حکمت ۳۲۸
علی (ع) فرمود : خداى سبحان روزى درویشان را در اموال توانگران واجب گردانیده است فقیری گرسنه نماند مگر بواسطه اینکه، ثروتمندان حق آنان را نداده‌اند و خداى تعالى توانگران را، بدین سبب، بازخواست خواهد کرد
الحکمة ۳۲۸
وقال عليه السلام : إِنَّ اللهَ سُبْحَانَهُ فَرَضَ فِي أَمْوَالِ الاَغْنِيَاءِ أَقْوَاتَ الْفُقَرَاءِ، فَمَا جَاعَ فَقِيرٌ إِلاَّ بِمَا مَنَعَ بِهِ غَنِي، وَاللهُ تَعَالَى سَائِلُهُمْ عَنْ ذلِكَ.
saying 328
Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) said: Allah, the Glorified One, has fixed the livelihood of the destitute in the wealth of the rich. Consequently, whenever a destitute remains hungry, it is because some rich person has denied (him his share). Allah, the Sublime, will question them [the rich] about it.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
آه ای دل آروم بگیر...
#امام_حسین
حکمت ۳۳۱
علی (ع) فرمود : خداى سبحان طاعت را غنیمت زیرکان قرار داد، هنگامى که ناتوانان در انجام دادن آن کوتاهی می‌کنند
الحکمة ۳۳۱
وقال عليه السلام : إِنَّ اللهَ سُبْحَانَهُ جَعَلَ الطَّاعَةَ غَنِيمَةَ الاَكْيَاسِ عِنْدَ تَفْرِيطِ الْعَجَزَةِ
saying 331
Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) said: Allah, the Glorified One, has set obedience to Allah, opportunity for the intelligent when the disabled fail in performing such act.
حکمت ۳۳۵
علی (ع) فرمود : هر انسانى در اموالش دو شریک دارد وارث و حوادث.
الحکمة ۳۳۵
وقال عليه السلام : لِكِّل امْرِىءٍ فِي مَالِهِ شَريِكَانِ: الْوَارِثُ، وَالْحَوَادِثُ
saying 335
Imam Ali ibn Abu Talib (PBUH) said: There are two shares in the property of every person: heirs and accidents.
حکمت ۳۳۳
علی (ع) در توصیف مومن فرمود : شادی مومن در چهره او است و اندوهش در دل او است سینه‌اش از هر چیزی فراخ تر و نفس او از هر چیزی خوارتر است برتری جویی را خوش نمی‌دارد و از آوازه‌ی بلند گریزان است غم طولانی دارد و همت او بلند است سکوتش بسیار، و تمام وقت او مشغول است شکرگزار و شکیبا است در تفکر فرو رفته است در اظهار نیاز، سخت بخیل است نرم‌خو است و سرشتی نرم دارد جانش از صخره سخت‌تر است و او (در مقابل دوستان و مومنین) از برده خوارتر است.
الحکمة ۳۳۳
وقال عليه السلام في صفة المؤمن: الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِي وَجْهِهِ، وَحُزْنُهُ فِي قَلْبِهِ، أَوْسَعُ شَيْءٍ صَدْراً، وَأَذَلُّ شَيْءٍ نَفْساً، يَكْرَهُ الرِّفْعَةَ، وَيَشْنَأُ السُّمْعَةَ، طَوِيلٌ غَمُّهُ، بَعِيدٌ هَمُّهُ، كَثِيرٌ صَمْتُهُ، مشْغولٌ وَقْتُهُ، شَكُورٌ صَبُورٌ، مغْمُورٌ بِفِكْرَتِهِ، ضَنِينٌ بِخَلَّتِهِ سَهْلُ الْخَلِيقَةِ لَيِّنُ الْعَرِيكَةِ نَفْسُهُ أَصْلَبُ مِنَ الصَّلْدِ ، وَهُوَ أَذَلُّ مِنَ الْعَبْدِ