🏦استفاده از ترفند #محافظه‌کاری در بازارهای سرمایه
🔸محافظه‌کاری (Conservatism) نوعی #سوگیری_شناختی است که ذهن اطلاعات و شواهد قدیمی را بر اطلاعاتی که تازه به دست آورده ترجیح می‌دهد.
🔸آسان‌ترین گزینه پیش روی #ذهن برای رفع نگرانی چسبیدن به باورهای قبلی است و در نتیجه محافظه‌کاری رخ می‌دهد.
🔸بهترین راهکار برای مقابله با این #خطای_ذهنی بررسی و تحقیق از منابع متعدد است. در این صورت تیرهای #کسب_و_کار حتی اگر با شکست مواجه بشوند تبدیل به تجربه‌های موفق شده‌اند اما اگر صرفا با شکستی بدون آگاهی همراه باشد انسان برای جبران تلخی‌ها یا افسرده و محافظه کار می‌شود و یا اسیر کسب‌و‌کارهای #قمارگونه می‌گردد.
🔸سفته‌بازان حرفه‌ای تازه‌واردان #سهام در بازار #بورس را با این ترفند ربودند.
🔸رشد دیوانه‌وار #بورس هر فردی را وسوسه سرمایه‌گذاری کرد، محافظه‌کاران کنار کشیدند و با دیدن #سودهای_کلان افسرده شدند، بسیاری با #عجله وارد شدند اما در نهایت تمام تیرها به سنگ خورد و به خاطر خاصیت قمارگونه بعضاً حاضر به پذیرش شکست نشدند و ادامه دادند اما دسته سومی هم پس از بررسی و تحقیق دقیق یا #اقدام_عاقلانه داشتند و یا استعفای عالمانه.
#اقتصاد_اسلامی #اقتصاد_سرمایه‌داری #بازاریابی #تبلیغات #بانک #بورس #اقتصاد_رفتاری #کسب_و_کار_عاقلانه #کسب_و_کار_قمارگونه
@economy_and_media
@schoolofeconomics
🔴ساختار یا عامليت؛ یک مسئله کلیدی در بسیاری از مباحث #اقتصاد_رفتاری و #اقتصاد_شناختی و #مکاتب_اقتصادی
✍️دکتر احمدحسين شريفي در کانال خود نوشت: دربارة اينکه آيا #انسان در کنش‌هاي اجتماعي خود کاملاً بر اساس اراده و خواست و نيت خويش تصميم مي‌گيرد يا آنکه کاملاً متأثر از ساختارهاي اجتماعي و نظامات بيروني است و نيت و اراده او تخيل و توهمي بيش نيست يا آنکه ترکيبي از اين دو در شکل‌دهي به کنش‌هاي انساني نقش‌آفرين‌اند، سه رويکرد اصلي وجود دارد:
1️⃣ رويکرد #عامليت، فردگرايي، ذره‌گرايي، اراده‌گرايي و قصدگرايي که جامعه را چيزي جز توده‌اي از افراد و اراده‌هاي افراد نمي‌داند.
2️⃣ رويکرد #ساختارگرايي، يا کل‌گرايي که معتقد است رفتارها و کنش‌هاي خُرد و فردي، تحت الزامات ساختاري شکل مي‌گيرند. ارادة افراد همچون پر کاهي است در مصاف گردباد ارادة جامعه و ساختارهاي اجتماعي.
3️⃣ رويکرد تلفیقی که معتقد است #ساختار و عامليت مانعةالجمع نيستند؛ و هر دوي آنها در شکل‌دهي به کنش‌هاي انساني نقش‌آفرينند؛ البته سهم هر کدام از آنها در رفتارسازي، نسبت به افراد و نوع ساختارها، متفاوت است.
🔸به اعتقاد بنده آنچه که با مجموع معارف و آموزه‌هاي اسلامي سازگارتر است، همين رويکرد سوم است. اسلام هر چند بر نقش عامل تأکيد فراواني دارد و هيچ گاه از مسؤوليت فردي، کوتاه نمي‌آيد؛ اما نقش ساختارهاي اجتماعي در شکل‌دهي به رفتارها و زمينه‌سازي براي صدور رفتارهاي خاص را هم ناديده نمي‌گيرد.
@schoolofeconomics