گفـت: ‌دختر رو چہ‌ بہ‌ شہـآدت؟!💣 گفتـم‌: شاید دخترها ‌توےِ‌ جنگ شهید نشنـ🍃 اما همین ‌بس‌ کہ ‌ازنسل بعضے مادرهآ چمران‌ و ‌آوینے‌ و قاسم‌ سُلیمانـے داریم..✌️🏻♥️ 🤍🕊

🍂🌤¡ شھدا‌هدفشون‌شھادت‌نبود . . ! هدفشون‌بنده‌خوب‌بودن‌بوداونا‌ مسیر‌درست‌و‌انتخاب‌کردن‌و‌بین‌ راه‌شھادت‌‌بھشون‌داده‌شد(:'🖐🏼💔 ‌‌

بهش‌گفتم: چند‌وقتیہ‌بہ‌خاطراعتقاداتم مسخرم‌مےڪنن... بهم‌گفت: براےاونایـےڪہ‌ اعتقاداتتون‌‌رو‌مسخره‌مےڪنن‌، دعاڪنین‌خدابہ‌عشق❤️ حسین‌دچارشون‌ڪنہ :)

حاجۍمیگفت: این‌انقلاب؛آن‌قدرتلاطم‌وسختۍ داردڪھ‌یك‌روز؎شھداآرزومیڪنند زنده‌شوند‌و‌براۍدفاع‌ازاین‌انقلاب دوبار‌ه‌شھیدشوند❤️

دل‌رااگرازحسین‌بگیرم‌چهکنم بی‌عشق‌حسین‌اگربمیرم‌چهکنم فرداکه‌کسی‌رابهکسی‌کآری‌نیست دامان‌حسین‌اگرنگیرم‌چهکنم؟ #آقای_اباعبدالله ❤️‍🩹 !

