8.4M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔰 جشن امام رضایی ها
میدون ولی عصر عج
💥☄ نور افشانی های فوق العاده
پذیرایی های شدید
غلغله جمعیت
و برنامه های متنوع
خداقوت به شهرداری تهران
آقای زاکانی گل کاشتید..
#تهران
#روایت
#امام_رضا علیهالسلام
@Rezafiroozi_ir
Reza Firoozi | رضا فیروزی
خلأ گفتگو در فضای عمومی بشرویه؛ چرا حرف نمیزنیم؟ در شهری با پیشینهای فرهنگی چون بشرویه، انتظار م
🔰 حرکتی کلیدی برای پیشرفت بشرویه
در هر جامعهای، نقشهای نامرئی از قدرت، نفوذ و تصمیمسازی وجود دارد؛ نقشهای که نهتنها در ساختارهای رسمی بلکه در فضاهای غیررسمی، در روابط شخصی، و حتی در ذهن و باور عمومی شکل میگیرد. بشرویه نیز از این قاعده مستثنا نیست.
💠 فاصله بین آگاهی و اقدام
اگرچه در فضای عمومی شهر، آگاهی و تحلیل بهوفور یافت میشود و تقریباً هر فردی واجد نوعی نگاه انتقادی یا تحلیلی نسبت به مسائل پیرامون است، اما آنچه کم است، ورود آگاهانه به میدان کنش است. در اینجا، با پدیدهای خطرناک روبهرو هستیم: فاصلهی میانِ دانستن و عمل کردن. کنشگرانی که وارد عرصه عمل میشوند، لزوماً دلسوزترین و عمیقترین افراد نیستند و از سوی دیگر، نخبگان و دلسوزان واقعی یا خود را کنار کشیدهاند یا عملاً به حاشیه رفتهاند. همانگونه که رهبر معظم انقلاب بارها تاکید کردهاند: «نخبگان کشور، در قبال سرنوشت کشور، در قبال سرنوشت ملت، در قبال تاریخ این ملت مسئولند.»
💠 ابهام در فرآیند تصمیمسازی
تصمیمسازی در شهر، شفاف نیست. نه از منظر ساختار اداری و حکمرانی و نه در سطح شبکههای نخبگانی و مردمی. در عمل، فرآیند تصمیمسازی در بشرویه دچار نوعی تیرگی و مبهمسازی است که مانع از شکلگیری مطالبهگری مؤثر میشود. در چنین وضعی، صداهایی که بلندترند یا ارتباطات پرنفوذتری دارند، عملاً نقش تصمیمساز پیدا میکنند، بیآنکه لزوماً دارای صلاحیت یا بینش راهبردی باشند. «شفافیت» بهعنوان یک مطالبهی مدنی، نهتنها در دستگاه حاکم بلکه در زیستبوم اجتماعی شهر نیز کمرنگ است.
💠 غیبت قطعههای کلیدی در کنش اجتماعی
بشرویه اکنون با پدیدهی مهمی مواجه است: «حلقه ناقص کنشگری». قطعههای کلیدی پازل تحول، یعنی نخبگان و نیروهای آگاه، یا خستهاند، یا بهدلایل اجتماعی و سیاسی کنارهگیری کردهاند، یا نگران از تبعات حضورند. در این وضعیت، کنش اجتماعی یا به سمت محافظهکاری و رکود میل میکند یا به بازیچهی موجسواران تبدیل میشود. اینجاست که آن «حفره تصمیمسازی» شکل میگیرد؛ جایی که نبود نخبگان، مردم را به تردید، تزلزل و یا دنبالهروی از سوءاستفاده کنندگان میکشاند و خلأ همین حفره است که در انتها برای بشرویه تبدیل به زمین های حفره ای میشود که جای اینکه درد مردم را دوا کند ، برای مردم دردسرساز شده است.
