#رویداد_تاریخی 🔹ولادت عالم و عارف رباني "آقا رحيم ارباب اصفهاني" (1297 ق) آيت‏ اللَّه آقا رحيم ارباب اصفهاني در 12 جمادي الاول سال 1297 ق در اصفهان به دنيا آمد. پس از كسب مقدمات و سطوح حوزه، از محضر درس اساتيد برجسته‏ اي همچون ابوالمعالي كلباسي، آخوند ملامحمد كاشي، سيدمحمدباقر دُرچه‏ اي و ميرزا جهانگيرخان قشقايى بهره‏ ها گرفت و با آيت‏ اللَّه سيدحسين طباطبايي بروجردي هم مباحثه بوده است. آيت اللَّه ارباب اصفهاني به تأسي از استاد عارف و حكيم خود، جهانگيرخان قشقايي، جز در هنگام اقامه‏ ي نماز جمعه و جماعت، عمامه نمي‏گذاشت. وفات اين فقيه بزرگ در شب عيد غديرسال 1396 ق در 99 سالگي روي داد.

#رویداد_تاریخی 🔹درگذشت "آنا ماري شيمل" مستشرق و اسلام شناس آلماني (2003م) خانم آنا ماري شيمل خاورشناس آلماني و متخصص در تاريخ مذاهب و مطالعات اسلامي و ايرانشناسي، در هفتم آوريل 1922م در شهر اروفورت آلمان به دنيا آمد. وي از 15 سالگي و هم‏زمان با تحصيلات اوليه، پس از آشنايى با فرهنگ شرق، به تحقيق درباره اسلام و فراگيري زبان‏هاي عربي، تركي، فارسي و ديگر زبان‏هاي شرقي پرداخت. اين مسئله باعث گرايش او به تحصيل در زبان‏هاي شرقي گرديد و ماري شيمل در 19 سالگي موفق به اخذ درجه دكترا از دانشگاه برلين آلمان شد. او پس از جنگ جهاني دوم دانشيار بخش مطالعات اسلامي دانشگاه آلمان گرديد. ماري شيمل سپس به عنوان اولين زن به تدريس تاريخ مذاهب در دانشگاه آنكارا پرداخت و طي ساليان متمادي در دانشگاه هاروارد امريكا نيز مشغول تدريس گرديد. پروفسور شيمل هم‏چنين بيش از يك‏صد جلد كتاب در رابطه با اسلام و عرفان اسلامي و حافظ و گوته نگاشته است كه غزليات شرقي، سيره ابن خفيف شيرازي و جلال الدين رومي از آن جمله‏ اند. آنا ماري شيمل همواره در زندگي سرشار از فعاليت خود، به طور خستگي‏ ناپذير براي تفاهم بيشتر بين مسلمانان و غير مسلمانان تلاش كرد و سفرهاي متعددي به شرق و نيز ايران نمود. وي علاوه بر اخذ چندين جايزه جهاني، در سال 1995م جايزه صلح كتابفروشان آلمان را دريافت كرد. او هم‏چنين در ماه‏هاي پاياني عمر، دكتراي افتخاري از دانشگاه الزهراي جمهوري اسلامي ايران اخذ نمود. دكتر آنا ماري شيمل سرانجام در 26 ژانويه 2003 م در 81 سالگي درگذشت.

#حضرت_ام_البنین علیهاالسلام #مادران_شهدا #مثنوی 🔹چهار رکعت دلواپسی🔹 میان بارش بارانی از ستاره رسید اگرچه مثنوی... اما چهارپاره رسید چهار پارۀ تن، نه چهار پارۀ دل چهار ماه شب بی‌کسی ولی کامل چهار ابر به باران رسیده در ساحل چهار رود به پایان رسیده، دریادل چهار فصل طلایی ولی میان خزان چهار بغض غم‌انگیز و مادری نگران چهار مرتبه وقتی به غم دچار شوی برای دشمن خود نیز گریه‌دار شوی مدینه، حسرت دیرینۀ دو چشم ترش چهار قبر غریب است باز در نظرش چقدر خاطره مانده‌ست در مفاتیحش و دانه‌ دانۀ اشکی که بوده تسبیحش نشسته بود شب جمعه‌ای کنار بقیع کمیل زمزمه می‌کرد در جوار بقیع غروب، لحظۀ تنهایی‌اش دوباره رسید غروب‌ها دل او خون‌تر است از خورشید به غصه‌های جگرسوز می‌زند پهلو دوباره شعله کشیده‌ست آب وقت وضو شروع می‌کند او لیلة‌ المصائب را همین‌ که دست به پهلو نماز مغرب را… چهار رکعت دلواپسی پس از مغرب چهار نافله در بی‌کسی پس از مغرب در آسمان نگاهش که بی‌ستاره شده چهار آینه مانده، هزار پاره شده شکست آینه‌هایش میان گرد و غبار شلمچه، ترکش و خمپاره، کربلای چهار از آن زمان که پسرهای او شهید شدند یکی یکی همه موهای او سفید شدند و همسری که به دل غصه‌ای گذاشت، وَ رفت نماز صبح سر از سجده برنداشت، وَ رفت اگرچه بین غم و غصه‌های خود تنهاست ولی چهارم هر ماه روضه‌اش برپاست طراوتی که نرفته‌ست سال‌ها از دست بهشت خانۀ او سفرۀ اباالفضل است صدای گریه بلند است بین مرثیه‌ها چه دلنواز شده یا حسین مرثیه‌ها نشسته گوشۀ ایوان کنار گلدان‌ها برای بدرقه با اشک خود به مهمان‌ها - - در التماس دعایش چه حرف‌ها گفته است به لطف آن کمر خسته کفش‌ها جفت است... یکی یکی همه رفتند و باز هم تنهاست... 📝 #رضا_خورشیدی_فرد

🌱حضرت زهرا(س) خدایا مرا در راهی خرج کن که مرا برای آن آفریدی… 🌹 «اللَّهُمَّ وَ اسْتَعْمِلْنِی لِمَا خَلَقْتَنِی لَهُ» مهج الدعوات #حدیث #حضرت_زهرا_سلام‌الله‌علیها #نیایش #آفرینش

#رویداد_تاریخی #تبدیل_معرفت_به_رفتار 🔹درگذشت "ام ‏البنین" همسر امام علی(علیه السلام) و مادر گرامی حضرت اباالفضل العباس(علیه السلام) (64 ق) حضرت امام علی(علیه السلام) سالیانی پس از حضرت زهرا(سلام الله علیها)، به سفارش برادر خود عقیل که از علمای نَسَب شناس بود و خاندان‏ های عرب را به خوبی می‏شناخت، با فاطمه‏ ی کلابیه ازدواج کرد. این بانوی بزرگوار بعلت داشتن چهار پسر به نام‏های عباس، جعفر، عبداللَّه و عثمان، به اُمّ‏ البنین یعنی مادر پسران معروف گردید. هر چهار پسر ام‏ البنین در واقعه‏ ی خونین کربلا به شهادت رسیدند و او در برابر این مصیبت صبر نمود. وی پس از اطلاع از حادثه‏ ی عاشورا، عبیداللَّه، فرزند پسرش عباس را همراه خود به قبرستان بقیع می‏بُردْ و اشعاری در رثای فرزندانش می‏ سرود. مردم مدینه نیز جهت شنیدن ندبه‏ ی این بانوی بزرگوار در آن محل جمع می‏شدند و می‏گریستند. ام‏ البین سه سال پس از عاشورای سال 61 ق در مدینه درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد.