سیاست‌های قهری رئیس دانشگاه 🔹🔹یکی از کارکنان دانشگاه کاشان نظری متفاوت دارد و معتقد است بعضی از سیاست‌های قهری رئیس دانشگاه یکی از دلایل عدم استقبال دانشجویان، اساتید و کارکنان دانشگاه کاشان در این مراسم است: 🔸🔸سلام و عرض ادب 🔸🔸دانشگاه کاشان تعداد 1135 نفر پرسنل اعم از کارکنان و هیات علمی دارد. افزون بر این تعداد دانشجویان این دانشگاه بالغ بر 8000 نفر است که در روز ذکر شده تقریباً همه در دانشگاه حضور داشتند. برنامه یاد شده در تمام گروه‌ها اطلاع‌رسانی شده بود. 🔸🔸به نظر می‌رسد سیاست‌های بعضاً قهری رئیس فعلی دانشگاه یکی از دلایل عدم استقبال دانشجویان، اساتید و کارکنان دانشگاه کاشان در مراسم مذکور است. ⬅️ تاریخ انتشار: پانزدهم اردیبهشت ماه 1403

انفعال دانشجویی 🔹یکی از مدیران فرهنگی با کوله‌باری از دانش و تجربه ناشی از سال‌های مدیریت فرهنگی و اجرایی در شهرستان در تحلیل کم و کیف مراسم حمایت از اعتراضات دانشجویان و اساتید آمریکا که در دانشگاه کاشان برگزار شد معتقد است: 🔸یکی از دوستان استاد یکی از دانشگاه‌های آمریکاست. چهل سال است که در آنجاست. مرتب با ایشان در تماس هستم. می‌گوید شما در ایران قدر کشور، نظام و رهبری را نمی‌دانید. 🔸دیروز می‌گفت مهم‌ترین دانشگاه‌های آمریکا به هم ریخته و پلیس مستاصل شده است. پلیس با تهدید، ارعاب و کتک تعدادی از دانشجویان را بازداشت کرده ولی نتوانسته از پس تجمع دانشجویان برآید. 🔸حرکت دانشجویان موج بیداری است. اصلا بحث شیعه وسنی و مسائل دیگر نیست بلکه جنبش بیداری و عدالتخواهی و ظلم ستیزی است که دانشجو را بیدار کرده و به جنبش درآورده است. 🔸اما در ایران وضعیت به گونه دیگری است. گویا مانند ماهی در آب هستیم که قدر آب را نمی‌دانیم. ما در ایران اکسیژن و هوا داریم، امنیت کامل داریم و شب و روز به راحتی مشغول کار و استراحت هستیم. در جاده ها با فراغت بال سفر کرده و داخل پارک‌ها چادر میزنیم و ..... 🔸شرایط ایران در طول این چند دهه تغییر کرده است. یاد دارم در سال 57 برای کمک به طبس رفته بودیم. فوج فوج دانشجو برای کمک می‌آمد ولی آیا الان چنین است؟! ⬅️ تاریخ انتشار: پانزدهم اردیبهشت ماه 1403

انگیزه و نیاز 🔸معلم‌ها عاشق کارشان هستند. عاشق این که با بچه‌ها باشند و آموزش بدهند. خدا لطف کرده وجودشان را سرشار از مهربانی قرار داده و عشقی که لبریز می‌شود؛ کجا بهتر از کلاس درس و جمع دانش‌آموزان که صرف آن شود؟! 🔸نه این که حقوق و پول و مزایا برای‌شان اهمیت نداشته باشد؛ دارد! ولی نیازشان برای نثار مهر و محبت بیشتر از انگیزه‌شان برای دریافت پول و حقوق است! 🔸بازم روز معلم بر همۀ معلم‌ها که هدیه خدا روزی زمین هستند مبارک باد. ⬅️ تاریخ انتشار: شانزدهم اردیبهشت ماه 1403

دانشگاه بی‌حال و در خود فرورفته 🔹نگران نباشیم و صورت مسئله را پاک نکنیم. نخست بپذیریم که مسئله‌ای وجود دارد؛ آن وقت برای حل آن اقدام کنیم. از اتفاقات برای مچ‌گیری‌های سیاسی استفاده نکنیم. تمرین کنیم همان چه هستم ببینیم نه آنچه دوست داریم. تمرین کنیم آنچه هست بپذیریم نه آنچه که می‌خواهیم. رئیس دانشگاه ابتکار عمل به خرج داده و برای حمایت از اعتراضات دانشجویی آمریکا فراخوان راهپیمایی داده است ولی به نظر می‌رسد دانشجویان استقبال نکرده‌اند! علت چیست؟! 🔹یکی دیگر از اساتید دانشگاه کاشان معتقد است: 🔸به نظر من دانشگاه دیروز و امروز بسیار متفاوت شده است 🔸دانشگاه در دهه ی قبل و قبل‌تر از آن نقش بسیار مهمی در تحولات اجتماعی و سیاسی جامعه ما ایفا کرده است ولی امروز دانشگاه ما بی حال و دچار یک در خود فرورفتگی شده که حتی مقام معظم رهبری اخیرا در جمع دانشجویان و فعالین دانشجویی فرمودند که من از دانشگاه و فعالین دانشگاهی راضی نیستم. 🔸به نظرم باید با اساتید و حتی دانشجویان سابق و امروز فعال در این خصوص به بحث و گفت‌وگو نشست. 🔸این مسائل علل مختلفی دارد 🔸به نظرم بخشی از آن سیاست‌زدگی و نیز دلزدگی دانشگاه از سیاست است. بخشی مربوط به تغییر اولویت دانشگاهیان از مسایل سیاسی و اجتماعی به اقتصادی است. جامعه دانشگاهی از آینده ی خود نگران است. 🔸اینها مواردی است که قابل بحث است. 🔸امروز بیشتر توجه دانشجو به فضای مجازی است به معنای رهایی در یک دریای بی‌کران اطلاعات خوب و بد که صرفا جنبه سرگرمی پیدا کرده و دانشجو را اسیر خود کرده است. از اینرو به فضای بیرون توجه کمتری دارد! 🔸امروز دل نگرانی‌ دانشجو بیشتر معطوف به آینده مبهم خود بوده و به موضوعات پیرامونی بی‌توجه شده است! اصولاً وقت گذاشتن برای این موضوعات در اولویت‌های جوان دانشجوی امروز قرار ندارد! 🔸شایسته است مسئولین دانشگاهی راهکاری برای این آسیب پیدا کرده و سیاست‌گذاری‌ها دانشگاه معطوف به آن باشد. ⬅️ تاریخ انتشار: شانزدهم اردیبهشت ماه 1403

معصومۀ اخوان 🔸سرکار خانم معصومۀ اخوان بانوی نیکوکاری که هر از چند گاه از آمریکا به ایران آمده تا از بچه‌های بی‌سرپرست دیدن کند، چند روزی است که درآستانه‌ی بهار و میلاد حضرت رسول (ص) و به عادت هر سال در زادگاه خود در کنار بچه‌های بی‌سرپرست این دو شهر از امید و بهار و آینده و عشق به بچه‌ها سخن می‌گوید. 🔸...خوشبختانه در کاشان و آران و بیدگل کسانی که روح بزرگ و اندیشه‌ی سترگ خانم اخوان را درک می‌کنند و میل همکاری با او را در خود دارند، کم نیستند. ولی فراموش نشود که خانم اخوان یک «فرهنگ» است که باید نهادینه شود. یک «ارزش» است که باید تقویت شود. یک «انرژی» است که نباید از دست برود. 🔸این گزارش را در روزنگار بخوانید. ⬅️ بازنشر: شانزدهم اردیبهشت ماه 1403 ⬅️ تاریخ انتشار: ماهنامه بهشت پنهان / فروردین ماه 1389