💠 فقدان شبکهی فکری راهبردی
شهر ما با یک خلأ جدی روبهروست: نبود یک شبکهی هدفمند برای تبیین و پیگیری تحولات و ایجاد گفتمان و نگاهی به آینده و افق شهر. نه اتاق فکری وجود دارد که به بازخوانی روندها بپردازد، نه محفلی مستمر برای ترکیب ظرفیتهای متفرق و پیگیری آن تا حصول نتیجه و نتیجه آن شده که حرکتها عمدتاً واکنشی و احساسیاند نه راهبردی و تمدنی. در حالیکه یک شهر زنده، نیازمند حافظهی جمعی و هدف مشترک است. اگر نخبگان به ثبت و تدوین این حافظه اقدام نکنند، تاریخنویسی شهر بهدست آنان خواهد افتاد که صرفاً منافع کوتاهمدت خود را دنبال میکنند و در پایان این معدود افرادی هستند که از مسیر ایجاد شده نفع میبرند و عامه مردم دچار مشکلات عدیده خواهند شد.
⁉️ اما پرسشِ کلیدی این است؛
حالا که جای خالی نخبگان در میدان کنشگری بیشتر احساس میشود ، چگونه میتوان این فاصله را کم کرد ؟!
#آینده_بشرویه
#پیشرفت_پایدار
۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۴
@Rezafiroozi_ir
Reza Firoozi | رضا فیروزی
🔰 حرکتی کلیدی برای پیشرفت بشرویه در هر جامعهای، نقشهای نامرئی از قدرت، نفوذ و تصمیمسازی وجود دار
🔰پیشرفت بدون طراحی بومی؛
تکرار بیثمر گذشته است
🔹 «تمدنها بر پایهی نظم ذهنی نخبگان شکل میگیرند، نه شور لحظهای تودهها.»
(مالک بن نبی، متفکر الجزایری)
💠 امروز اگر بخواهیم از #آینده_بشرویه سخن بگوییم، چارهای جز رجوع به نظریههای عمیق پیشرفت و تجربههای بومی موفق جهت بازاندیشی نداریم. پیشرفت، محصول اتفاق نیست؛ بلکه زادهی نظم، مشارکت، و طراحی تمدنی در زیست بوم است.
بشرویه از منظر برخی شاخصها شهری آرام و پویاست، اما آرامش گاهی، نشانهی رکود است، نه رضایت. ما بهجای آنکه صرفاً بر موجهای روز سوار شویم، باید کشتی پیشرفت پایدار را بسازیم.
بقول دکتر داوری اردکانی: «هر منطقهای باید از دل خود، فلسفهی پیشرفت خود را استخراج کند.»
💠 در سالهای اخیر، ظرفیتهای بشرویه در حوزه های کلیدی همچنان مغفول ماندهاند:
1. گردشگری تمدنی و بافت تاریخی
2. صنایع دستی، هنر بومی و برندسازی فرهنگی بشرویه
3. دامداری کمآببر و کشاورزی اقلیممحور
4. منابع انسانی جوان و نخبگان مقیم و غیر مقیم
5. آموزش بومی، مهارتآموزی و دانشگاههای محلی
6. فضای مجازی و رسانه بومی و استفاده از ظرفیت های انسانی
7. حوزه گیاهان دارویی و بهداشت و سلامت
8. پیشرفت پایدار در حوزه تولید و توزیع و صادرات
9. سرمایه اجتماعی جهادی محور
10. مراکز دینی، هیئات و ظرفیت تربیت فرهنگی انقلابی
💠 اما مسئله اصلی فراتر از این است. مسئله اینجاست که هنوز #نخبگان ما در سطح منطقه، بهصورت شبکهای و مبتنی بر اندیشهی راهبردی، وارد میدان نشدهاند. چنانکه امام خامنهای (مد ظله) فرمودند:
🔹 «بدون پیوستن نخبگان به فرایند ساخت قدرت نرم در کشور، موتور پیشرفت دچار اصطکاک میشود.»
ما امروز محتاج «اتاق فکرهای شهری»، «نقشه پیشرفت میانمدت و بلندمدت بشرویه»، و همچنین بازتعریف جایگاه نیروهای مردمی در حکمرانی محلی هستیم.
بهجای تکرار پروژههای بیسرانجام یا برگزاری انواع نشستها و رویداد های بی فایده، باید تئوری تحول بومی بشرویه را تدوین کنیم؛ با تکیه بر خرد جمعی، تجربههای زیسته، ظرفیت جوانان و حمایت پنهان اما پایدار مردم نجیب شهر.
