به‌نام‌او... هر‌وقت‌دلت‌گرفت‌اینو‌بخون‌ دلت‌گرفته؟‌غصه‌تو‌دلت‌خونه‌کرده؟‌ به‌هم‌ریختی‌و‌دل‌و‌دماغ‌هیچ‌کاری‌رونداری؟ نکنه‌اززندگی‌سیر‌شدی💔 نکنه‌تو‌خلوت‌و‌تنهاییت‌به‌خدا‌گله‌کردی‌که‌ چقدر‌بد‌شانسی؟ نکنه‌تو‌گوشت‌زمزمه‌کرده‌اینجا‌دیگه‌آخرخطه

آهای‌یکم‌یواش‌تر!!🚶🏻‍♂ اگه‌اینجوری‌تند‌بری‌شاید‌به‌گرد‌پات‌هم‌نرسم.‌ یه‌کم‌مکث‌کن‌ هیچ‌فکر‌کردی‌که‌میتونست‌بدتر‌از‌این‌باشه؟ یادش‌بخیر‌پدر‌بزرگم‌میگفت:🙃 آدم‌توی‌زندگی‌به‌یه‌جاهایی‌میرسه‌‌که‌میگه‌ یعنی‌بدتر‌ازاین‌میشه؟! یعنی‌من‌قدرت‌وتحمل‌این‌بار‌غم‌رو‌دارم‌؟ هرچی‌جلوتر‌میره‌میبینه‌اون‌غم‌های‌ قبلی‌خیلی‌کوچیک‌تر‌ازغم‌هایی‌هست‌ که‌بعد‌از‌اون،روزگار‌براش‌تدارک‌دیده.💔(: نترس‌اون‌بالای‌سری‌هوات‌رو‌داره. مطمئن‌باش‌اونقدر‌حواسش‌هست‌که‌بیشتر‌از‌ ظرف‌تحمل‌و‌شکیباییت‌غم‌برات‌نرسه، آخه‌اون‌تو‌رو‌آفریده ‌قدرواندازه‌وتحمل‌تو‌رو‌بیشتر‌از‌تو‌میدونه ...

هر‌چند‌قرار‌نیست‌همه‌آدما‌غم‌هاشون‌روجار‌ بزنن،یا‌تو‌از‌وزن‌بارغمی‌که‌روی‌دل‌هاشون ‌سنگینی‌میکنه‌با‌خبر‌بشی‌ باز‌ممکن‌تو‌هم‌به‌نتیجه‌امروز‌من‌رسیده‌باشی‌که‌همه‌آدما ‌بلااستثنا‌حتی‌اونا‌که‌تو‌نظرت‌از‌همه‌عالم‌و‌آدم‌خوشبخت‌ترن، حداقل‌یه‌غم‌تو‌زندگیشون‌دارن‌ که‌شاید‌اونقدربزرگ‌باشه‌ که‌تو‌حتی‌تحمل‌شنیدنش‌روهم‌نداشته‌باشی، که‌ممکنه‌حتی‌از‌شنیدنش‌مثل‌یه‌تیکه‌یخ‌در‌ مجاورت‌حرارت‌ذوب‌بشی‌💔🙃 یا‌مثل‌گلبرگ‌های‌ظریف‌یه‌گل‌تو‌حس‌ سرمای‌سوزنده‌چله‌زمستون‌بسوزی‌و‌متاثر‌ بشی. شاید‌باور‌نکنی‌ اگه‌بهت‌بگم‌غصه‌های‌زندگی‌نعمتن.🌱 چرا‌باورش‌برات‌سخته‌وقتی‌غصه‌ها‌نعمت‌ هایی‌هستند‌که‌اگه‌نباشند‌شادی‌و‌خوشبختی‌ و‌آرامش‌بی‌رنگ‌و‌بی‌معنا‌میشوند‌.

هیچ‌حس‌کردی؛ وقتی‌خوشبختی‌رنگ‌عادت‌بگیره‌اولین‌ حاصلش‌نا‌شکریه؟ دوستی‌ازت‌میپرسه:چه‌خبر؟ ‌و‌تو‌با‌صدایی‌که‌نارضایتی‌توش‌موج‌می‌زنه‌ میگی‌:امن‌و‌امان‌بعد‌میگی‌خسته‌شدم‌ آخه‌اینم‌شد‌زندگی‌و...😕 تو‌اون‌لحظه‌به‌اتفاقاتی‌که‌میتونست‌بیوفته‌ فکر‌کردی؟ امان‌از‌وقتی‌که ‌یه‌مشکل‌تازه‌از‌راه‌میرسه‌اون‌وقت میفهمی‌امن‌و‌امان‌چه‌نعمتی‌بوده، چند‌بار‌به‌نعمتهایی‌که‌داری‌فکر‌کردی؟ چقدر‌از‌روزت‌رو‌به‌شکر‌نعمت‌هاش‌اختصاص‌ دادی؟

