✨ ⭕️چگونه «ايمان» در شخصيت مومنان، «خوش‌ بينی» ايجاد می‌کند؟ 🔹يكى از مهم‌ترين آثار #ايمان از نظر نشاط آفرينى و بهجت زایی، #خوش_بينى به جهان و خلقت و هستى است. #ايمان_مذهبى از آن جهت كه تلقى انسان را نسبت به جهانْ، شكلی خاص می‌دهد، به اين نحو كه #آفرينش را #هدف‌دار، و هدف را خير و تكامل و #سعادت معرفى می‌كند، طبعاً ديد انسان را نسبت به #نظام‌كلى‌هستى و قوانين حاكم بر آن #خوش_بینانه می‌سازد. 🔹حالت #فرد_با_ايمان در نظام هستى، مانند حالت فردى است كه در كشورى زندگى می‌كند كه قوانين و تشكيلات و نظامات آن كشور را #صحيح و #عادلانه می‏داند، به حسن‏ نيت گردانندگان اصلى كشور نيز ايمان دارد و قهراً زمينه #ترقى و #تعالى را براى خودش و همه افراد ديگر فراهم مى ‏بيند، و معتقد است كه تنها چيزى كه ممكن است موجب عقب‏ ماندگى او بشود، #تنبلى و بى ‏تجربگى خود او و انسان هايى مانند اوست كه مانند او مكلّف و مسئول ‏اند. 🔹از نظر چنين شخصى، مسئول عقب ‏ماندگى او خودش است نه تشكيلات و نظامات كشور، و هر نقصى وجود دارد از آنجاست كه او و امثال او وظيفه و مسئوليت خويش را انجام نداده ‏اند. اين انديشه طبعاً او را به غيرت مى ‏آورد و با #خوش_بينی و #اميدوارى به حركت و جنبش وادار مى ‏كند. اما يك #فرد_بى_ايمان در نظام هستى، مانند فردى است كه در كشورى زندگى مى ‏كند كه قوانين و تشكيلات و تأسيسات كشور را فاسد و #ظالمانه مى ‏داند و از قبول آنها هم چاره ‏اى ندارد. 🔹درون چنين فردى همواره پر از عقده و كينه است. او هرگز به فكر #اصلاح_خودش نمى‏ افتد، بلكه فكر مى ‏كند در جايى كه زمين و آسمان بر ناهموارى است و سراسر هستى #ظلم و جور و #نادرستى است، درستىِ ذره ‏اى مانند من چه اثرى دارد؟! چنين كسى هرگز از جهان لذت نمى‏ برد. #جهان براى او همواره مانند يك #زندان_هولناك است. اين است كه قرآن كريم مى‏ فرمايد: «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكاً؛ [طه، ۱۲۴] هر كس از توجه و ياد من رو برگرداند، #زندگى‏ تنگ و پر از فشار خواهد داشت». 📕انسان و ايمان، مرتضی مطهری، مجموعه آثار، ج ۲، ص ۴۶ —————————‏ ‏‏🇮🇷 مجموعه‌ی فرهنگی سنگر 🇮🇷 ‏🇮🇷 سنگر جنگ نرم 🇮🇷 ‏🇮🇷 سنگر سردار دلها 🇮🇷