نگین کاشان/معصومه اخوان 🔸سرکار خانم معصومۀ اخوان بانوی نیکوکاری که هر از چند گاه از آمریکا به ایران آمده تا از بچه‌های بی‌سرپرست دیدن کند، چند روزی است که درآستانه‌ی بهار و میلاد حضرت رسول (ص) و به عادت هر سال در زادگاه خود در کنار بچه‌های بی‌سرپرست این دو شهر از امید و بهار و آینده و عشق به بچه‌ها سخن می‌گوید. 🔸خانم اخوان انسان استواری است. سنیّ از او گذشته است. از ناراحتی قلبی نیز در امان نیست. اما فکر بچه‌های محروم مملکتش مشغله‌ی شبانه‌روزی اوست. در چند سال اخیر من از نزدیک شاهد دوندگی‌های خستگی نا‌پذیر او برای تأسیس خانه‌هایی در جهت نگه‌داری و سامان دادن به کودکانِ به حاشیه رانده شده‌ی جامعه‌ی ایرانی بوده‌ام. او فعّالیت‌هایش را از اقدام به راه‌اندازی دفتری برای کمک به کودکان باقی مانده از زلزله (در سراسر دنیا) در آغاز دهه‌ی هفتاد، شروع کرد و بعد (در ایران) رسیدگی به کودکان آسیب دیده از طلاق و ضربه خورده از پریشانی‌های خانوادگی را در مسیر فعالیّت‌های انسان دوستانه‌اش قرار داد. 🔸خوشبختانه در کاشان و آران و بیدگل کسانی که روح بزرگ و اندیشه‌ی سترگ خانم اخوان را درک می‌کنند و میل همکاری با او را در خود دارند، کم نیستند. ولی فراموش نشود که خانم اخوان یک «فرهنگ» است که باید نهادینه شود. یک «ارزش» است که باید تقویت شود. یک «انرژی» است که نباید از دست برود. 🔸خانم اخوان برای ده‌ها فرزند بی‌نوای شهر ما یک «مادر» است که باید کاری کرد تا احساسات مادرانه‌اش زخمی نشود. او نه دروغ را می‌داند که چیست. نه از نیرنگ‌ها و دوز کلک‌هایی که در جامعه‌ی امروز ایران رایج است، خبر دارد. همه‌ی کسانی که با او سر و کار دارند این وظیفه را دارند که فرصت های اورا دستخوش تهدید قرار ندهند. 🔸بانوی نامدار شهر ما ناز پرورده است و در خانواده‌ی اصیلی تربیت شده است. عقده‌ایی از کسی به دل ندارد. اگر وقت فراغی داشته باشد با غیبت و تهمت هرز نمی‌رود. گل پروری و آرایش باغ و گوش سپردن به موسیقی ایرانی و خواندن کتاب و تر و خشک کردن شوهری که در سن شصت سالگی هنوز یکی از پرکارترین اساتید دانشگاه هاروارد، به حساب می آید، از امور روز مرهّ‌ی اوست. همسر، بچه‌ها وخانواده‌اش در آمریکا از جایگاه معتبری برخوردارند. بنابراین آنچه را که این بانوی شایسته در کشور و در زادگاه خود هزینه می کند، همه برخاسته از اصالت‌های ذاتی اوست. اقبال دنیا نیز به او اقبالی است که از رهگذر رنج و زحمت حاصل شده است نه از مسیر رانت و مفت‌خوری. 🔸جامعه‌ی ما می‌تواند از او درس انسانیت یاد بگیرد. جامعه‌ی ما امروز بیش از هر چیز به انسانیّت نیاز دارد. 🔸انسان بودن و انسانی زیستن نیز تکیه کلام خانم اخوان در فرهنگسرای مهر کاشان بود. 🔸ناگفته نماند که این جلسه بر خلاف جلسه های پیشین که توسط هیئت امنای خانه‌های بهار برگزار می‌شد، نتوانسته بود درست برنامه‌ریزی داشته باشد. و اگر صحبت‌های خانم اخوان در پایان نمی‌بود، نشست بسیار کم‌اثری از کار در می‌آمد. در جلسه‌ی مزبور تعداد زیادی ازچهره‌های شاخص آران و بیدگل نیز حضور داشتند. آقایان مسلم مکارم نژاد، عباس غیرتی، خاتمی، تمسکی، صنعت پور، دکتر کبرایی، مسعود فرزانگان، حاجی مظفّری و آقای آیت سنجر ( وکیل دادگستری) از جمله کسانی بودند که به چشم من آمدند. 🔸در این شب که با عنوان «همایش هم‌اندیشی مراکز شبه خانواده بهاران «در فرهنگسرای مهر کاشان برگزار ‌شد، دختر چهارساله‌ای از یکی از خانه‌های بهار(خانه بهشت) کاشان، در پشت تریبون قرار گرفت و با صدای ظریف و کودکانه خود، سرود ای ایران را برای حاضرین اجرا کرد. 🔸در موقع اجرای این سرود شاید کم‌تر کسی با خود فکر می‌کرد که خانم اخوان صحبت‌های خود را همراه با اشک‌هایی آغاز خواهد کرد که این دختر چهارساله برای او برانگیخت. ✍️حیدرعلی عنایتی بیدگلی ماهنامه بهشت پنهان / فروردین ماه 1389 ⬅️ بازنشر: هفدهم اردیبهشت ماه 1403