یه‌کم‌صبور‌باش؛‌ نگو‌عجب‌دل‌خوشی‌داری‌با‌کدوم‌خوشبختی، اگه‌وضع‌منو‌داشتی‌خوشبختی‌از‌یادت‌میرفت.🥀 چه‌غم‌انگیزه‌که‌ظرافت‌نگاهمون‌یه‌جورایی‌کم‌رنگ‌شده،‌ چه‌عجیبه‌وقتی‌حرف‌خوشبختی‌و‌نعمت‌به‌میون‌میاد ‌همه‌ناخودآگاه‌تصور‌میکنیم‌حرف‌از‌یه‌نعمت‌دور‌دست‌ و‌دست‌نیافتنیه‌و‌یه‌رویای‌عجیب‌و‌غریبه...  چرا‌فکرمیکنیم‌خوشبختی‌خیلی‌از‌ما‌دوره‌یا‌دستمون ‌برای‌رسیدن‌به‌نعمت‌های‌آنچنانی‌خدا‌خیلی‌کوتاه؟ حتی‌اگه‌تو‌این‌لحظه‌در‌گیر‌یه‌غم‌عمیقی،‌ حتی‌اگه‌غصه‌اونقدر‌پریشون‌و‌مستاصلت‌کرده‌که‌ حس‌میکنی‌تنها‌کاری‌که‌میتونی‌بکنی‌اینه‌که‌خدا‌رو‌از‌ته‌دلت‌ صداکنی،‌پس‌صداش‌کن.🙂

این‌خودش‌یه‌نعمت‌بزرگ‌و‌یه‌نشونه‌عزیزه.‌ شاید‌علتش‌اینه‌که‌خدا‌دلش‌واسه‌تو، واسه‌صدات‌تنگ‌شده،🥺 شاید‌‌اگه‌خوب‌فکر‌کنی‌به‌این‌حس‌برسی‌ که‌این‌غم‌چه‌نعمت‌با‌ارزش‌و‌با‌شکوهی‌بوده‌که‌ خدا‌ازش‌یه‌بهونه‌ساخته‌واسه‌اینکه‌ دوباره‌همراهیشوبا‌خودت‌پر‌رنگ‌تر‌و‌نزدیک تر‌حس‌کنی. مبادا‌دست‌کمش‌بگیری، مگه‌نعمت‌همراهی‌و‌حمایت‌خدا‌کم‌نعمتیه؟؟ یه‌لحظه‌چشمات‌رو‌ببند‌و‌تصور‌کن‌یه‌روز‌ سخت‌و‌پر‌ازغصه‌روباهزار‌مشکل‌بزرگ‌به‌ شب‌رسوندی‌؛وحالا‌با‌یه‌ذهن‌مشغول‌و‌یه‌فکر‌نگران‌و‌با‌یه‌ عالمه‌‌دل‌شوره‌و‌اضطراب‌و‌ترس‌سرروی‌بالش‌ گذاشتی‌تا‌شاید‌با‌چند‌ساعت‌خواب‌‌از‌فکر غصه‌های‌امروز‌و‌نگرانی‌های‌فردا‌‌که‌تو‌رو‌یه‌ لحظه‌رهات‌نکرده‌چند‌ساعتی‌دور‌بشی.

چه‌زیباست‌که‌این‌جمله‌رو‌به‌خاطر‌بسپاریم‌و‌ در‌عمل‌به‌آن‌وفادار‌بمانیم‌که: همیشه‌نعمت‌هایی‌رو‌که‌دارا‌هستید‌بشمارید‌ نه‌محرومیتها‌و‌گرفتاریهای‌خود‌را.🕊 یادمون‌باشه‌خیلی‌وقتها‌خوشبختی‌تو‌امن‌‌ وامان‌‌همین‌لحظه‌هاست‌که‌توی، زندگی‌تو‌مثل‌یه‌عادت‌روی‌ارزش‌های‌بی‌ اندازش‌‌غبار‌فراموشی‌نشسته. گاهی‌برای‌درک‌خوشبختی‌ تنها‌کاری‌که‌باید‌بکنیم‌اندکی‌تامل‌و‌یه‌غبار‌رو بی‌ساده‌‌از‌چشمهایی‌است‌که‌به‌رسم‌عادت، به‌سرعت‌و‌به‌سادگی‌از‌نعمتهای‌شگفت‌آور‌ روزمره‌گذشته.🌿

حالا‌دوست‌خوبم‌ تویی‌که‌تا‌اینجا‌مطلب‌رو‌خوندی‌ودرک‌کردی، اگه‌دلت‌گرفته... قدر‌غصه‌هات‌رو‌بدون... حتی‌به‌خاطرشون‌خدا‌رو‌شکر‌کن یادت‌باشه... درک‌عظمت‌با‌شکوه‌خوشبختی ‌فقط‌کنار‌لمس‌دقیق‌غصه‌ها‌امکان‌داره. هر‌وقت‌دلت‌گرفت‌اینو‌دوباره‌بخون...🙃 @Refiggggg