🌸🍃✨🌸🍃✨🌸🍃✨🌸🍃✨🌸 #جانم_می‌رود #قسمت_68 امروز، قرار بود، با مریم به بیمارستان برن وگچ دستش و باز کنند. بلندترین مانتویش و انتخاب کرد و تنش کرد.اینطوری یکم بهتر بود. کیفش و برداشت و از اتاق خارج شد. _مهیا مادر...بزار منم بیام باهات؟! احمد آقا، پیشقدم شد و خودش جواب همسرش و داد. _خانم داره با مریم میره، تنها نیست که... مهلا خانم با چشمانی نگران، به مهیا که در حال تن کردن پالتویش بود، نگاه می کرد. موبایل مهیا زنگ خورد. _جانم مریم؟! ــ دم درم بیا... _باشه اومدم. مهیا، بوسه ای بر گونه ی مادرش کاشت. _من رفتم... تند تند، از پله ها پایین اوند. در را بست و با برگشتنش ماشین شهاب و دید... اطراف و نگاه کرد؛ ولی نشونی از مریم ندید. در ماشین باز شد و مریم پیاده شد. _سلام! بیا سوار شو... مهیا، چشم غره ای به او رفت. به طرف در رفت. _با داداشت بریم؟! خب خودمون می رفتیم... _بشین ببینم. در رو باز کرد و تو ماشین نشست. _سلام! _علیکم السلام! _شرمنده مزاحم شدیم. _نه، اختیار دارید. ماشین حرکت کرد. مهیا، سرش و به صندلی تکیه داد و چشمانش و بست. با ایستادن ماشین به خودش اومد. با خودش گفت: _یعنی رسیدیم؟! خاک به سرم... خوابم برد. از ماشین پیاده شدند. شهاب ماشین و پارک کرد و به سمتشون اومد. پا به پای هم، وارد بیمارستان شدند. شهاب، به طرف پیشخوان رفت و نوبت گرفت. بعداز یک ربع نوبت مهیا، رسید. مهیا یکم استرس داشت. مریم که متوجه استرس و ترس مهیا شده بود؛ اونو همراهی کرد. بعد از سلام واحوالپرسی؛ دکتر، کارش و شروع کرد. مهیا، با باز شدن گچ دستش، نگاهی به دستش انداخت. _سلام عزیزم...... دلم برات تنگ شده بود. مریم خندید. _خجالت بکش... آخه به تو هم میگن دانشجو!!! خانم دکتر لبخندی زد. _عزیزم تموم شد. تا یه مدت چیز سنگین بلند نکن و با این دستت زیاد کار نکن. مریم، به مهیا کمک کرد تا بلند شود. _نگران نباشید خانم دکتر، این دوست ما کلا کار نمیکنه! _حالا تو هم هی آبروی ما رو ببر! مهیا بلند شد. بعد از تشکر از دکتر، از اتاق خارج شدند. _سلام مهیا! مهیا سرش و بلند کرد. با دیدن مهران،اول شوکه شد. اما کم کم جاش و به عصبانیت داد! مهیا، ناخودآگاه به جایی که شهاب نشسته بود، نگاهی انداخت. با دیدن جای خالی شهاب، نفس راحتی کشید و به طرف مهران برگشت. _تو اینجا چه غلطی می کنی؟! مریم، از عصبانیت و حرف مهیا شوکه شد. _آروم باش مهیا جان! مهیا بی توجه به مریم دوباره غرید. _بهت میگم تو اینجا چیکار می کنی؟؟! _می خواستم ازت عذرخواهی کنم. _بابت چی؟! _بابت کار اون روز؛ من منظوری نداشتم. باور کن! _باور نمیکنم و نمیبخشمت. حالا بزن به چاک...فهمیدی؟! بریم مریم! مهیا، دست مریم و کشید و به سمت خروجی رفتند. مهران، جلوشون وایستاد. _یه لحظه صبر کن مهیا... _اولا... من برات خانم رضایی هستم. فهمیدی؟! و دستش را بالا آورد و با تهدید تکون داد. _و اگه یه بار دیگه دور و بر خودم ببینمت بیچارت میکنم... مهران پوزخندی زد. _تو؟!تو می خوای بدبختم کنی؟! و با تمسخر خندید. مهیا، با دیدن شخصی که پشت سر مهران ایستاده بود؛ لال شد. شهاب، که از دور نظاره گر بود؛ ابتدا دخالت نکرد. حدس می زد شاید فامیل یا هم دانشگاهیش باشد. اما با دیدن عصبانیت مهیا، به مزاحم بودنش پی برد. به سمتشون رفته و پشت پسره وایستاده بود. _چرا لال شدی؟! بگو پس؟!کی می خواد بیچارم کنه؟!... تو؟!؟ شهاب، به شونه اش زد.... مهران برگشت. شهاب با اخم گفت: _شاید، من بخوام این کار رو بکنم. مهران، نگاهی به شهاب انداخت. _شما؟! شهاب بدون اینکه جوابش و بده، به مهیا نگاهی انداخت. ـــ مهیا خانم مزاحمند؟! مهیا لبانش و تر کرد. _نه آقا شهاب! کار کوچیکی داشتند، الآن هم دیگه می خواد بره. مهیا، دست مریم و گرفت و به طرف در خروجی بیمارستان رفت.... شهاب، با اخم به مهران نگاه کرد و به دنبال دخترها رفت. مهران اعتراف کرد، با دیدن جذبه و هیکل شهاب، و اون اخمش یکم ترسیده بود... موبایلش و درآورد و روی اسم موردنظر فشار داد. _سلام چی شد؟! مهران همانطور که به رفتنشون نگاه می کرد، گفت: 🍁نویسنده : فاطمه امیری 🍁 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🍃✨🌸🍃✨🌸🍃✨🌸🍃✨🌸 #جانم_می‌رود #قسمت_69 مهیا، بعد از تشکر از شهاب و مریم وارد خونه شد.... در و باز کرد. بوی اسپند توی خونه پیچیده بود. مادرش به استقبالش اومد. _عزیزم... خدا سلامتی بده مادر! گونه اش و محکم بوسید. _مرسی فدات شم! بابایی کجاست؟! _اینجام بابا جان! احمد آقا، به طرف دخترش اومد و اونک در آغوش گرفت. _از این دست گچیت بالاخره راحت شدی! _آره بخدا! خوب گفتید. هر سه روی مبل نشستند.... مهلا خانم سینی شربت و آورد. _مریم هم زحمت کشید، دستش درد نکنه. مهیا لیوان شربت و برداشت. _راستی؛ شهاب هم باهامون اومد. _شهاب؟! _برادر مریم دیگه... مهلا خانم، چشم غره ای به دخترش رفت. _مادر، یه آقایی چیزی قبل اسمش بزار... برادرته؟؟ نامزدته؟! اینطوری میگی؟! دل و دست مهیا لرزید.کمی از شربت روی لباسش ریخت. _چته مادر؟! چیزی نیست، نه اینکه دستم یه مدته تو گچه... یه دفعه تعادلم رو از دست دادم. _خب با این دست چیزی نگیر. _من برم لباسم رو عوض کنم. _پاشو عزیزم؛ تا من شام و آماده کنم. مهیا باشه ای آروم گفت و به طرف اتاقش رفت، در و بست و به در تکیه داد. _چته دختر؟! تا اسمش میاد هُل میکنی!! خاک تو سر بی جنبه ات کنند! لباسش و عوض کرد و روی تخت دراز کشید. موبایلش و از کیفش درآورد.تلگرامش د چڪ کرد. پیامی از مهران داشت.با عصبانیت روی اسمش را لمس کرد. _سلام مهیا! شرمنده نمی دونم تو بیمارستان چی شد!.. من فقط می خواستم از دلت در بیارم. تو یک فرصتی بده، جبران کنم....امروز هم که تو بیمارستان با اون پسره بحث نکردم؛ فقط به خاطر تو بود. دوست نداشتم ناراحتی ای پیش بیاد. پیامم رو خوندی حتما جواب بده منتظرتم... مهیا پوزخندی زد.و دکمه بلاک و لمس کرد. _برو به درک. به خاطر من کاری نکرده... صداش و بلند کرد. _آخه بدبخت... من ترس رو تو چشمات دیدم... به عکس شهید همت، که رو به روش بود، خیره شد. احساس کرد، عکس به دیونه بازیش می خندد. خودش هم خنده اش گرفته بود. بلند خندید و سرش و به بالشت کوبید. یاد کار شهاب، در بیمارستان افتاد. ذوق زده چشمانش و بست. احساس می کرد، قلبش تند تند، میزند. این حمایت و طرفداری شهاب از او، خیلی براش شیرین بود. با اینکه از این احساس جدید، می ترسید؛ اما هر چی باشه، به اون احساس خوبی می داد. _مهیا بیا شام... مهیا، از جاش بلند شد. روبه روی عکس شهید همت وایستاد. احترام نظامی گذاشت. _چاکرتیم فرمانده!! بلند خندید و از اتاق خارج شد. **** محسن، دستی روی شانه ی شهاب گذاشت. _چرا داری خودتو اذیت می کنی؟! بسم الله بگو...برو جلو... _نمی تونم محسن... _یعنی چی؟! یعنی مطمئن نیستی از این تصمیم؟! _نمیدونم... نمیدونم! _این که نشد حرف حساب مومن، این چند روز بشین؛ فکرات رو بکن. فرصت خوبیه... 