پلنگ خیال من 🔸15 سال پیش به توصیه یکی از دوستان رسانه‌ای نسخه‌ای از ماهنامه‌ای که مسئولیت آن را به عهده داشتم دست گرفته و از پله‌های دانشکده علوم انسانی دانشگاه کاشان بالا رفتم. بالاخره یکی از اساتید فرهنگی را یافتم. نشریه را تقدیم کرده و درخواست همکاری کردم. می‌دانستیم دستی به قلم دارد و می‌تواند کمک کند. 🔹نگاهی به من کرد. نگاهی به نشریه انداخت. صفحات آن را ورق زد. شناسنامه آن را مرور کرد و گفت چشم. خبر می‌دهم. 🔹شاید آن روزها پلنگ خیال من در نقشۀ ماه بود که چنگ در آن اندازد. نمی‌دانم دنبال این بود که سری در سرها درآورد. رسانه‌ای شده و همه شهر او را شناخته و با نگاه تحسین نگاه کنند. ولی هرچه فکر می‌کنم ردی از این چیزها نمی‌بینم. خیلی ساده‌تر از این حرف‌ها بود. آنچه به یاد مانده است به درست یا نادرست تصور این بود نفس جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم بند آمده و نیاز به تنفس فرهنگی و رسانه‌ای دارد. 🔸کمکی از آن استاد نرسید. بالاخره نشریه اضافه بر این که مستلزم تأمین هزینه است که به سختی با کم گذاشتن از زندگی شخصی تأمین می‌شد، افزون بر این نیازمند همراهی و همکاری شخصیت‌های دانشگاهی و فرهنگی و رسانه‌ای است. هرچه بود آن استاد به هر دلیل متقاعد نشد همکاری کند و شاید اندیشید کلاس درس و تربیت دانشجویان برای جامعه لازم‌تر است. 🔸دیشب با دعوت بزرگواری در جلسه‌ای حاضر شدم. مهمان جلسه‌ که شخصیت اندیشمندی بود ضمن برشمردن اقدامات ارزشمند خود در حوزه اجتماعی در کاشان، کشور و جهان، از کار در کاشان گلایه کرد. از نامهربانی‌های سازمان‌ها گفت و گفت: «یک فارغ‌التحصیل دانشگاهی نیافته که در قبال حقوق پای کار بایستد و متعهد به آن بماند» و تصادفاً استادی که از شرایط سیاسی و فرهنگی جامعه گلایه کرد. 🔸اکنون نتایج اقداماتِ پیش و پس 15 سال گذشته پیش روی ماست. نه اندک کار فرهنگی ما سودی به جامعه رسانده نه -به نظر می‌رسد- تربیب‌یافتگان دانشگاهی! 🔹این روزها -خوب یا بد - می گذرد ولی آنچه مسلم است اگر نگرانی برای جامعه وجود دارد مستلزم اقدامات عمیق و کارشناسی است تا حداقل برای آینده به کار آید! ⬅️ بازنشر: هفدهم اردیبهشت ماه 1403

توصیه فرهنگ 🔸فرهنگ چیزی نیست که توصیه کنید!

پشیمانم 🔸معصومه اخوان پس از 22 سال کار داوطلبانه در حوزه اجتماعی شهرستان‌های کاشان، آران و بیدگل گفت: «پشیمان است» 🔸این بانوی نیک اندیش که همراه همسرش دکتر محمد فریور -جراح و فوق تخصص گوارش شاغل در بوستون امریکا- مهمان جلسه قرائت قرآن کارکنان دانشگاه کاشان بود به تشریح اقدامات اجتماعی و داوطلبانه خود و همسرش طی سالیان گذشته در منطقۀ کاشان، کشور و جهان پرداخت و گفت: 🔹گزارش این جلسه را در روزنگار بخوانید. ⬅️ تاریخ انتشار: نوزدهم اردیبهشت ماه 1403

