نومیدی توی تک‌تک سلول‌هام قابل حسِ -

~

به نظرم مسخره ست ، تو میگی دست ها رو دوست داری ولی فقط وقتی انگشت های استخوانی رو کلاویه های پیانو به حرکت در میان اون ها رو می‌پرستی . تو میگی از چشم ها خوشت میاد ولی تنها لحظه ای که اون ها رو تحسین می‌کنی وقتیه که نور آفتاب به چشم های کهربایی می خوره . میگی قارچ رو دوست داری ، ولی وقتی قارچ آبپز تو خورشت زیر دندونت میاد حالت بد میشه . تو میگی عاشق کتاب خوندنی ولی تنها کتابایی که خوندی خودت باش دختر و مغازه ی جادوییه . تو میگی عاشق نقاشی ای ولی وقتی رنگ به لباست میماله از فحش های استفاده میکنی که تاحالا نشنیده بودمشون . تو نمیتونه از لفظ عاشق بودن برای چیزایی استفاده کنی که فقط بهترین حالتشون رو می‌پرستی .

↻

ما این شب‌های‌پُر‌از‌دلتنگی را درنبودت مشق کرده‌ایم ؛

تو بگو من چه کنم دلم هوایت کرده ! دل من خامی کرد . . باز صدایت کرده

گفته بودم دل خامم نمیخواد تو را اما چه کنم گنج دلم باز هوایت کرده

تو که بی ما خوشی و خوشحالی باز من دلم بعد تو بدجور خزانی کرده !

می‌روی دلبر من باید خدا همراهت خاطراتت هم ببر ای عشقِ جفا کرده

من بعد تو کشتم این دلک سرکش را تا برایت نتپد، باز در قبر صدایت کرده

کفنم تیر می‌کِشد با عطر خوش موهایت ناز نکن بر دلی که خودش را فدایت کرده

من رفتم و دل خود را قربانی‌ات کردم تو بمان و سنگ قبری که هوایت کرده !