🔸 چنانکه شهید بهشتی گفته بود:
«ما نگران آیندهای نیستیم که بر اساس عقل و تدبیر بنا شده باشد؛ حتی اگر زمانبر باشد، چون بالاخره خواهد رسید.»
🔅 بشرویه به جای تسکین، نیازمند تشخیص و تجویز راه حل های دقیق حل مسائل کلیدی و بنیادی است.
آیندهی روشن این شهر، نه با منازعات بیثمر، بلکه با معماری فکری و اجتماعی شکل خواهد گرفت.
⁉️ و اما سوال کلیدی؛
"آیا ما آمادهایم که بهجای تکرار مسیرهای فرسوده، نقشه پیشرفت بشرویه را با عقلانیت جمعی و ارادهای تاریخی بازنویسی کنیم؟"
✨️ما تازه در ابتدای این گفتوگوی آینده ساز هستیم، باید همراه شویم..
#آینده_بشرویه
#پیشرفت_پایدار
۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۴
@Rezafiroozi_ir
ما در کل زندگی مان یک واحد عمر داریم
بدون بازگشت و پر سرعت در حال حرکت؛
پس برای ساختن بهترین خودمان
در حال حاضر تمام تلاش مان را بکنیم،
و تلاش را به فردایی که شاید نباشیم موکول نکنیم.
#توسعه_فردی
@Rezafiroozi_ir
Reza Firoozi | رضا فیروزی
🔰پیشرفت بدون طراحی بومی؛ تکرار بیثمر گذشته است 🔹 «تمدنها بر پایهی نظم ذهنی نخبگان شکل میگیرند،
🔰 بشرویه شهر کوچکی نیست،
وقتی مردمانش رؤیاهای بزرگ دارند...
💠 بشرویه، دیار بادگیرها و باورها، سالهاست آرام و نجیب، در حاشیه مانده، بیآنکه ظرفیتهای عمیقش به میدان آورده شود. نه از آن رو که چیزی کم دارد، بلکه از آن رو که هنوز آن «همت جمعی» که لازمهی حرکت بزرگ محلی است، گرد نیامده...
💠 اکنون، زمان آن رسیده که فارغ از هر هیاهو، بینیاز از مهر تأییدهای بیرونی، با اتکا بر ریشههای فرهنگی، اجتماعی و تاریخیمان، طرحی برای پیشرفت بشرویه بریزیم؛ نه با هیجان، بلکه با تأمل و تفکر نه با انتظار از بیرون، بلکه با اعتماد به درون.
🔹 همانگونه که شهید آوینی گفت:
تمدن از آن مردمانی است که با اندیشه و اراده، تاریخشان را خودشان مینویسند.
💠در این مسیر، نیازی به نسخههای تکراری
بیروح و بی تأثیر نیست. ما باید خودمان را بفهمیم و خودمان را پیدا کنیم و سپس با اتکا بر همین فهم بومی، نقشهای زنده، علمی، و الهامبخش برای پیشرفتمان ترسیم کنیم. ما در بشرویه نیاز به مهندسی آگاهی عمومی داریم.
💠 جریان فکری منسجم، که بتواند از دل همین مردم، آیندهای اصیل و درخشان را بسازد. ما باید چرخهی گفتگوهای راهبردی را، در مسجد، خانه، بازار، مدرسه و دانشگاه، به راه اندازیم. باید به تدریج، اما پیوسته، به یک همفکری جمعی حول پیشرفت واقعی برسیم.
✨ و این کار نه ساده است و نه زودبازده؛
اما اگر آغاز شود، حتی آرام، از جنس همان موجهاییست که سرانجامش، دگرگونی است.
⁉️ آیا ممکن است بدون بازیابی ریشههای هویتی، به پیشرفتی واقعی و ماندگار در مقیاس محلی و ملی دست یافت؟
#آینده_بشرویه
#پیشرفت_پایدار
۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۴
@Rezafiroozi_ir
سفر دراز نباشد به پای طالب دوست
که خار دشت محبت گل است و ریحان است
#عکاسی
#ورزقان
#آذربایجان_شرقی
@Rezafiroozi_ir