#بخش_هشتاد_چهار یوزارسیف از هواپیما که پیاده شدیم,باورم نمیشد که درفرودگاه شهری مهم پیاده شدیم,اخه به بیابانی سوت و کور بیشتر شباهت داشت تا به فرودگاه... تمام مسافران را که همگی از مدافعان حرم بودند به هتلی در دمشق منتقل کردند طبقه ی دوم هتل دو سوییت که روبه روی هم بودند را به خانواده یوزارسیف وعلیرضا دادند. واردسوییت شدیم,جای راحتی به نظر میرسید ودرضمن با وسایلی مجلل پوشیده شده بود واین موضوع نشانه ای از زمان شکوه این شهر ورونق,گردشگری ان میداد,به راستی که زمانی پیش ,سوریه ودمشق ,انگار عروس خاورمیانه بود وهرکس هوس گردش وسیر وسیاحت وتفریح به سرش میزد ,ناخوداگاه در ذهنش نام سوریه به درخشش میافتاد واین تکفیریهای بی دین که سنگ خلافت اسلامی را به سینه میزنند با وحشیگریهایشان چه به روز این کشور زیبا اورده بودند,اری انها مبلغ اسلام بودند اما,نه اسلام ناب محمدی بلکه اسلام ناب اموی که بنیانگذارش معاویه علیه العنه بود که فرسنگها با اسلام حقیقی فاصله داشت واز دین فقط نامش را یدک میکشیدند تا اغفال کنند جهانیان را وجیب خودشان را از مال دنیا سرشار نمایند وتاریخ نشان داد که دنیا,به تفی نمیارزد واز انهمه جلال وجبروت معاویه ویزید هیچ نمانده بود اما بالعکس از اسیران دمشق که روزگاری درکاخ یزید به غل وزنجیر کشیده شده بودند الان جلال وجبروتی ملکوتی برجای مانده بود که هزاران هزار امثال یوزارسیف من جانها را,برای حراستش درطبق اخلاص قرار داده بودند... به ما گفتند ساعتی استراحت کنیم وپس از,ان اماده بشویم تا نماز,ظهر وعصرمان را در حریم عمه جان سه ساله مان ,بخوانیم... از شوق حضور در حریم بی بی رقیه خاتون دل در دلم بیقراری میکرد ... ادامه دارد... #قلم_پاک_ط_حسینی #با_شهدا_گم_نمی_شویم @Sedaye_Enghelab