#پســرکــ_فـلـافـل_فــروش
▪️فصل7⃣ #گمشده
سال #84 بود که کادر بسیج مسجد موسی ابن جعفر(ع) تغییر کرد. من به عنوان جانشین پایگاه انتخاب شدم و قرار شد پایگاه را به سمت یک مرکز #فرهنگی سوق دهیم.
در این راه سیدعلی #مصطفوی (همسفر شهدا) با راه اندازی کانون فرهنگی نوجوانان شهید #آوینی کمک بزرگی به ما نمود.
مدتی از راه اندازی کانون فرهنگی گذشت. یک روز با سید علی به سمت مسجد حرکت کردیم. به جلوی فلافل فروشی #جوادین(ع) رسیدیم. سیدعلی با جوانی که داخل مغازه بود سلام و علیک کرد.
این پسرک حدود #شانزده سال سریع بیرون آمد و حسابی با ما سلام و احوال پرسی کرد. حجب و حیای خاصی داشت. متوجه شدم با سیدعلی خیلی رفیق شده.
وقتی رسیدیم مسجد از سیدعلی پرسیدم: از کجا این پسر را می شناسی؟
گفت: چند روز بیشتر نیست، تازگی با او آشنا شدم. به خاطر خرید فلافل زیاد به مغازه اش می رفتیم.
گفتم: به نظر پسر خوبی می یاد.
چند روز بعد، این پسر همراه با ما به اردوی #قم و جمکران آمد. در آن سفر بود که احساس کردم این پسر، روح بسیار #پاکی دارد. اما کالاً مشخص بود که در درون خودش به دنبال یک گمشده می گردد!
این حس را سالها بعد که حسابی با او رفیق شدم بیشتر لمس کردم. او مسیرهای مختلفی را در زندگیش تجربه کرد تا به #مقصد خودش برسد.
[۱]
🌹🥀🌹
🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃
@Shahidmohammadhadizolfaghari
#پســرکــ_فـلـافـل_فــروش
▪️فصل7⃣ #گمشده
من بعدها با هادی بسیار رفیق شدیم. او خدمات بسیار زیادی در حق من انجام داد که گفتنی نیست. اما به این حقیقت رسیدم که هادی به دنبال #گمشده خودش می گردد. برای این حرف هم دلیل دارم:
او در دوران نوجوانی #فوتبالیست خوبی بود، به او می گفتند: «هادی دِل پیه رو» هادی هم دوست داشت خودش را بروز دهد.
کمی بعد درس را #رها کرد و می خواست با کار کردن، گمشده خودش را پیدا کند.
بعد در جمع بچه های بسیج و مسجد مشغول فعالیت شد. هادی در هر عرصه ای که وارد می شد بهتر از بقیه کارها را انجام می داد. در مسجد هم گوی #سبقت را از بقیه ربود.
بعد با بچه های #هیئتی رفیق شد. از این هیئت به آن هیئت رفت. این دوران، خیلی از لحاظ معنوی رشد کرد، اما حس می کردم که هنوز گمشده خودش را نیافته.
بعد در اردوهای #جهادی و اردوهای راهیان نور و مشهد او را می دیدم. بیش از همه فعالیت می کرد، اما هنوز ...
با بچه های قدیمی جنگ رفیق شد. با آنها به این جلسه و آن جلسه می رفت. دنبال خاطرات #شهدا بود. موتور تریل خرید و اینطرف و آن طرف می رفت. اما باز هم ...
تا اینکه پایش به حوزه باز شد. کمتر از یک سال در حوزه بود. اما گویی هنوز ...
بعد هم راهی نجف شد. روح ناآرام هادی، گمشده اش را در کنار مولایش #امیرالمومنین(ع) پیدا کرد. او در آنجا آرام گرفت و برای همیشه مستقر شد.
[۲]
🌹🥀🌹
🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃
@Shahidmohammadhadizolfaghari
#پســرکــ_فـلـافـل_فــروش
▪️فصل8⃣ #شوخ_طبعی
همیشه روی لبش #لبخند بود. نه از این بابت که مشکلی ندارد. من خبر داشتم که او با کوهی از مشکلات در خانواده و... دست و پنجه نرم می کرد که اینجا نمی توانم به آنها بپردازم.
اما هادی مصداق واقعی همان حدیثی بود که می فرماید: مومن #شادی هایش در #چهره اش و حزن و #اندوهش در #درونش می باشد.
تمامی رفقای ما، او را به همین خصلت می شناختند. اولین چیزی که از هادی در ذهن دوستان نقش بسته، چهره ای بود که با #لبخند آراسته شده.
از طرفی بسیار هم بذله گو و اهل شوخی و خنده بود. رفاقت با او هیچکس را #خسته نمی کرد. در این شوخی ها نیز دقت می کرد که #گناه از او سر نزند.
یادم هست هر وقت خسته می شدیم، هادی بامحمد کارها و شیطنت های مخصوص به خود، خستگی را از جمع ما خارج می کرد.
