. 🔻داستان اسارت‏هاى ما كه ما را به‏ كار خويش مى‏خواند و از كار ولىّ جدا مى‏سازد، داستانى‏ است كه همين امروز هم به محاصره و محصور شدن اولياء مى‏پيوندد و به شهادت و اسارت اهل ولايت مى‏انجامد. اين اسارت‏ها رابايد شناخت. 🔺وقتى‏ كه من به تجارت، به صنعت، به علم و طبابت و يا فقه و اصول خودم مشغول باشم و در كنار اين شغل‏ها به تربيت مردم و تلقى جديد توده‏ها فكر نكنم و در كنار شغل‏ها به تربيت مهره‏هاى كارساز و به جايگزينى آن‏ها فكر نكنم، فقط و فقط خودم را بخواهم و پفك، شيرينى و لباس رنگارنگ و هوس‏هاى بچه‏هايم را، خوب معلوم است كه ولىّ محصور مى‏شود و تنها مى‏ماند و معلوم است كه وتر موتور مى‏گردد. مشكل در همين اسارت‏هاست‏ كه ما را از حسين عليه‌السلام جدا مى‏كند... 🔻ما از كسانى هستيم كه هنوز فرياد العطش بچه‏هامان را نشنيده، از تكاليف جدا مى‏شويم و به ژاپن و اروپا و امريكا روى‏ مى‏آوريم تا لباس و خوراك زن و بچه را فراهم كنيم. 🔺مشكل در اين نهفته كه ما در كنار شغل‏هاى گوناگون مقدس و غيرمقدس، نقشى را نمى‏شناسيم و به‏دنبال تربيت و تهيه‏ى نيرو و جايگزينى‏آن نيستيم. 🔻اين درد ماست كه ما خود درد ولىّ هستيم. اميرالمؤمنين با درد مى‏نالد: ...من مى‏خواهم با شما مداواكنم و درمان كنم در حالى‏كه خود شما درد من و گرفتارى من هستيد. ✍ #استاد_صفایی_حائری | وارثان عاشورا، صفحه ۲۷۱ و ۲۷۲. 🌱 #تربیت_حسینی 🔟