بانوی کاشان 🔹پشیمانم/بخش اول🔹 🔹معصومه اخوان پس از 22 سال کار داوطلبانه در حوزه اجتماعی شهرستان‌های کاشان، آران و بیدگل گفت: «پشیمان است» 🔹این بانوی نیک‌اندیش که همراه همسرش دکتر محمد فریور -جراح و فوق تخصص گوارش شاغل در بوستون امریکا- مهمان جلسه قرائت قرآن کارکنان دانشگاه کاشان بود به تشریح اقدامات اجتماعی و داوطلبانه خود و همسرش طی سالیان گذشته در منطقۀ کاشان، کشور و جهان پرداخت و گفت: 🔸این صحبت‌ها تکرار مکررات است. مطمئن هستم که بارها شنیده‌اید. ما از 22 سال پیش تصمیم گرفتیم برای نگهداری بچه‌های بی‌سرپرست کاری انجام بدهیم. برای این کار بایستی خانه‌هایی با ویژگی خاص دایر کرد. 🔸متولیان این خانه‌ها باید از بچه‌های بی‌سرپرست مثل بچه‌های خودشان نگهداری کنند. برای هر خانه دو سرپرست، 5-4 مربی، یک خدمه و یک آشپز به کار گرفته می‌شود. کسی که مسئولیت خانه را به عهده گرفته باید حقوق و بیمه افرادی را که به کار گرفته است پرداخت کرده و تمام مخارج زندگی بچه‌ها را تأمین کند. 🔸من با خودم ‌گفتم کاشان شهر من است. شهر مذهبی است. شهر متمولی است. یک دختر کاشی به خارج رفته و بازگشته و می‌خواهد به بچه‌ها کمک کند. من با این خیال، کار را شروع کردم. یک خانه در کاشان و یک خانه در آران و بیدگل راه‌اندازی کردیم. ابتدا با دایر کردن این خانه در این منطقه مخالفت شد ولی من قبول نکردم و گفتم کاشان، آران و بیدگل شهر من است و باید خانه در اینجا راه‌اندازی شود. 🔸معمولاً دادستان بچه‌های بی‌سرپرست را در اختیار بهزیستی قرار داده و ادارۀ بهزیستی این بچه‌ها را در اختیار افرادی قرار می‌دهد که صلاحیت داشته و مجوزهای لازم برای نگهداری بچه‌های بی‌سرپرست را دریافت کرده‌اند. 🔸این بچه‌ها به مدرسه رفته و به خانه باز می‌گردند. ما 22 سال پیش این کار را شروع کردیم. بچه‌های 7 تا 11 ساله را تحت پوشش قرار دادیم. خانه‌ای در گذر باباولی خریداری کرده و به این کار اختصاص دادیم. من ابتدا از این کار خیلی خوشحال بودم. ⬅️ تاریخ انتشار: بیست و یکم اردیبهشت ماه 1403