[۱]
🌹🥀🌹
🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃
@Shahidmohammadhadizolfaghari
#پســرکــ_فـلـافـل_فــروش
▪️فصل8⃣ #شوخ_طبعی
بار اولی که هادی را دیدم، قبل از حرکت برای #اردوی_جهادی بود. وارد مسجد شدم و دیدم جوانی سرش را روی پای یکی از بچه ها گذاشته و خوابیده.
رفتم جلو و تذکر دادم که اینجا مسجد است، #بلند_شو. دیدم این جوان بلند شد و شروع کرد با من صحبت کردن. اما خیلی حالم گرفته شد. بنده خدا لال بود و با #اَدهاَده کردن با من حرف زد.
خیلی دلم برایش سوخت. #معذرت خواهی کردم و رفتم سراغ دیگر رفقا. بقیه بچه های مسجد از دیدن این صحنه #خندیدند!
چند دقیقه بعد یکی دیگر از دوستان وارد شد و این جوان #لال با او همانگونه صحبت کرد. آن شخص هم خیلی دلش برای این پسر سوخت.
ساعتی بعد سوار اتوبوس شدیم و آماده حرکت، یک نفر از انتهای ماشین با صدای بلند گفت: #نابودی همه علمای اس...
بعد از لحظه ای سکوت ادامه داد: نابودی همه علمای اسراییل صلوات
همه #صلوات فرستادیم. وقتی برگشتم باتعجب دیدم آقایی که شعار #صلوات فرستاد همان #جوان_لال در مسجد بود!
به دوستم گفتم: مگه این جوان لال نبود!؟
دوستم #خندید و گفت: فکر کردی برای چی توی مسجد می خندیدیم. این هادی #ذوالفقاری از بچه های جدید مسجد ماست که پسر خیلی خوبیه، خیلی فعال و در عین حال دلسوز و شوخ طبع و دوست داشتنی است. شما رو #سرکار گذاشته بود.
[۲]
🌹🥀🌹
🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃
@Shahidmohammadhadizolfaghari
#پســرکــ_فـلـافـل_فــروش
▪️فصل8⃣ #شوخ_طبعی
یادم هست در زمانی که برای #راهیان نور به جنوب می رفتیم. من و هادی و چند نفر دیگر از بچه های مسجد، جزو خادمان دوکوهه بودیم. آنجا هم هادی دست از #شیطنت بر نمی داشت.|😉|
مثلاً یکی از دوستان قدیمی من با #کت و شلوار خیلی #شیک آمده بود #دوکوهه و می خواست با آب حوض دوکوهه وضو بگیرد. هادی رفت کنار این آقا و چند بار محکم با #مشت زد توی آب!
سر تا پای این رفیق ما #خیس شد. یک دفعه دوست قدیمی ما دوید که هادی را بگیرد و #ادبش کند.|😡|
هادی با چهره ای #مظلومانه شروع کرد با زبان #لالی صحبت کردن. این بنده خدا هم تا دید این آقا قادر به صحبت نیست چیزی نگفت و رفت.|😶|
شب وقتی توی اتاق ما آمد، یکباره چشمانش از تعجب گرد شد. هادی داشت مثل #بلبل تو جمع ما #حرف می زد!|😂|
[۳]
🌹🥀🌹
🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃
@Shahidmohammadhadizolfaghari
#پســرکــ_فـلـافـل_فــروش
▪️فصل8⃣ #شوخ_طبعی
در #دوکوهه به عنوان #خادم راهیان نور فعالیت می کردیم. در آن ایام شوخ طبعی های هادی #خستگی کار را از تن ما خارج می کرد.|☺️|
یادم هست که یک #پتوی بزرگ داشت که به آن می گفت «پتوی اِجکت» یا پتوی #پرتاب!|😳|
کاری که هادی با این پتو انجام می داد خیلی #عجیب بود. یکی از بچه ها را روی آن می نشاند و بقیه دور تا دور پتو را می گرفتند و با حرکات دست آن شخص را به بالا و پایین پرت می کردند.
یکبار سراغ یکی از #روحانیون رفت. این روحانی از دوستان ما بود. ایشان خودش اهل شوخی و مزاح بود. هادی به او گفت: حاج آقا دوست دارید روی این پتو بنشینید؟|🙄|
بعد توضیح داد که این پتو باعث پرتاب انسان می شود. حاج آقا که از خنده های بچه ها موضوع را فهمیده بود، #عبا و عمامه را برداشت و نشست روی پتو.
هادی و بچه ها چندین بار حاج آقا را بالا و پایین #پرت کردند. خیلی سخت ولی جالب بود. بعد هم با یک پرتاب دقیق حاج آقا را انداختند داخل #حوض معروف دوکوهه.|😱|
بعد از آن خیلی از #خادمین دوکوهه طعم این پتو و حوض دوکوهه را چشیدند!
[۴]
🌹🥀🌹
🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃
@Shahidmohammadhadizolfaghari