‍ گلدی گینه ماه ماتم حسین جان یاندی غموندن بو سینم حسین جان عشقونده باشه قرا باغلارام من نازلی رقیه غمونده آغلارام من عشقونده باشه قرا باغلارام من سینه وروب قلبیمی داغلارام من مظلوم حسین وای دیوب آغلارام من ایوای یارالی آقام وای آقام وای باشی بلالی آقام وای آقام وای اولدون عزالی آقام وای آقام وای لطف ایت نظر قیل بو اهل عزایه یولا بیزی اربعین کربلایه اول قانلی تربت سرشتیمدی والله تل اوستی دیر و کنشتیمدی والله شش گوشه قبرون بهشتیمدی والله ایوای یارالی آقام وای آقام وای باشی بلالی آقام وای آقام وای ائلدن آرالی آقام وای آقام وای زهرامارالی آقام وای آقام وای سلام اولا او چوخور یرده خسته جان آقاما سلام اولا بدنی اوخلارا نشان آقاما سلام قتلگهه خیمدن اوروج گیدنه سلام اولا اوروجون آخشام آچمیان آقاما سلام شمرین الینده قالان یارالی باشا اوحالدا خیمه لره ناگران باخان آقاما سلام اولا آقامون قورخوشان بالالارینا سلام صبح آچیلینجا ربابی آغلادانا بالخ کیمین سوسوزوندان چالخلیان آقاما سلام اولا اوجا بویلی گوزل علمداره سلام اولا او عمود آتدا دوز دوران آقاما ایوای یارالی آقام وای آقام وای باشی بلالی آقام وای آقام وای زهرا مارالی آقام وای آقام وای

اُولدی دوّم محرّم، باخ نوایه آلله! آلله! کاروان غم یئتیشدی کربلایه آلله! آلله! . . کربلا نه کربلا کی عین عرش کبریادی کربلا نه کربلا کی درده توپراقی دوادی هم دوادی هم شفادی، اهل عشقه کیمیادی زائر ائت بیزی او دشتِ ابتلایه آلله! آلله! . . کربلا نه کربلا کی کعبه دنده باشدی، یاران! کربلا نه کربلا کی غصّه باشدان آشدی، یاران! اوردا باوریم بودور کی فاطمه باش آشدی، یاران! ترک ائدوب بهشتی گلدی غم سرایه آلله! آلله! . . کربلا نه کربلا کی قبله گاه جان اولوبدی کربلا نه کربلا کی اوردا حشر عیان اولوبدی قان حسین یارالاریندان سو کیمی روان اولوبدی قانلی توپراقی دگَر مین کیمیایه آلله! آلله! . . ذوالجناح دوروب دایاندی آتمادی قدم او چؤلده یئدّی مرکبه مینوبدی سَروَر اُمَم او چؤلده هامّوسی توقّف ائتدی، آرتدی درد و غم او چؤلده محنت و غم اوز وئروبدی ماسوایه آلله! آلله! . . ایلدی سؤال عربدن بو بَلالی چؤل هارادی؟ عرض ائدوبدی«غاضریه» آیری آدی «نینوا»دی «شاطیءُ الفُرات» و«طِفّ» و«ماریه» وَ «کربلا»دی شاهین اوردا دوشدی باشی مین بلایه آلله! آلله! . . عاشقانه دوشدی دیلدن تابیلن تبه ابوالفضل عارفانه اولدی آگه غملی مطلبه ابوالفضل بیر باخوب حسینه اوّل بیرده زینبه ابوالفضل آهی سینه دن اوجالدی نُه سمایه آلله! آلله! . . شاه کربلا بویوردی ایلیون بپا خیامی آغلادار بو یئرده دشمن هم آتامی هم آنامی حرمله الیمده اوخلار ظلمیله، سوسوز بالامی سسلرم کی شاهد اُول بو ماجرایه آلله! آلله! . . بوردا قانه بیز بویانّوق فرضدور بیزه شهادت خیمه لر اولاندا غارت زینبه اولار قیامت باجیمی قوجالداجاقدی بو شهادت او اسارت دستگیر اولار سپاهِ اشقیایه آلله! آلله! . . بو چؤله منیله گلدی یار اولا قیامه من سیز باغلی قولاّریلا آخر توش اولار ظُلامه من سیز یولاّنار باشیندا قاره شهر شومِ شامه من سیز خوش اولار باشیم باشینا سالسا سایه آلله! آلله! . . #ورود_کربلا #سیدبشیرحسینی #ترکی

