#شبهه_قرائت_عاصم و جواب بسمه تعالی برخی اشکال کردند عاصم بن نافع راوی قرائت رایج حدود ۲۰۰ سال بعد از پیامبر اکرم ص می زیسته از طرفی متهم به کذب است پس چگونه صحت قرائت او پذیرفته میشود 👇👇 پاسخ این پرسش را در خود قرآن باید جستجو کرد چون قرآن #معجزه_جاوید الهی است نیازی به گواه بیرون از خود در حقانیتش ندارد در این صورت برای دفاع از حقانیت و صحت متن باید از خود قرآن پاسخ گرفته شود اگرچه #قرائت_رایج فعلی یک روایت #متواتر فوق تواتر هست هیچ کس نمی تواند صحت متن آن را بنابر روایتی که ادعا شد عاصم متهم بود انکار کند اما صحت روایت از عاصم تا رسول الله ص هم به تواتر دیگر است چون از صدر اسلام کسی اگر بر خلاف متن قرآن چیزی را اضافه می کرد با واکنش تند و سریع جامعه اسلامی مواجه می شد حتی عمر با آن جایگاه مهم و قدرت گسترده نتوانست یک ایه را که مدعی بود از قرآن است بر قرآن بیافزایید از همه مهمتر دلیل صحت قرآن و عدم تحریف آن در خود قرآن است متن قرآن مدعی است اگر کلام غیر خدایی باشد باید با اختلاف درونی همراه باشد قال الله تعالی: أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ ٱلۡقُرۡءَانَۚ وَلَوۡ كَانَ مِنۡ عِندِ غَيۡرِ ٱللَّهِ لَوَجَدُواْ فِيهِ ٱخۡتِلَٰفٗا كَثِيرٗا/٨٢ نساء بنابر اهل تحقیق در طی ۱۴ قرن قرآن را واجد اختلاف ندیدند و بر اعجاز آن صدها نفر از محققان اعتراف کردند پس قرآن موجود ، کلام الله است اگر کلام بشر در آن به سهو یا عمد اضافه شده بود در این مدت سستی آن معلوم میشد که نشد و نخواهد شد پس قرآن هم اکنون #معجزه هست و برای درستی و صحت خود به سند و تواتر نیاز نیست بلکه به متن الهی خود استناد می کند «آفتاب آمد دلیل آفتاب» پس بنابر نفس #حقانیت متن قرآن، شهادت بر حقانیت خود بلکه بر صدق عاصم نیز گواهی می دهد که ایشان هرگز دروغ گو نبود یا در روایت و #قرائت_قرآن دروغ نگفته است یا توبه کرده بود بهترین شاهد بر صدق عاصم همین قرآن است بنابر اخبار دروغ گو بودن عاصم یا جعلی است یا صحیح در صورت صحت باید گفت مربوط زمانی است که ایشان گنکار بود هنوز توبه نکرده بود ولی بعدا توبه کرد از طرفی ما در روایت داریم خبری و حدیثی که مخالف قرآن باشد باید به دیوار کوبید لذا روایاتی که بر کذب #عاصم دلالت دارد خلاف شهادت قرآن بر صدق اوست پس آن اخبار متهم به کذب خبری است اگر کذب مخبری نباشد در هر صورت فاقد ارزش علمی است. پس قرآن شاهد صدق عاصم در قرائت است نه #عاصم شاهد صدق قرآن دقت گردد. سید کمال الدین عمادی ۲/۲/۱۴۰۳