🍁نویسنده : فاطمه امیری 🍁 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🍃✨🌸🍃✨🌸🍃✨🌸🍃✨🌸 #جانم_می‌رود #قسمت_70 ساعت۷صبح بود. مهیا، امروز سحر خیز شده بود! روی تاقچه ی بزرگ پنجره اتاقش، نشسته بود. از اینجا، تسلط کاملی بر حیاط خانه ی شهاب داشت؛ و راحت می تونست حیاط و اونحوض و درخت های زیبا رو ، طراحی کنه. تند تند، با قلم هاش روی برگ های سفید طرح می نگاشت. با احساس سرما، پتو رو بیشتر دور خودش پیچوند و لیوان قهوه اش و به لباش نزدیک کرد. با شنیدن صدای اتومبیلی ، که جلوی خانه شهاب ایستاده بود؛ لیوان و سرجاش گذاشت. همزمان در باز شد، و شهاب و خانواده اش به حیاط اومدند.... همه، دم در، با شهاب خداحافظی می کردند. مهیا، با کنجکاوی و استرس، نظاره گر این بدرقه بود. شهاب، مادرش و تو آغوش گرفت و بوسه ای بر سر مادرش گذاشت. شهین خانوم، قرآن و بالا آورد و شهاب از زیر قرآن رد شد. مهیا، برای چند لحظه کوتاه تصویر عکس شهاب و دوستش، جلوی چشمانش اوپد... زمزمه کرد. _نکنه داره میره سوریه؟!... نه! خدای من... احساس کرد، قلبش و فشرده شد. شهاب، ناخوادگاه سرش و بالا آورد و نگاهش و به پنجره اتاق مهیا دوخت. مهیا، سریع از جلوی پنجره کنار رفت. اما، این کار از چشمان تیز شهاب دور نمونه. مهیا به دیوار تکیه داد. الآن، وقت رفتن شهاب نبود. الآن که احساسی جدید در دلش غنچه زده بود... احساسی که نمی دونست، کی و چطور به وجود اومده است... فقط می دونست، که این احساس به وجود اومده و احساس خوب و آرامش بخشی بهش می ده. با حرڪت کردن اتومبیل ، چشمانش و محکم روی هم فشار داد. بغض گلویش، نفس کشیدن و برایش سخت کرده بود. دستی به گلوش کشید. قطره های اشک، پشت سر هم. بر گونه هاش ریختند. _الآن وقت رفتنت نبود، شهاب... لعنتی، نباید می رفتی... دیگر، پاهاش توان ایستادن و نداشت. روی زمین افتاد. پاهاش رو، در شکمش جمع کرد. دستی به گونه اش کشید؛ و اشک هاش و پاک کرد. اما بارش دوباره چشمانش گونه های سردش و خیس کردند. به عکس شهید همت خیره شد. _بعد خدا... سپردمش به تو... سرش و روی زانوهاش گذاشت و شروع به هق هق کرد با عصبانیت از جاش بلند شد. _تقصیر توه..... نباید اینقدر تند باهاش رفتار می کردی! مهران، نگاهش و از صفحه موبایلش بیرون آورد. _می خواستی چیکار کنم؟! جلوی یه الف بچه بلرزم و التماس کنم؟! _نمیدونم هر کاری می خوای بکن... فقط کاری کن بهت علاقمند بشه! _اینی که من دیدم عاشق نمیشه... با عصبانیت به سمت مهران رفت و موبایل و از دستش کشید. _من بهت پول نمیدم، که این حرف ها رو تحویلم بدی... _باشه حالا... چرا عصبی میشی؟! پریشون، روی مبل نشست و سرش و با دستاش گرفت. _دارم دیوونه میشم... هر چه زودتر باید از شهاب دورش کنم! مهران چشمانش و باریک کرد. _تو می خوای انتقامت رو بگیری؟! یا از شهاب دورش کنی؟! اصلا این شهاب کیه؟! به سمت پنجره رفت و نگاهش و به بیرون دوخت. سیگارش و روشن کرد، و گفت: _این دیگه به تو ربطی نداره...تو کار خودت رو انجام بده... 🍁نویسنده : فاطمه امیری 🍁 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

³پارت تقدیم‌نگاهتون🌷

سلامممم😁 ⭕ممکنع واسع خیلی ها سوال باشع چجور میتونن پارت ها رو زودتر داشته باشن.📣📣 اگه دوست دارین که پارت‌های رمان زودتر برسه به دستتون می‌تونید وی‌ای‌پی رو کع ۳، الی ۴ پارت از کانال اصلی بیشتر قرار میدم با قیمت ۵تومان داشته باشید. گاهی اوقات هم پارت هدیه قرار دادعع میشع توجه کنید کع همینجا هم رمان رو ادامع میدم ولی در وی ای پی کسانی کع دوست دارند جلوتر بخونن و پارت ها زودتر و بیشتر بع دستشون برسع هس پس اگع خواستید بیاید پیوی هزینه رو واریز کنید لینک وی ای پی در اختیارتون قرار می گیره آیدی : @sarbaz123567 ولی در هر صورت پارت‌ها تا آخر در همین کانال گذاشته میشع! فقط تفاوت در زمان است☺ بدویین که پارت‌های هیجان‌انگیز منتظرتونه😌😉