ماه محرم قاره پرچملر اسللر ریشه ی کفری کسللر شیعه لر سسلر دیر ایوای حسین ایوای ایوای حسین ایوای کربلا طوفان اولوبدی قانلی بیر میدان اولوبدی انبیا یکسر دیر ایوای حسین ایوای کربلا دوندی منایه مرتضی گلدی نوایه ساقی کوثر دیر ایوای حسین ایوای ایوای حسین ایوای فاطمه آغلار حسینه سینه سین داغلار حسینه دخت پیغمبر دیر ایوای حسین ایوای ایوای حسین ایوای قوپدی طوفان کربلاده بیر جنازه وار عباده دوغرانان اکبر دیر ایوای حسین ایوای ایوای حسین ایوای ظلمیله بیر غنچه سولدی قنداقی قانیله دولدی سود امر اصغر دیر ایوای حسین ایوای ایوای حسین ایوای کربلا نوکد خداسی وار الینده قان حناسی غمزده مادر دیر ایوای حسین ایوای ایوای حسین ایوای شمر گلدی بیر طرفدن گلدی زینب بیر طرفدن دوغرانان اللر دیر ایوای حسین ایوای ایوای حسین ایوای آغلادی گویده ملکلر نولدی آخر کشمکشلر زینب مضطر دیر ایوای حسین ایوای ایوای حسین ایوای شامیان تا یتدی کامه یوز قویوب لشگر خیامه قاره معجرلر دیر ایوای خیمه لر اود دوتدی یاندی ظلملر عرشه دایاندی سنگدل لشگر دیر ایوای حسین ایوای ایوای حسین ایوای اوخ یاغور کرب و بلاده سیر ایدور اوخلار هواده دوغرانان پیکر دیر ایوای حسین ایوای ایوای حسین ایوای کربلا طوفان اولوبدی قانلی بیر میدان اولوبدی زینب مضطر دیر ایوای حسین ایوای ایوای حسین ایوای رهبر عالمده حسیندی دلبر عالمده حسیندی جان و دلدن سسلروخ ایوای حسین ایوای ایوای حسین ایوای

موعه کانالهای مدح و مرثیه موضوع: ماه محرم , زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , دلسوز در اماکن عمومی ضمن رعایت فاصله اجتماعی از ماسک استفاده کنیم #پیشگیری_بهتر_از_درمان_است [آرشيو نظرات] ورود به ماه محرم 5043 :تاريخ: ۱۳۹۷/۰۶/۱۴ ورود به ماه محرم دفع اولور شیعه حسینون ماتمینده هر بلا آغلا هرگون روز عاشورادی هر یر کربلا بو حسینون آدینون هرقلبیده تأثیری وار صاف ایدر هر قلبی چون خاصیّت اِکسیری وا ذکر اولاندا غصّه دن هر حالتون تغییری وار آشکارا دور اولوب بو اسمده مضمر بلا بارالها آددا بو نوعلیه درد آمیز اولور بیله درد آمیز وشور انگیز مِحنت خیز اولور ذکر اولاندا اشکیله گوز کاسه سی لبریز اولور مجلسی چولقار بو غمناک اسمدن یکسر بلا قید عشقِ حقّیده هرکیمسه پا بست اولمیوب دام باطلده مقیّد دور او وارست اولمیوب یا حسین هیچ کس جهاندا سن کیمی مست اولمیوب می بلا مجلس بلا ساقی بلا ساغر بلا خون دلدن ایت حسین آدین گویول لوحنده حکّ قلب صافه ویرمگه تشخیص یوخ بیله محک بو آدا شکّ ایلیین بی شکّ وار ذاتینده شکّ ایستسه هرکیم بو آدین صاحبین ایستر بلا حضرت ایّوب اگر چه اولدی درده مبتلا یوسفون هجرینده یعقوب ایلدی شور و نوا شیعه لر شام ایچره امّا برملا دور بر ملا هیچ پیمبر چکمیوب چون آل پیغمبر بلا ایتدی شام عورتلری از بس شماتت زینبه یوز ویروب ویرانه ده یوز درد و مِحنت زینبه صبر قیلدی گلمدی هرگز بو حالت زینبه بیر دیسون یارب چکوم تاکی منِ مُضطر بلا بیر طرفده گوردی بیماره ویروبلار سلسله باش قویوبدور حلقۀ زنجیره اول سر سلسله کیمسه یوخ بیر اول مریضین گَردِ رُخسارین سیله هر طرف دن یوز ویروب بیماریچون بیمر بلا ایتمیوب