📘#داستان‌های‌بحارالانوار 💠 دعاهایی که مستجاب نمی شود!!! 🔹امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: چهار کس دعایشان به اجابت نمی رسد: 1⃣ مردی که در خانه خود نشسته و می‌گوید: خدایا! به من روزی بده! خداوند به او می‌فرماید: آیا به تو دستور ندادم به جستجوی روزی بروی؟ 2⃣مردی که درباره زن ناشایست خود نفرین کند. خداوند به او هم می‌فرماید: آیا اختیار طلاق او را به تو واگذار نکردم؟ 3⃣ مردی که مال خود را در جاهای بد و اسراف تلف کرده و می‌گوید: خدایا! به من روزی بده! خداوند به او نیز می‌فرماید: آیا به تو دستور میانه روی ندادم؟ آیا به تو دستور ندادم، مالت را اصلاح کن و در موارد بد مصرف منما؟ 4⃣مردی که بدون شاهد و گواه و سند به دیگری وام دهد. (سپس بدهکار انکار نماید) برای دریافت حق خود از خدا کمک بخواهد. به او نیز می‌فرماید: آیا به تو دستور ندادم که هنگام وام دادن شاهد بگیری؟ 📚 بحار، ج ۹۳، ص ۳۶۰، و ج ۷۳، ص ۳.

🎙 #حجت_الاسلام_ماندگاری 📚 موضوع: آرامش در دارایی‌ها

✅«دستورالعملی برای وسعت رزق و ادای دین» ✍آیت الله محمدتقی بهجت: عده‌ای از شاگردان آیت‌الله قاضی (قدس‌سره) به ایشان گفتند: [علم] کیمیا را به ما یاد بدهید. ایشان فرموده بود: این ذکر بالاتر از کیمیاست: «اللَّهُمَّ أَغْنِنِي بِحَلَالِكَ عَنْ حَرَامِكَ وَ بِفَضْلِكَ عَمَّنْ سِوَاكَ؛ خدایا! مرا به‌وسیله حلالت از حرامت بی‌نیاز کن، و با فضل خودت، از هرچه غیر خودت بی‌نیاز گردان». 🔸به هرتعداد که می‌خواهید ذکر را بگویید و قبل و بعد از گفتن همه، یک صلوات بفرستید. 📚در محضر بهجت، ج٣، ص٢٨۵ ⚠توضیح بیشتر: آیت‌الله بهجت(ره) برای کسانی که از ایشان برای برطرف شدن مشکلات اقتصادی خود و افزایش رزق، دستورالعملی می‌خواستند همین ذکر را توصیه می‌فرمودند.

‏بی‌مادریم، حوصله شرح قصه نیست. سلام به ۱۴معصوم علیه السّلام 🪷صَـلَّـۍٱللّٰـهُ عَـلَـیْـکَ | یـٰامَـوْلٰانـٰا یـٰارَسُـولَ ٱللّٰـهِ 🪷صَـلَّـۍٱللّٰـهُ عَـلَـیْـکَ | یـٰامَـوْلٰانـٰا یـٰااَمـیٖـرَٱلْـمُـؤمِـنـیٖـنِ 🌹صَـلّـَۍٱللّٰـهُ عَـلَـیْـکــِـــ 〘 یـٰامَـوْلٰاتَـنـٰا یـٰافـٰاطِـمَـةَ زَهْـرٰاءِ ☘️صَـلَّـۍٱللّٰـهُ عَـلَـیْـکَ┊یـٰامَـوْلٰانـَٱ ٱلْـمُـجْـتَـبـیٰ 🪷صَـلَّـۍٱللّٰـهُ عَـلَـیْـکَ | یـٰامَـوْلٰانـٰا یـٰااَبـٰاعَـبْـدِٱللّٰـهِ وَعَـلـَۍٱلْـاَرْوٰاحِ ٱݪّـَتـیٖ حَـلّـَتْ بِـفِـنـٰائِـکَ 🪷صَـلَّـۍٱللّٰـهُ عَـلَـیْـکَ | یـٰامَـوْلٰانـٰا یـٰاسَـجّـٰادِ ☘️صَـلَّـۍٱللّٰـهُ عَـلَـیْـکَ┊یـٰامَـوْلٰانـَٱٱلْـبـٰاقِـرِ ☘️صَـلَّـۍٱللّٰـهُ عَـلَـیْـکَ┊یـٰامَـوْلٰانـَٱ ٱݪـصّـٰادِقِ ☘️صَـلَّـۍٱللّٰـهُ عَـلَـیْـکَ┊یـٰامَـوْلٰانـَٱ ٱلْـکـٰاظِـمِ 🪷صَـلَّـۍٱللّٰـهُ عَـلَـیْـکَ | یـٰامَـوْلٰانـٰا یـٰااَبـَٱٱلْـحَـسَـنِ ﻋَـﻠـیَّٖ بْـنَ ﻣُـﻮﺳَـۍٱݪـﺮِّضـٰا تَـحَـیّٖـَتِ وَٱݪـثَـنـٰاءِ ☘️صَـلَّـۍٱللّٰـهُ عَـلَـیْـکَ┊یـٰامَـوْلٰانـَٱ ٱلْـجَـوٰادِ ☘️صَـلَّـۍٱللّٰـهُ عَـلَـیْـکَ┊یـٰامَـوْلٰانـَٱ ٱلْـهـٰادیٖ ☘️صَـلَّـۍٱللّٰـهُ عَـلَـیْـکَ┊یـٰامَـوْلٰانـَٱ ٱلْـعَـسْـکَـریٖ 🫧صَـلَّـۍٱللّٰـهُ عَـلَـیْـکَ ┊یـٰاسَـیّـِدَنـٰا وَمَـوْلٰانـٰا اَیُّـهَـٱ ٱلْـقـٰائِـمُ ٱلْـمُـنْـتَـظَـرُٱلْـمَـهْـدیٖ ✨اَلْـاَمـٰانُ اَلْـاَمـٰانُ اَلْـاَمـٰانُ ✨اَدْرِکْـنـیٰ اَدْرِکْـنـیٰ اَدْرِکْـنـیٰ ✋🏼اَݪـسّـَلٰامُ عَـلَـیْـکُـمْ ✨یـٰااَهْـلِ ٱلْـبَـیْـتِ ٱݪـنُّـبُـوَةِ ✨ﻭَﺭَحْـمَـةُ ٱللّٰـهِ ﻭَﺑَـﺮَکـٰاﺗُـهُۥ ❀ 🪷 🪷

﷽ ◽️ اگـر به 🟢 امام زمان(عجل‌الله) توسل پیدا کنی هر آدم بدی باشی خدا دستت رو به برکت این توسل می‌گیره ... #شیخ_احمد_کافی #امام_زمان #اَللّهُمَّ‌‌عَجِّل‌‌لِوَلیِّکَ‌الفَرَجَ‌‌وَالْعافِیَةوَالنَّصْرَ 🕰 ۰:۴۵ <><><><><><><><><>

☀️ بسم الله الرحمن الرحیم السَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ 🌺اللهم صل علی محمد و آل محمد وعجل فرجهم🌺 🌺اللهم عجل لولیک الفرج🌺 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 ✅ سلام و ادب روز چهارشنبه تان به خیر ✅ ذکر روز چهارشنبه : یا حی و یا قیوم ( ای زنده و پاینده ) (۱۰۰مرتبه) 🍂🍂🍂🍂 💎 اَللّهُمَّ نَوِّر قُلُوبَنا بِالْقُرآن اَللّهُمَّ زَیِّن اَخْلاقَنا بِزینَةِ الْقُرآن اَللّهُمَّ ارْزُقنا شَفاعَةَ الْقُرآن 🌹🌷🌼 آیات صفحه🌹( ۴۹۰ )🌹 نیت: بر طرف شدن موانع ظهور آقاجانمان امام زمان(عج) ☀️ اعوُذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

