8.4M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔰 جشن امام رضایی ها
میدون ولی عصر عج
💥☄ نور افشانی های فوق العاده
پذیرایی های شدید
غلغله جمعیت
و برنامه های متنوع
خداقوت به شهرداری تهران
آقای زاکانی گل کاشتید..
#تهران
#روایت
#امام_رضا علیه‌السلام
@Rezafiroozi_ir
Reza Firoozi | رضا فیروزی
خلأ گفتگو در فضای عمومی بشرویه؛ چرا حرف نمی‌زنیم؟ در شهری با پیشینه‌ای فرهنگی چون بشرویه، انتظار م
🔰 حرکتی کلیدی برای پیشرفت بشرویه
در هر جامعه‌ای، نقشه‌ای نامرئی از قدرت، نفوذ و تصمیم‌سازی وجود دارد؛ نقشه‌ای که نه‌تنها در ساختارهای رسمی بلکه در فضاهای غیررسمی، در روابط شخصی، و حتی در ذهن و باور عمومی شکل می‌گیرد. بشرویه نیز از این قاعده مستثنا نیست.
💠 فاصله بین آگاهی و اقدام
اگرچه در فضای عمومی شهر، آگاهی و تحلیل به‌وفور یافت میشود و تقریباً هر فردی واجد نوعی نگاه انتقادی یا تحلیلی نسبت به مسائل پیرامون است، اما آنچه کم است، ورود آگاهانه به میدان کنش است. در اینجا، با پدیده‌ای خطرناک روبه‌رو هستیم: فاصله‌ی میانِ دانستن و عمل کردن. کنش‌گرانی که وارد عرصه عمل می‌شوند، لزوماً دلسوزترین و عمیق‌ترین افراد نیستند و از سوی دیگر، نخبگان و دلسوزان واقعی یا خود را کنار کشیده‌اند یا عملاً به حاشیه رفته‌اند. همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب بارها تاکید کرده‌اند: «نخبگان کشور، در قبال سرنوشت کشور، در قبال سرنوشت ملت، در قبال تاریخ این ملت مسئولند.»
💠 ابهام در فرآیند تصمیم‌سازی
تصمیم‌سازی در شهر، شفاف نیست. نه از منظر ساختار اداری و حکمرانی و نه در سطح شبکه‌های نخبگانی و مردمی. در عمل، فرآیند تصمیم‌سازی در بشرویه دچار نوعی تیرگی و مبهم‌سازی است که مانع از شکل‌گیری مطالبه‌گری مؤثر میشود. در چنین وضعی، صداهایی که بلندترند یا ارتباطات پرنفوذتری دارند، عملاً نقش تصمیم‌ساز پیدا می‌کنند، بی‌آنکه لزوماً دارای صلاحیت یا بینش راهبردی باشند. «شفافیت» به‌عنوان یک مطالبه‌ی مدنی، نه‌تنها در دستگاه حاکم بلکه در زیست‌بوم اجتماعی شهر نیز کمرنگ است.
💠 غیبت قطعه‌های کلیدی در کنش اجتماعی
بشرویه اکنون با پدیده‌ی مهمی مواجه است: «حلقه ناقص کنشگری». قطعه‌های کلیدی پازل تحول، یعنی نخبگان و نیروهای آگاه، یا خسته‌اند، یا به‌دلایل اجتماعی و سیاسی کناره‌گیری کرده‌اند، یا نگران از تبعات حضورند. در این وضعیت، کنش اجتماعی یا به سمت محافظه‌کاری و رکود میل می‌کند یا به بازیچه‌ی موج‌سواران تبدیل میشود. این‌جاست که آن «حفره تصمیم‌سازی» شکل می‌گیرد؛ جایی که نبود نخبگان، مردم را به تردید، تزلزل و یا دنباله‌روی از سوءاستفاده کنندگان می‌کشاند و خلأ همین حفره است که در انتها برای بشرویه تبدیل به زمین های حفره ای میشود که جای اینکه درد مردم را دوا کند ، برای مردم دردسرساز شده است.
💠 فقدان شبکه‌ی فکری راهبردی
شهر ما با یک خلأ جدی روبه‌روست: نبود یک شبکه‌ی هدفمند برای تبیین و پیگیری تحولات و ایجاد گفتمان و نگاهی به آینده و افق شهر. نه اتاق فکری وجود دارد که به بازخوانی روندها بپردازد، نه محفلی مستمر برای ترکیب ظرفیت‌های متفرق و پیگیری آن تا حصول نتیجه و نتیجه آن شده که حرکت‌ها عمدتاً واکنشی و احساسی‌اند نه راهبردی و تمدنی. در حالی‌که یک شهر زنده، نیازمند حافظه‌ی جمعی و هدف مشترک است. اگر نخبگان به ثبت و تدوین این حافظه اقدام نکنند، تاریخ‌نویسی شهر به‌دست آنان خواهد افتاد که صرفاً منافع کوتاه‌مدت خود را دنبال می‌کنند و در پایان این معدود افرادی هستند که از مسیر ایجاد شده نفع میبرند و عامه مردم دچار مشکلات عدیده خواهند شد.
⁉️ اما پرسشِ کلیدی این است؛
حالا که جای خالی نخبگان در میدان کنشگری بیشتر احساس میشود ، چگونه میتوان این فاصله را کم کرد ؟!
#آینده_بشرویه
#پیشرفت_پایدار
۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۴
@Rezafiroozi_ir