یالقیز بلای کربلا غمناک اونی جسم صد چاک حسین قلموبدی بیردل چاک اونی قویمیوب بیرهجراکبر دیده سی نمناک اونی شش جهتدن اوستونه اولموش هجوم آور بلا بیر گجه یاتدی سکینه گوردی بیر آشفته خواب اولدی چون بیدار او طفل بینوا با اضطراب عرض ایدوب نولدی بابام ای عمّۀ علیا جناب ایمدی گلمیشدی منه مهمان او شاه کربلا باباسین گوردی او طفل ایلر مخاطب نیلسون ایتمسون زینب اونا گرکشف مطلب نیلسون ویرمسون آیا حسین باشین او زینب نیلسون یارب عالمده اولور بوندان داخی بد تر بلا چون حسین باشی او طفله زینت آغوش اولوب اول کسوک باشه باخوب غش ایلیوب بیهوش اولوب شبچراغ بزم مِحنت گوردوله خاموش اولوب اهل بیته یوز ویروب اول غمده سرتا سر بلا حلقۀ زنجیری خلقتدن آچوب آل رسول حلقۀ ماتم ویروب دوروندا محزون و ملول عرض ایدوللر غیرتون آیا بونی ایلر قبول یا علی چکسون بیله بو طفل بی یاور بلا عاشق و معشوق ما بینینده حایل جسم اولور بذل جان جانان یولوندا «راجیا» بو قِسم اولور اسم و رسمی ترک ایدن عالمده صاحب اسم اولور کچ منیّتدن که اوندان ظاهر اولموش هر بلا راجی تبریزی

ورود به ماه محرم محرمون گلدی آقا یاحسین شیعه لرون گیدی قرا یاحسین حسین حسین جان حسین جان سنه قربان حسین ای آدی گوشوارهٔ عرش برین چکدی سنون نازیوی روح الامین سینهٔ زهرا گُلوسن بی قَرین سنله جهان تاپدی صفا یاحسین سایه وی کسمه باشیمیزدان آقا امتون اولدی ئورگی قان آقا کرب و بلایه ائله مهمان آقا سنده دی بو درده دوا یاحسین یاسه گلوب حسینی لرسربه سر باشین آچوب دلدن حسین وای دیر مسجد و محرابه قرا چکدیلر عالَم اولوب بزم عزا یاحسین ناله ائدور گویده ملکلر سنه اهل ولا یرده گلوب شیونه آز قالور آفت یتشه گلشنه غنچه لرون پرپر اولا یاحسین فاطمه جنتده اورک داغلوری اوغلی حسینون حالنا آغلوری باشینه بوغمده قرا باغلوری دلدن ائدور آه ونوا یاحسین ائیل دولانوب ماه محرم گلوب نالیه عرش اهلی دمادم گلوب دسته لر الده قره پرچم گلوب موج ائدوری بحر بلا یاحسین ای سو کنارینده سوسوز جان وئرن جاننی جانانینه عطشان وئرن دینینه یتمیش ایکی قربان وئرن ای ایلین عهده وفا یاحسین وار یری شیعه سنه دلدن یانا چون بدنون یاره سی گلمز سانا قتلگه ایچره بویانوبسان قانا اورک یاراسینه یارا یاحسین یاره دگنده دل ناشادیوه اولمادی بیر کس یتشه دادیوه گلدی حسین جان باجون امدادیوه سسلدی دور یاندیم اخا یاحسین «شاجری» یاز نوحه حسینه مدام یازدیقیوی دفتره ائت انضمام دردیوی یالوار دئ آقایه تمام عرض ایله ای کان سخا یاحسین شاجری زنجانی

تاريخ: ۱۳۹۶/۰۶/۲۶ ورود به ماه محرم گینه ئورک داریخور یار و همدم آختاریرام واریمدی قلبیده بیر یاره مرهم آختاریرام صفای عالم امکانیدن عُدول ائدورم فنا جهاندا فقط دردیلن غم آختاریرام نه انجُم و نه مَه و آفتابی بسله میشم نه شاهیلر کرمین من ، نه حاتم آختاریرام نه یوسف آختاریرام کوینگیندن عطرین آلام نه قلب پرغم یعقوبه مَحرم آختاریرام نه اسمعیل و نه یحییٰ نه جعفر طیّار نه هاجریله نه سارا نه مریم آختاریرام نه شوکت آختاریرام من نه عزّتیله نه جاه نه منصب و نه جلال مُفخّم آختاریرام گلن گئدن سوروشور حال زاریمی دیورم یانیقلی قلبیله حالِ محرّم آختاریرام