📌هفت #شاخص برتر #نظام_نبوی
نظامی که پیغمبر(ص) ساخت، شاخصهای گوناگونی دارد که در بین آنها هفت شاخص از همه مهمتر و برجسته تر است:👇
1⃣ شاخص اوّل، ایمان و معنویّت است. انگیزه و موتور پیش برنده حقیقی در نظام نبوی، ایمانی است که از سرچشمه دل و فکر مردم میجوشد و دست و بازو و پا و... وجود آنها را در جهت صحیح به حرکت در میآورد.
🔹️پس شاخص اوّل، دمیدن و تقویت روح ایمان و معنویت و دادن اعتقاد و اندیشه درست به افراد است، که پیغمبر این را از مکه شروع کرد و در مدینه پرچمش را با قدرت بالا برد.
2⃣ شاخص دوم، قسط و عدل است. اساس کار بر عدالت و قسط و رساندن هر حقّی به حقدار ، بدون هیچ ملاحظه ای است.
3⃣ شاخص سوم، علم و معرفت است. در نظام نبوی، پایه ی همه چیز، دانستن و شناختن و آگاهی و بیداری است. کسی را کورکورانه به سمتی حرکت نمی دهند، مردم را با آگاهی و معرفت و قدرتِ تشخیص، به نیروی فعّال، نه نیروی منفعل، بدل می کنند.
4⃣ شاخص چهارم، صفا و اخوّت است. در نظام نبوی، درگیری های برخاسته از انگیزههای خرافی، شخصی، سودطلبی و منفعت طلبی مبغوض است و با آن مبارزه میشود.
فضا، فضای صمیمیّت و اخوّت و برادری و همدلی است.
5⃣ شاخص پنجم، صلاح اخلاقی و رفتاری است. انسانها را تزکیه و از مفاسد و رذائل اخلاقی، پیراسته و پاک میکند، انسانِ با اخلاق و مزکّی میسازد《و یزکّیهم و یعلّمهم الکتاب و الحکمة》
🔹️تزکیه، یکی از آن پایههای اصلی است؛ یعنی پیغمبر روی یکایک افراد، کار تربیتی و انسان سازی میکرد.
6⃣ شاخص ششم، اقتدار و عزّت است. جامعه و نظام نبوی، تو سری خور، وابسته، دنباله رو و دست حاجت به سوی این و آن درازکن نیست!
عزیز و مقتدر و تصمیمگیر است!
صلاح خود را که شناخت، برای تأمین آن تلاش میکند و کار خود را پیش میبرد.
7⃣ شاخص هفتم، کار و حرکت و پیشرفتِ دائمی است.
توقّف در نظام نبوی وجود ندارد، به طور مرتّب، حرکت، کار و پیشرفت است. اتفاق نمی افتد که یک زمان بگویند: دیگر تمام شد، حال بنشینیم استراحت کنیم! این وجود ندارد.
🔹️البته این کار، کارِ لذّتآور و شادی بخشی است، کار خستگی آور و کسلکننده و ملولکننده و به تعبآورندهای نیست!
کاری است که به انسان نشاط و نیرو و شوق میدهد.
📚بیانات مقام معظم #رهبری در خطبههای نماز جمعهی تهران در تاریخ ۱۳۸۰/۰۲/۲۸
#محرم
#کنشگری_اجتماعی
🔷 شاخص "کاشف الکرب" بودن برای ولی جامعه
🔹 ما در مناسبات خود با ولی جامعه نیازمند ارزیابی نوع ارتباط خود با ولی هستیم. برای ارزیابی نیز به #شاخص و معیار و سنجه نیاز داریم. بهنظر یکی از شاخصها را میتوان از محرم آموخت.
🔹 یکی از توصیفات قابل توجه درباره حضرت قمربنی هاشم علیه السلام "کاشف الکرب عن وجه الحسین علیه السلام" است. کسیکه غبار غم را از چهره امام میزداید.
۱. افق "کرب" و غصه امام با افق غصههای کوچک ما متفاوت است. کسی میتواند غم امام را بزداید که در #افق_امام باشد و ادراکی از واقعیات، شبیه به امام داشته باشد.
۲. برای رسیدن به افق امام باید" المطیع لله و لرسوله" شد. باید به مقام اطاعت و تسلیم نسبت به ولی رسید تا افقهای جدید در تراز امام برای او باز شود.
۳. کسیکه در افق امام قرار گرفت، حزن او را شناخت و گام در مسیر زدودن کرب امام برداشت، ولی جامعه را در تحقق طرحش مدد میکند.
۴. کرب زدایی از وجهه ولی جامعه، یک نوع هدفگذاری در کنش اجتماعی، جهتگیری در کارها و نوعی مأموریتگرایی است.
🔹تفصیل مطلب در جای دیگر، اما اجمالاً درس "کاشف الکرب" بودن قمر بنی هاشم برای ما این است که وجهه همت خود را برداشتن بار ولی از زمین قرار دهیم. پیشنیاز کاشف الکرب شدن، تلاش برای فهم دردها و دغدغههای اصلی ولی جامعه است.
🔹 در عصر ما حاج قاسم و شهید رئیسی دو فردی بودند که ولی جامعه آنها را بهنوعی" کاشف الکرب" بودند. آقا فرمودند وقتی کاری به حاج قاسم میسپردیم خیالمان راحت بود این کار انجام میشود. یعنی بار ولی جامعه را برمیداشت، دغدغه او را میشناخت و حل میکرد.
✅ ایکاش رزق و روزی این محرم ما رسیدن به مقام "کاشف الکرب" باشد...
🖌باران نجاتی(نویسنده،سطح سه تاریخ،مادر شش فرزند...)
🔹محنا؛ مهنایتان