یادداشت/ بخش اول 🔹نگاهی به چرایی گفتگو "نسل‌نو و ایران آینده" در یک نگاه کلی به چالش‌های #حکمرانی کشور، این مسائل را می‌توان به ۴ حوزه اصلی تقسیم کرد. ۱.حوزه اجتماعی، فرهنگی و آموزش ۲.حوزه حکمرانی، سیاسی، امنیتی و دفاعی ۳.حوزه زیربنایی، کشاورزی و محیط زیست ۴.حوزه اقتصاد، صنعت، معدن و انرژی ذیل هر حوزه؛ امروز حکمرانی کشور با چالش‌هایی مواجه است که در پیام‌های بعدی به آنها خواهم پرداخت. اما باید به این نکته توجه کرد که هر یک از این چالش‌ها به صورت #دینامیک بر دیگر چالش‌ها اثر می‌گذارد. یکی از این ابر چالش‌ها #مشارکت_مردمی است. گروه با هدف پرداختن به این چالش با تاکید بر #نسل‌نو تمرکز خواهد داشت و از #ایده‌های سازنده شما فرهیختگان گرامی بهره‌مند خواهیم شد. اگر بپذیریم که وضعیت حکمرانی کشور در حوزه‌های ۴ گانه علی‌الرغم همه ظرفیت‌های مادی و معنوی کشور؛ مطلوب و در شأن و جایگاه ملت بزرگ ایران نیست. باید به رسالت تاریخی خود در #تغییر میدان حکمرانی کشور به نفع مردم اقدام کنیم. پیامد این #حکمرانی_معیوب ناامیدی بخش زیادی از جامعه خاصه نسل‌نو کشور است. همین ناامیدی و عدم وجود تصویری روشن از #آینده_ایران این گزاره را در بخش زیادی از جامعه ایرانی نهادینه کرده است که #کاری_نمی‌شود_کرد! و از همین منظر نه میدانی برای #مشارکت_مؤثر می‌بیند و نه علاقه‌ای به شیوه‌ی فعلی مشارکت دارد. نتیجه این شرایط؛ کاهش روز به روز #سرمایه_اجتماعی حاکمیت در بین مردم است که تبعات آن در حوزه #امنیت_ملی نیازمند به بحث مستقلی دارد. اما برنده این میدان #عدم_مشارکت_مردم جریانات سیاسی فرصت طلبی هستند که برنامه روشنی برای حل #نظام_مسائل کشور ندارند و سیاست امروز ایران را شبیه به بازی با #مکعب_روبیک کرده اند که با چرخش به #راست و #چپ بدون توجه به #فرمول_حل_مسئله هیچ نتیجه‌ای جز هدر رفت وقت ندارد. ◾️مهدی اقراریان