قاپی قاپی گزورم هر بلاد و بازاری حسینین عاشقیَم قاره پرچم آختاریرام نه سلسبیل و نه کوثر نه زمزم ایستیورم فراتی خوشلامیشام قانلی علقم آختاریرام او یئرکی دوشدی ابوالفضل توپراقا آتدان همان اویرده حسین قامتین خم آختاریرام گوزوم کوراولسون اگر نیّتیم خلاف اولسا رواق عشقیده من چشم پُرنم آختاریرام حسین عزاسی دی،من گِیمیشم قراکوینک بو قاره کوینگیمه شورِ مُدغم آختاریرام کیمین وارعشقی علی اوغلونا،فغانه گلوب دیور یانان ئورگه یاحسین دم آختاریرام آنان وئروبدی مسیحا و مریمه دم ،ئوزی او فاطمی نفسیندن مسلّم،آختاریرام عنایت ایله گوروم باصفا مزاریوی من کی آلتی گوشه مزاری دمادم آختاریرام (مصیّبی) گینه باشلاندی ماه آه و نوا دئنن بو آه و غمی عالم عالم آختاریرام مصیبی موضوع: ماه محرم , زبان شعر و شاعر: نوحه ترکی , مصیبی تبریزی

2738 :تاريخ: ۱۳۹۶/۰۶/۲۶ حلول ماه محرم باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است این صبح تیره باز دمید از کجا کزو کار جهان و خلق جهان جمله درهم است گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب کاشوب در تمامی ذرات عالم است گرخوانمش قیامت دنیا بعید نیست این رستخیز عام که نامش محرم است در بارگاه قدس که جای ملال نیست سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است جن و ملک بر آدمیان نوحه می کنند گویا عزای اشرف اولاد آدم است خورشید آسمان و زمین، نور مشرقین پرورده ی کنار رسول خدا، حسین کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا در خاک و خون طپیده میدان کربلا گر چشم روزگار به رو زار می گریست خون می گذشت از سر ایوان کربلا نگرفت دست دهر گلابیبه غیر اشک زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا از آب هم مضایقه کردندکوفیان خوش داشتند حرمت مهمان کربلا بودند دیو و دد همه سیراب ومی مکند خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا زان تشنگان هنوز به عیوق می رسد فریاد العطش ز بیابان کربلا آه از دمی که لشگر اعدا نکرد شرم کردند رو به خیمه ی سلطان کربلا آن دم فلک بر آتش غیرت سپند شد کز خوف خصم در حرم افغان بلندشد کاش آن زمان سرادق گردون نگون شدی وین خرگه بلند ستون بیستون شدی کاش آن زمان درآمدی از کوه تا به کوه سیل سیه که روی زمین قیرگون شدی کاش آن زمان ز آه جهان سوز اهل بیت یک شعله ی برق خرمن گردون دون شدی کاش آن زمان که این حرکت کرد آسمان سیماب وار گوی زمین بی سکون شدی کاش آن زمان که پیکر او شد درون خاک جان جهانیان همه از تن برون شدی کاش آن زمانکه کشتی آل نبی شکست عالم تمام غرقه دریای خون شدی آن انتقام گر نفتادی به روزحشر با این عمل معامله ی دهر چون شدی کاش آن زمان که پیکر او شد درون خاک جان جهانیان همه از تن برون شدی کاش آن زمانکه کشتی آل نبی شکست عالم تمام غرقه دریای خون شدی آن انتقام گر نفتادی به روزحشر با این عمل معامله ی دهر چون شدی آل نبی چو دست تظلم برآورند ارکان عرش را به تلاطم درآورند بر خوان غم چو عالمیان را صلا زدند اول صلا به سلسله ی انبیا زدند نوبت به اولیا چو رسید آسمان طپید زان ضربتی که بر سر شیرخدا زدند آن در که جبرئیل امین بود خادمش اهل