درخواست از دانشگاه 🔹پشیمانم/معصومه اخوان/بخش دوم🔹 🔸ما 22 سال پیش این کار را شروع کردیم. بچه‌های 7 تا 11 ساله را تحت پوشش قرار دادیم. خانه‌ای در گذر باباولی خریداری کرده و به این کار اختصاص دادیم. من ابتدا از این کار خیلی خوشحال بودم. 🔸بعد با خودمان گفتم وقتی بچه‌ها بزرگ شدند باید به شهر دیگری بروند. این موضوع برای ما ناراحت‌کننده بود. به همین خاطر تصمیم گرفتیم مقاطع بعدی هم راه‌اندازی شود. پس از مدتی همۀ مقاطع در کاشان راه‌اندازی شد. یک مقطع برای دختران و پسران 2 ساله تا 7 ساله باهم و پس از آن یک مقطع دخترانه و پسرانه - جداگانه - از بچه‌ها 7 سال تا 11 ساله و مقطع بعدی 11 ساله تا 15 ساله و پس از آن 15 ساله تا 18 ساله راه‌اندازی شد. پس از آن حدود 20 آپارتمان فراهم شد تا بچه‌هایی که به مقاطع دانشگاهی و بالاتر رسیدند و راه درست را انتخاب کردند این واحدهای آپارتمانی را در اختیارشان قرار بدهیم. 🔸برای 22 سال تمام کارهای این مراکز انجام شد. ولی اجازه بدهید یک گلایه بکنم. نه تنها دست ما گرفته نشد بلکه بسیاری از جاها مانع‌تراشی کردند. کاشان شهر متمولی هست. هزینه‌های زیادی برای کارهای متفاوت انجام می‌شود که البته در جای خودش لازم است ولی گویی از سرنوشت این بچه‌ها غافل شده‌ایم. این بچه‌ها می‌توانند ایران را بسازند و اگر توجه نشوند می‌توانند ایران را خراب کنند. بنابراین مستلزم توجه، حمایت و همکاری هستند. 🔸متأسفانه باید بگویم از هر طرف لطمه خوردیم. از سازمان‌های مسئول مانند بهزیستی، تأمین اجتماعی و اداره کار به ما لطمه وارد شد. از طرف افرادی که با ما همکاری می‌کردند، لطمه وارد شد. 🔸افرادی که در این خانه‌ها به کار گرفته می‌شوند باید فارغ‌التحصیل رشته روان‌شناسی یا علوم تربیتی و اجتماعی بوده و از صلاحیت لازم برای این کار برخوردار باشند. مربی در این خانه‌ها 24 ساعت حضور داشته و 48 ساعت استراحت می‌کند. برای هر خانه یک سرپرست و چند مربی لازم است. ما نتوانستیم هیچ کسی برای این کار پیدا کنیم. 🔸جوانان بیکار هستند! از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده‌اند و گوشی‌های همراه را به دست گرفته ولی انگیزه و علاقه‌ای برای کار ندارند. در این خانه‌ها با زحمت یک مربی به کار گرفته می‌شود ولی گویی فقط دنبال این است که ساعت بگذرد و آخر ماه حقوق بگیرد. اگر مقداری هم کم و زیاد شود سراغ ادارۀ کار رفته و شکایت می‌کند و متأسفانه برخورد سازمان‌های متولی در کاشان از همه جای ایران بدتر است. 🔸از طرف دیگر یک کارشناس بهزیستی برای بازرسی از تهران می‌آید. گویی محل زندگی‌اش زعفرانیه تهران است و می‌گوید «باید برای هر بچه یک اتاق و امکانات مستقل زندگی اختصاص داده شود» ولی به این موضوع بی‌توجه است که ما باید بچه‌ها را به گونه‌ای تربیت کنیم که زندگی‌کردن را بیاموزند. 🔸ما برای این که درآمد پایداری برای خانه‌ها ایجاد کنیم درآمد خانۀ گردشگری نگین و درآمد آن را وقف این خانه‌ها کرده‌ایم ولی اطلاع دارم برخی به جاهای دیگر و رستوران‌ها مراجعه می‌کنند ولی به اینجا نمی‌آیند در صورتی که می‌دانند درآمد اینجا صرف نگهداری بچه‌های بی‌سرپرست می‌شود. 🔸من واقعاً پشیمان شده‌ام ولی بدان معنی نیست که از این کار دست بکشیم. ولی دلخوریم. من با این سن، سالی دو بار از آمریکا برای سرکشی و رسیدگی به امور خانه‌ها به ایران می‌آیم. از فرودگاه به اینجا آمده و از همین‌جا به فرودگاه بازمی‌گردم. 🔸می‌خواهم از اساتید دانشگاهی خواهش کنم فقط ده دقیقه از وقت کلاس را به صحبت‌های غیر مطالب درسی اختصاص داده و به جوانان طریق کار و مشارکت‌های اجتماعی را آموزش داده و یادآوری کنند. ⬅️ تاریخ انتشار: بیست‌ودوم اردیبهشت ماه 1403

همه خوبی 🔹دانشگاه🔹 بخش هفدهم 🔹«حمیدرضا فهیمی‌تبار» در جلسه قرائت قرآن کارکنان دانشگاه کاشان که با حضور «معصومه اخوان» همراه همسرش دکتر محمد فریور -جراح و فوق تخصص گوارش شاغل در بوستون امریکا- در خانه نگین برگزار شد گفت: 🔸بنده بارها به ایشان عرض کرده‌ام شما همه خوبی دارید ولی یک بدی دارید! کار و زندگی‌تان خوب است. فرزندان‌تان آراسته به تحصیلات عالیه هستند. درآمد بیش از 60 سوئیت را برای فرزندان آسیب‌دیده اختصاص داده‌اید. همۀ این‌ها خوب است. ولی یک خوبی کم دارید؛ با مردم صحبت کنید. اجازه بدهید به عنوان الگو به جامعه معرفی شوید. اجازه بدهید شخصیت شما و نگاه شما در جامعه منتشر شود. ⬅️ این گزارش را در روزنگار بخوانید ⬅️ انتشار: بیست و سوم اردیبهشت ماه 1403