت كثیرى داشته است. «رجز» در اصل به معنای اضطراب است و به هر چیزی که موجب اضطراب شود، هم‌چون بلاهای سخت، طاعون، برف و تگرگ شدید، وسوسه‌ی شیطان و عذاب الهی گفته می‌شود و در این‌جا مقصود عذاب قوم لوط است که طبق آیات دیگر قرآن نخست زلزله‌ای شدید شهرهای آنان را زیرورو کرد، سپس بارانی از سنگ متراکم بر سر آنان بارید و نابود و مدفون شدند.(هود/۸۲ و اعراف/۸۴). 🔸«فسق» به معناى خروج از طاعت است كه روشن‌ترین نمونه آن شرک و كفر مى‌باشد. در این آیه علت عذاب قوم لوط را فسق و نافرمانی آنان بیان کرده است و تعبیر قرآن نشان می‌دهد که نافرمانی آنان مستمر بوده است و آنان اهل بازگشت و توبه نبودند تا بخشیده شوند: «بما کانوا یفسوق» فعل مضارع با کان دلالت بر استمرار دارد. 🔸ویرانه‌های شهر قوم لوط، نشانه‌ی روشنی برای خردمندان است. آری؛ این ویرانه‌ها در مسیر کاروان‌های مردم حجاز قرار داشت و صبح و شام از کنار آن‌ها می‌گذشتند. آیات ۱۳۷ و ۱۳۸ سوره صافات و آیه ۷۶ سوره حجر را ببینید. ❇️ از پيام‌های آیات ▫️از آسمان، هم رحمت الهى (مانند باران و وحى) نازل مى‌شود و هم قهر و عذاب الهى. «رجزاً من السماء» ▫️عملكرد انسان، در طبیعت تأثیرگذار است. همان‌گونه كه عمل خوب، باعث نزول نعمت و رحمت مى‌شود، «و لو انّ اهل القرى آمنوا و اتّقوا لفتحنا علیهم بركات من السّماء و الارض»(اعراف/۹۶) به عكس، گناهان، نعمت‌ها را تبدیل به عذاب مى‌كند. «رجزاً من السّماء» ▫️تكرار گناه و اصرار بر آن، سبب نزول قهر الهى است. «كانوا یفسقون» ▫️گاهى لازم است آثار گذشته و خرابه‌هاى باستانى را حفظ كنیم و به سراغ تعمیر و بازسازى نرویم. «تركنا ... آیة» ▫️آشنایى با فلسفه‌ى تاریخ و شناخت اقوام گذشته، مورد توجّه قرآن است. «آیة بیّنة لقوم یعقلون» ▫️از خرابه‌ها نیز مى‌توان درس گرفت. «آیة... لقوم یعقلون» ▫️عبرت گرفتن، به دقّت و تعقّل نیاز دارد. افراد غافل با دید سطحى نمى‌توانند حقایق را درک كرده و عبرت بگیرند. «لقوم یعقلون» ▫️تعقّل و اندیشه، شرط هدایت و عبرت‌گیرى است. «لقوم یعقلون» #قران_کریم #خادمان_امین #هرمزگان

🔰 در محضر قرآن کریم: ✅ قُلْ إِنَّمَآ أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَى‌ إِلَىَّ أَنَّمَآ إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَن كَانَ يَرْجُواْ لِقَآءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلاً صاَلِحاً وَ لَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَداً (کهف/۱۱۰) 🔹بگو: همانا من بشرى همچون شمایم (جز اینكه) به من وحى مى‌شود كه خداى شما خداى یگانه است. پس هر كه به دیدار پروردگارش (در قیامت و به دریافت الطاف او) امید و ایمان دارد، كارى شایسته انجام دهد و هیچ‌كس را در عبادت پروردگارش، شریک نسازد. 🔸در این آیه هم توحید: «الهٌ واحد»، هم نبوّت: «یُوحى الىّ»، هم معاد: «لقاء ربّه»، هم امید به رحمت الهى: «یرجوا»، هم تلاش در رسیدن به آن: «فلیَعمل» و هم اخلاص در عمل: «لایُشرک» آمده است. از این جهت پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: اگر تنها آیه‌ى آخر سوره‌ى كهف بر امّت من نازل مى‌شد، براى آنان كافى بود. در روایات بسیارى در ذیل این آیه، از اهمیّت اخلاص و خطر ریا و شرک خفىّ، سخن به میان آمده است. ❇️ از پيام‌های آیه ▫️نباید خود را بیش از آنچه هستیم معرّفى كنیم، پیامبران خود را بشر مى‌دانستند. «أنا بشر مثلكم» ▫️شرط نبوّت، انسان بودن است تا پیامبر خدا در عمل نیز الگوى دیگر انسان‌ها باشد. «أنا بشر مثلكم» ▫️رهبران الهى باید جلو غُلوّ و مبالغه‌ها را بگیرند. «أنا بشر مثلكم» ▫️براى كار خدایى كردن، حتّى امید به پاداش الهى كافى است گرچه یقین نباشد. «فمن كان یرجوا... فلیعمل» ▫️امید در انسان باید به صورت یک حالت دائمى و پیوسته باشد، نه لحظه‌اى. «فمن كان یرجوا» ▫️امید بدون عمل، كارساز نیست. «یرجوا، فلیعمل» ▫️مرگ براى همه حتمى است، امّا ارزشمندتر آن است كه انسان آرزوى ملاقات با خدا را داشته باشد. «یرجوا لقاء ربّه» ▫️شرک، به هر نحوى باشد ممنوع است. «لایشرک بعبادة ربّه احداً» ▫️ارزش كارها در سه جهت است: اصل كار، انجام دهنده‌ى كار و نیّت و هدف آن. در این آیه، هر سه جهت آمده است. «عملاً صالحاً، من كان یرجوا، و لایشرک بعبادة ربّه» ▫️این آیه، هم توحید در الوهیّت را بیان مى‌كند، «الهكم اله واحد»، هم توحید در ربوبیّت و عبادت را. «لا یشرک بعبادة ربّه احداً» #قرآن_کریم #خادمان_امین #هرمزگان