صفحه ۴۹۰ مصحف شریف سوره مبارکه زخرف

🔸ترتیل صفحه 490 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده

قرآن ترجمه المیزان سوره 43 سوره مبارکه الزخرف صفحه 490 وَالَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَيْتًا ۚ كَذَٰلِكَ تُخْرَجُونَ (11) و همان کس که از آسمان آبى به اندازه معيّن نازل کرد، پس به وسيله آن سرزمينى مرده را زنده کرديم; اين گونه [از قبرها] بيرون آورده مى شويد. (11) وَالَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنَ الْفُلْكِ وَالْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ (12) و همان کس که همه اصناف موجودات را آفريد و براى شما از کشتى ها و دام ها چيزهايى قرار داد که بر آنها سوار مى شويد. (12) لِتَسْتَوُوا عَلَىٰ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ (13) تا بر پشت آنها قرار گيريد، آن گاه نعمت پروردگارتان را وقتى که بر آنها قرار گرفتيد به ياد آوريد و بگوييد: منزّه است آن کسى که اين را براى ما مسخّر کرد و ما بر آن توانا نبوديم. (13) وَإِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ (14) و همانا ما به سوى پروردگار خويش بازخواهيم گشت. (14) وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا ۚ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَكَفُورٌ مُبِينٌ (15) [گفتند: ملائکه دختران خدايند] و براى او از بندگانش جزء (فرزند) قرار دادند; همانا انسانْ، کفران پيشه اى آشکار است. (15) أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاكُمْ بِالْبَنِينَ (16) آيا خدا از آنچه خلق مى کند دخترانى برگرفته و پسران را ويژه شما کرده است؟! (16) وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ (17) و حال آن که هرگاه يکى از آنان را به دختر ـ که به خداى رحمان نسبت مى دهد ـ بشارت دهند چهره اش سياه مى شود در حالى که پر از اندوه و خشم فروخورده است. (17) أَوَمَنْ يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ (18) آيا [پسر سهم آنان است و] دختر که در زيور و آرايش رشد داده مى شود و در مجادله بيان روشن ندارد [سهم خداوند است]؟ (18) وَجَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَٰنِ إِنَاثًا ۚ أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ ۚ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْأَلُونَ (19) و فرشتگان را که بندگان خداى رحمانند دختران نام نهادند، آيا خلقتشان را مشاهده کرده اند؟! حتماً شهادت و ادّعاى آنان نوشته مى شود و از آن بازخواست مى شوند. (19) وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَٰنُ مَا عَبَدْنَاهُمْ ۗ مَا لَهُمْ بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ (20) و گفتند: اگر خداى رحمان مى خواست ما آنان را پرستش نمى کرديم، آنان به اين مطلب هيچ علمى ندارند و فقط حدس و تخمين مى زنند. (20) أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا مِنْ قَبْلِهِ فَهُمْ بِهِ مُسْتَمْسِكُونَ (21) آيا کتابى پيش از قرآن به آنان داده ايم که آنها به آن تمسّک مى کنند؟ (21) بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِمْ مُهْتَدُونَ (22) [نه] بلکه گفتند: همانا ما پدرانمان را بر آيينى يافته ايم و همانا ما بر آثار آنان هدايت يافته ايم. (22)

🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۹۰🌷 یاد خدا هنگام بهره گیری از نعمت ها: قرآن کریم، بارها انسان ها را به نعمت هایی که از آن بهره می برند، متوجّه کرده تا حس شکرگزاری آنان را برانگیزد. این آیات، به یکی از نعمت های بزرگ خدا به انسان اشاره می کند. این نعمت، مرکَبی است که انسان با آن می-تواند به نقاط دوردست سفر کند. در این آیات، به دو نمونه از مرکب ها که در آن زمان نزد مردم شناخته شده و مورد استفاده‏ ی آنان بوده، اشاره شده است: کشتی ها و چهارپایان. نعمت مرکب راهوار البته امروزه به اشکالی بسیار پیشرفته تر، مطمئن تر و سریع تر در اختیار ما قرار دارد، و تنها اندیشه در ساختار کشتی ها و حرکتِ ده ها تن چوب یا آهن بر روی آب دریا، آدمی را جز به حیرت و شگفتی نمی رساند: این که چگونه این پدیده های غول پیکر، امواجِ متلاطم آب را می شکافند و صدها نفر یا ده ها تُن کالا را از منطقه ای در زمین به منطقه ای دوردست می رسانند. همچنین نحوه‏ ی آفرینش حیوانات بزرگ و نیرومندی مانند اسب و شتر و چگونگی رام شدن آن ها در برابر انسان، هر فرد خردمندی را در تعجّب فرو می برد. قرآن امّا پس از متوجّه کردن انسان ها به این نعمت های پرسود و ارزشمند، آنان را یک گام به جلو می برد و متوجّه خدای نعمت بخش می کند؛ خدایی که هم به انسان ها هوش و استعداد فوق¬العاده داده و هم در چوب و مواد دیگر، خواص فیزیکی ویژه ای نهاده تا انسان ها با به کار بردن آن ها، بر روی آب سیر و سفر کنند؛ خدایی که مرکب های اهلی عظیم الجثه را در مقابل انسان ها رام و مطیع کرده تا کیلومترها راه را در دشت و صحرا، سوار بر آن ها بپیمایند. آری، قرآن از پیروان خویش می خواهد که در هنگام استفاده از هر نعمتی، فوری از خدای نعمت بخش شکرگزاری کنند و او را به پاکی و یکتایی بستایند. از این رو در برخی روایات نیز شاهد این سفارش هستیم که هنگام سوار شدن بر مرکب، عبارت «سُبحانَ الَّذی سَخَّرَ لَنا هّْذا وَ ما کُنّا لَه{ مُقرَنین وَ اِنّا اِلیّْ رَبُّنا لَمُنقَلِبون» خوانده شود، و این بدان معناست که انسان باید همه‏ ی نعمت ها را از سوی خدا بداند؛ نه مانند افراد مغرور و سرمست که در هنگام بهره بردن از نعمت های خدا، هیچ توجّهی به او ندارند و حتّی خدای ناکرده با نعمت های او، نافرمانی هم می کنند. البتّه نتیجه ی این شکر و سپاسگزاری، به خود انسان بازمی گردد و خدای بزرگ از تشکّر ما بندگانِ ناچیز بی نیاز است. در حدیثی از امام صادق می خوانیم: «اگر خداوند به هر بنده ای نعمتی ببخشد و او با قلبش، آن نعمت را از جانب خدا بداند و با زبانش، شکر او را آشکار کند، سخن او به پایان نمی رسد مگر این که فرمان زیاد شدن آن برای او صادر می شود.» در حدیثی از امام علی آمده است: «خدا در هر نعمتی حقّی دارد که هر کس آن را ادا کند، خدا از آن نعمت بر او می افزاید، و هر کس در ادای آن حق کوتاهی کند، آن نعمت را خود به نابودی کشانده است.»

چقدر دردناک ولی بسیار زیبا .... خیلی خیلی خجالت کشیدم 😓😓😓 🍁#انتشار_حداکثری_با_شما

🔅بد با امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) حرف نزنیا! ❗️یه وقت نگی آقا به من نگاه کن! زشته... 🤲اللهم عجل لولیک الفرج 🔰استاد#پناهیان

