#نهج_البلاغه ۴۱
ادامه خطبه ۳
#خطبه_شقشقيّه
ثُمَّ تَمَثَّلَ بِقَوْلِ اَلْأَعْشَى شَتَّانَ مَا يَوْمِي عَلَى كُورِهَا وَ يَوْمُ حَيَّانَ أَخِي جَابِرِ
سپس امام مثلى را با شعرى از أعشى عنوان كرد: مرا با برادر جابر، «حيّان» چه شباهتى است؟ (من همۀ روز را در گرماى سوزان كار كردم و او راحت و آسوده در خانه بود.! )
فَيَا عَجَباً بَيْنَا هُوَ يَسْتَقِيلُهَا فِي حَيَاتِهِ إِذْ عَقَدَهَا لِآخَرَ بَعْدَ وَفَاتِهِ
شگفتا! ابا بكر كه در حيات خود از مردم مى‌خواست عذرش را بپذيرند، چگونه در هنگام مرگ، خلافت را به عقد ديگرى در آورد؟.
لَشَدَّ مَا تَشَطَّرَا ضَرْعَيْهَا
هر دو از شتر خلافت سخت دوشيدند و از حاصل آن بهره‌مند گرديدند.
فَصَيَّرَهَا فِي حَوْزَةٍ خَشْنَاءَ يَغْلُظُ كَلْمُهَا وَ يَخْشُنُ مَسُّهَا وَ يَكْثُرُ اَلْعِثَارُ فِيهَا وَ اَلاِعْتِذَارُ مِنْهَا
سرانجام اوّلى حكومت را به راهى در آورد، و به دست كسى (عمر) سپرد كه مجموعه‌اى از خشونت، سختگيرى، اشتباه و پوزش طلبى بود
فَصَاحِبُهَا كَرَاكِبِ اَلصَّعْبَةِ إِنْ أَشْنَقَ لَهَا خَرَمَ وَ إِنْ أَسْلَسَ لَهَا تَقَحَّمَ
زمامدار مانند كسى كه بر شترى سركش سوار است، اگر عنان محكم كشد، پرده‌هاى بينى حيوان پاره مى‌شود، و اگر آزادش گذارد، در پرتگاه سقوط مى‌كند.
فَمُنِيَ اَلنَّاسُ لَعَمْرُ اَللَّهِ بِخَبْطٍ وَ شِمَاسٍ وَ تَلَوُّنٍ وَ اِعْتِرَاضٍ
سوگند به خدا! مردم در حكومت دومى، در ناراحتى و رنج مهمّى گرفتار آمده بودند، و دچار دو رويى‌ها و اعتراض‌ها شدند،
فَصَبَرْتُ عَلَى طُولِ اَلْمُدَّةِ وَ شِدَّةِ اَلْمِحْنَةِ
و من در اين مدت طولانى محنت‌زا، و عذاب آور، چاره‌اى جز شكيبايى نداشتم، تا آن كه روزگار عمر هم سپرى شد.
ادامه دارد....
.