ستم به پهلوی خیرالنسا زدند بس آتشی ز اخگر الماس ریزه ها افروختند و در حسن مجتبی زدند وآنگه سرادقی که ملک مجرمش نبود کندند از مدینه و در کربلا زدند وز تیشه ی ستیزه درآن دشت کوفیان بس نخل ها ز گلشن آل عبا زدند پس ضربتی کزان جگر مصطفی درید بر حلق تشنه ی خلف مرتضی زدند اهل حرم دریده گریبان، گشوده مو فریاد بر در ِ حرم کبریا زدند روح الامین نهاده به زانو سر حجاب تاریک شد ز دیدن آن چشم آفتاب چون خون ز حلق تشنه ی او بر زمین رسید جوش از زمین به ذروه عرش برین رسید نزدیک شد که خانه ی ایمان شود خراب از بس شکست ها که به ارکان دین رسید نخل بلند او چو خسان بر زمین زدند طوفان به آسمان ز غبار زمین رسید باد آن غبار چون به مزار نبی رساند گرد از مدینه بر فلک هفتمین رسید یکباره جامه در خم گردون به نیل زد چون این خبر به عیسی گردون نشین رسید پر شد فلک ز غلغله چون نوبت خروش از انبیا به حضرت روح الامین رسید کرد این خیال وهم غلط کار کان غبار تا دامن جلال جهان آفرین رسید هست از ملال گرچه بری ذات ذوالجلال او در دلست و هیچ دلی نیست بی ملال ترسم جزای قاتل او چون رقم زنند یک باره بر جریده ی رحمت قلم زنند ترسم کزین گناه شفیعان روز حشر دارند شرم کز گنه خلق دم زنند دست عتاب حق به در آید ز آستین چون اهل بیت دست در اهل ستم زنند آه از دمی که باکفن خون چکان ز خاک آل علی چو شعله ی آتش علم زنند فریاد از آن زمان که جوانان اهل بیت گلگون کفن به عرصه ی محشر قدم زنند جمعی که زد به هم صفشان شور کربلا در حشر صف زنان صف محشر به هم زنند از صاحب حرم چه توقع کنند باز آن ناکسان که تیغ به صید حرم زنند پس بر سنان کنند سری را که جبرئیل شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل روزی که شد به نیزه سر آن بزرگوار خورشید سربرهنه برآمد ز کوهسار موجی به جنبش آمد و برخاست کوه ابری به بارش آمد وبگریست زار زار گفتی تمام زلزله شد خاک مطمئن گفتی فتاد از حرکت چرخ بی‌قرار عرش آن زمان به لرزه درآمد که چرخ پیر افتاد در گمان که قیامت شدآشکار آن خیمه‌ای که گیسوی حورش طناب بود شد سرنگون ز باد مخالف حباب وار جمعی که پاس محملشان داشت جبرئیل گشتند بی‌عماری محمل شتر سوار با آنکه سر زد آن عمل از امت نبی روح‌الامین ز روح نبی گشت شرمسار

وانگه ز کوفه خیل الم رو به شام کرد نوعی که عقل گفت قیامت قیام کرد بر حربگاه چون ره آن کاروان فتاد شور و نشور واهمه را در گمان فتاد هم بانگ نوحه غلغله در شش جهت فکند هم گریه بر ملائک هفت آسمان فتاد هرجا که بود آهویی از دشت پا کشید هرجا که بود طایری از آشیان فتاد شد وحشتی که شور قیامت به باد رفت چون چشم اهل بیت بر آن کشتگان فتاد هرچند بر تن شهدا چشم کار کرد بر زخم های کاری تیغ و سنان فتاد ناگاه چشم دختر زهرا درآن میان بر پیکر شریف امام زمان فتاد بی اختیار نعره ی هذا حسین زود سر زد چنانکه آتش ازو در جهان فتاد پس با زبان پر گله آن بضعةالرسول رو در مدینه کرد که یا ایهاالرسول این کشته ی فتاده به هامون حسین توست وین صید دست و پا زده در خون حسین توست این نخل تر کز آتش جانسوز تشنگی دود از زمین رسانده به گردون حسین توست این ماهی فتاده به دریای خون که هست زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست این غرقه محیط شهادت که روی دشت از موج خون او شده گلگون حسین توست این خشک لب فتاده دور از لب فرات کز خون او زمین شده جیحون حسین توست این شاه کم سپاه که باخیل اشگ و آه خرگاه زین جهان زده بیرون حسین توست این قالب طپان که چنین مانده بر زمین شاه شهید ناشده مدفون حسین توست چون روی در بقیع به زهرا خطاب کرد وحش زمین و مرغ هوا را کباب کرد کای مونس شکسته دلان حال ماببین ما را غریب و بی کس و بی آشنا ببین اولاد خویش را که شفیعان محشرند در ورطه ی عقوبت اهل جفا ببین در خلد بر حجاب دو کون آستین فشان واندر جهان مصیبت ما بر ملا ببین نی ورا چو ابر خروشان به کربلا طغیان سیل فتنه و موج بلاببین تن های کشتگان همه در خاک و خون نگر سرهای سروران همه بر نیزه هاببین آن سر که بود بر سر دوش نبی مدام یک نیزه اش ز دوش مخالف جدا ببین آن تن که بود پرورشش در کنار تو غلطان به خاک معرکه ی کربلا ببین یا بضعةالرسول ز ابن زیاد داد کو خاک اهل بیت رسالت به باد داد خاموش محتشم که دل سنگ آب شد بنیاد صبر و خانهٔ طاقت خراب شد خاموش محتشم که از این حرف سوزناک مرغ هوا و ماهی دریا کباب شد خاموش محتشم که از این شعر خونچکان در دیده اشگ مستمعان خون ناب شد خاموش محتشم که از این نظم گریه‌خیز روی زمین به اشگ جگرگون کباب شد خاموش محتشم که فلک بس که خون گریست دریا هزار مرتبه گلگون حباب شد خاموش محتشم که بسوز تو آفتاب از آه سرد ماتمیان ماهتاب شد خاموش محتشم که ز ذکر غم حسین جبریل را ز روی پیمبر حجاب شد تا چرخ سفله بود خطائی چنین نکرد بر هیچ آفریده جفائی چنین نکرد ای چرخ غافلی که چه بیداد کرده‌ای وز کین چها درین ستم آباد کرده‌ای بر طعنت این بس است که با عترت رسول بیداد کرده خصم و تو امداد کرده‌ای ای زادهٔ زیاد نکرده‌ست هیچ گه نمرود این عمل که تو شداد کرده‌ای کام یزید داده‌ای از کشتن حسین بنگر که را به قتل که دلشاد کرده‌ای بهر خسی که بار درخت شقاوتست در باغ دین چه با گل و شمشاد کرده‌ای با دشمنان دین نتوان کرد آن چه تو با مصطفی و حیدر و اولاد کرده‌ای حلقی که سوده لعل لب خود نبی بر آن آزرده‌اش به خنجر بیداد کرده‌ای ترسم تو را دمی که به محشر برآورند از آتش تو دود به محشر درآورند محتشم کاشانی

ورود به ماه محرم خیمه زد تا که محرّم به عزای تو حسین در سر مرد و زن افتاد هوای تو حسین باز با یاد لب تشنه ات ای چشمۀ فیض موج در دیده زند اشک برای تو حسین تو که محبوب تری از همه محبوبتران در رگت موج زند خون خدای تو حسین ای همه هستی خود کرده فدای اسلام هستی امّت اسلام فدای تو حسین هر رسولی که به هر مهلکه از پای نشست دست افکند به دامان و لای تو حسین یاورانت همه آیینۀ مهرت بودند آه بشکست ز سنگ آینه های تو حسین برلب آب بر آن سنگدلان وقت سخن داغی ظهر عطش داشت صدای تو حسین اگر افتاد لوای تو بخون روز نبرد آه هر سوخته جانی است لوای تو حسین هست بوسیدن و بوئیدن رخسار غلام بهترین خاطرۀ کرببلای تو حسین بیشتر از همه خسران ببرد روز جزا هر کسی سر نکند عمر بپای تو حسین منگر دوست «مؤیّد» که بود حالش چیست این قدر هست که سوزد به عزای تو حسین سید رضا موید