💠 به نام یگانه لایق پرستـش! السلام علی الحسین و علی علی ابن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین اللهم صل علی محمد وآل محمد سلام، پنج شنبه تون پر از امید 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 ✅ ذکر روز پنجشنبه : لااِلهَ اِلَّا الله المَلک الحقُّ المُبین  ( معبودی جز خدا نیست پادشاه حق آشکار ) ۱۰۰مرتبه. 💎 اَللّهُمَّ نَوِّر قُلُوبَنا بِالْقُرآن اَللّهُمَّ زَیِّن اَخْلاقَنا بِزینَةِ الْقُرآن اَللّهُمَّ ارْزُقنا شَفاعَةَ الْقُرآن آیات صفحه🌹( ۴۹۱ )🌹 نیت: برطرف شدن موانع ظهور موفورالسرور امام زمان(عج) ☀️ اعوُذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

🔸ترتیل صفحه 491 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده

🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۹۱🌷 بی ارزشی تجمّلات دنیا در برابر نعمت های آخرت: دوران پیش از اسلام ـ که به جاهلیّت معروف است ـ ، دوران حکومت ارزش های دروغین بود. شخصیّت افراد در آن روزگار، به شمار شتران و درهم و دینار و غلامان و کنیزان و خانه ها و وسایل آنها سنجیده می شد، و فقر و ثروتِ کم، نشانگر پستی و بی ارزشی انسان بود. این بیماریِ فکری چنان شدید شده بود که به فرموده ی قرآن در سوره‏ ی تکاثر، برخی از قبایل عرب که بر سر زیاد بودن افراد و اموال و ثروت خود با یکدیگر رقابت داشتند، به گورستان ها رفتند و مردگان خود را نیز شمردند و بدین آمار تفاخر کردند! در چنین اوضاعی، حضـرت محمّد بن عبدالله ـ که از قشر متوسّط جامعه بود و زندگی ساده ای داشت ـ به پا خاست و خود را پیام آور خدای جهان معرّفی کرد. بسیاری از مردم فقیر و مستضعف که به راستیِ گفتار او پی بردند، دعوتش را پذیرفتند و مسلمان شدند. همین باعث شد که سران شرک و بت پرستی، در موضع مخالف اسلام ایستادند و ایراد گرفتند که چرا پیامبر از قشـر توانمند جامعه نیست، و چرا بیشتر پیروانش، افراد فقیر و پایین دست جامعه هستند . اسلام نیز در برابر این تفکّرِ نادرست ایستاد و آن را به شدّت محکوم کرد؛ چراکه از نظر قرآن، مال و ثروت، فقط ابزاری برای زندگی و رسیدن به سعادت است، نه هدف زندگی و خودِ سعادت. قرآن، بارها مردم را از علاقه‏ ی افراطی به مال و ثروت نهی کرده و پیامبر را از بی توجّهی به فقرا باز داشته و به آن حضرت توصیه کرده که همواره مسلمانانِ فقیر، و در عین حال، مخلص و فداکار را مورد لطف و توجّه خود قرار دهد . قرآن برای اعلام بی ارزش بودن مال و ثروت دنیا در برابر آخرت، در آیات مورد بحث اعلام می کند که اگر این احتمال نبود که افراد سست ایمان از دین خود دست بردارند، خدا نعمت های مادّی را از آسمان و زمین بر دشمنان خود سرازیر می کرد و قصرهایی باشکوه با سقف ها، پلکان ها، درها و تخت های نقره ای در اختیارشان قرار می داد. سپس قرآن کریم در یک جمله‏ ی کوتاه و پرمعنا بیان می کند که «همه ی این ها فقط وسایل بهره مندی در زندگی دنیاست و آخرت نزد پروردگارت برای پرهیزکاران است». آری، چه بسیار فرعون هایی که بر مرکب غرور سوار بودند و در میان امواج آب غرق شدند، و چه بسیار قارون هایی که از مال و ثروت خویش سرمست بودند و در میان خاک مدفون شدند و دیگر از قدرت و شوکت و برج و بارویشان خبری نیست؛ و چه بسیار پیامبران و مؤمنانی که در دنیا با سختی و تنگ دستی به سر بردند و اکنون از نعمت های خاص الهی بهره مندند. پیشوای ششم ما شیعیان در این باره فرموده است: «اگر [زرق و برق و تجمّلات] دنیا نزد خدا به اندازه‏ ی بال مگسی ارزش داشت، به دشمنانش اجازه‏ ی نوشیدن جرعه‏ ی آبی [در دنیا] نمی داد.» پس مبادا ما که پیرو چنین مکتبی هستیم، خود را در برابر ثروتمندان مغرور ببازیم و پول و ثروت، بزرگ ترین هدف زندگی مان باشد

صفحه ۴۹۱ مصحف شریف سوره مبارکه زخرف

قرآن ترجمه المیزان سوره 43 سوره مبارکه الزخرف صفحه 491 وَكَذَٰلِكَ مَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِمْ مُقْتَدُونَ (23) و بدين گونه هيچ پيامبر اخطارکننده اى را پيش از تو در شهرى نفرستاديم، مگر اين که اشراف خوشگذران آن گفتند: همانا ما پدرانمان را بر آيينى يافته ايم و حتماً از آثار آنان پيروى مى کنيم. (23) ۞ قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكُمْ بِأَهْدَىٰ مِمَّا وَجَدْتُمْ عَلَيْهِ آبَاءَكُمْ ۖ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (24) [پيامبرشان] گفت: هر چند من آيينى هدايت کننده تر از آنچه پدرانتان را بر آن يافته ايد براى شما بياورم؟ گفتند: همانا ما آنچه را شما به آن فرستاده شده ايد منکريم. (24) فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ ۖ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (25) پس [در پى اين سرکشى] از آنان انتقام گرفتيم، پس بنگر که عاقبت تکذيب کنندگان چگونه بود؟ (25) وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِي بَرَاءٌ مِمَّا تَعْبُدُونَ (26) و [ياد کن] وقتى را که ابراهيم به پدر و قوم خود گفت: همانا من از آنچه شما مى پرستيد بيزارم. (26) إِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ (27) ليکن آن کسى را [مى پرستم] که مرا آفريده است که حتماً او هدايتم خواهد کرد. (27) وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِي عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (28) و [ابراهيم] آن کلمه توحيد را در ميان نسل خود کلمه اى ماندنى قرار داد، باشد که آنان به [توحيد ]بازگردند. (28) بَلْ مَتَّعْتُ هَٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ جَاءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُبِينٌ (29) [ولى مشرکانشان باز نگشتند و من نه تنها آنها را هلاک نکردم] بلکه اينان (کفّار مکّه) و پدرانشان را بهره مند ساختم تا اين که حق (قرآن) و رسولى نمايان برايشان آمد. (29) وَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَٰذَا سِحْرٌ وَإِنَّا بِهِ كَافِرُونَ (30) و آن گاه که حقّ براى آنان آمد گفتند: اين سحر است و ما حتماً منکر آن هستيم. (30) وَقَالُوا لَوْلَا نُزِّلَ هَٰذَا الْقُرْآنُ عَلَىٰ رَجُلٍ مِنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ (31) و گفتند: چرا اين قرآن بر مرد بزرگى از اين دو شهر (مکّه و طائف) نازل نشده است. (31) أَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَ ۚ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِيًّا ۗ وَرَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ (32) آيا آنانند که رحمت پروردگارت (نبوّت) را تقسيم مى کنند؟ ماييم که معيشت آنان را در زندگى دنيا ميانشان تقسيم کرده ايم و برخى از آنان را به درجاتى بر بعضى ديگر برترى داديم تا برخى از آنان بعضى ديگر را به خدمت بگيرند و رحمت پروردگارت بهتر است از آنچه مى اندوزند. (32) وَلَوْلَا أَنْ يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمَٰنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِنْ فِضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ (33) و اگر نه اين بود که همه مردم يک امت [کافر ]مى شدند براى خانه هاى کسانى که به خداى رحمان کفر مىورزند، سقف هايى از نقره قرار مى داديم و نيز نردبان هايى که بر آنها بالا روند. (33)