شهيد علي خضري متولد سال 1342در خرمشهر، در سن 20 سالگي و در عمليات والفجر 6 در تنگه چزابه به ديدار يار شتافت. در بخشي از وصيتنامه اين شهيد والامقام آمده است: با درود به شهداي اسلام از عصر آدم تا خاتم(ص)، يا علي اگر تو يك محراب خون داشتي، ما بارها محراب هاي خونين از ظلم ابن ملجم ها تقديم كرده ايم. يا علي(ع) اگر در عصر عاشورا، زمين كربلا شاهد بي كسي فرزندت حسين(ع) بود و ما حاضر نبوديم، ما اينجا روح خدا را تنها نمي گذاريم. چنانچه به زيارت نجف و كربلا رسيديد، جاي من هم زيارت كنيد. همرزمان شهيد، خاطراتي از او دارند كه در پي آمده است: خارها را از پايم خارج كرد غلامرضا حيدريان از رزمندگان و جانبازان دفاع مقدس در گفت وگو با خبرنگار اجتماعي ايرنا درباره اين شهيد سرافراز گفت: در سال 61 از سپاه خرمشهر براي گذراندن يك دوره يكماهه تخريب رزم مين به بستان اعزام شديم، شهيد علي خضري، محمدرضا حيدريان، مجيد اسلامي و تعدادي ديگر از سپاهيان كه نام آنها را فراموش كرده ام، همراه من بودند. صبح ها كلاس تئوري داشتيم و بعدازظهرها به ميدان مين جهت پاكسازي مي رفتيم، در آخر دوره وقتي يك شب مربي ها به ما رزم شبانه زدند، همه بچه سريع آماده شده و من بدون پوتين وارد محوطه شدم. در تاريكي شب ما را به بيابان هاي اطراف كه پر از خار بود، هدايت كردند، آن شب به اندازه اي در پاهايم خار رفته بود كه قادر به حركت نبودم. از پاهايم خون سرازير شده بود، شهيد علي خضري متوجه موضوع كه شد، با اصرار زياد مرا كول و تا پادگان حمل كرد، با ناخن گير خارها را از پاهايم خارج كرد، هنوز شرمنده او هستم. قرائت هر شب سوره واقعه امير خطيب زاده از ديگر همرزمان شهيد خضري مي گويد: با شهيد علي خضري در واحد مهندسي در منطقه عباره(منطقه اي در شرق خرمشهر به سمت آبادان) بوديم، هر شب بدون استثنا سوره واقعه را قبل از خواب مي خواند، يك بار از او پرسيدم، چرا هميشه اين سوره را مي خواني. گفت: اگر هر شب سوره واقعه را بخواني هر چه از خدا بخواهي، مي گيري. گفتم: تو از خدا چه مي خواهي؟ گفت: شهادت و اينكه جسدم هم پيدا نشود. تاكنون جسد علي پيدا نشده،‌ در عمليات والفجر 6 در تنگه چزابه وقتي داشتيم يك ميدان مين را پاكسازي مي كرديم، علي گفت، جلوتر مي روم تا ببينم چه خبره. او رفت و براي هميشه بازنگشت. اگر آنچه درباره خلوص علي مي دانم را بازگو كنم شايد بسياري فكر كنند، غلو مي كنم در حاليكه يك ذره ناخالصي در او وجود نداشت. 12 ساعت نگهباني بي وقفه كريم جمشيديان از همرزمان اين شهيد سرافراز مي گويد: يك روز اوايل جنگ روبروي زندان محله خيام خرمشهر سنگر گرفته بوديم، خبر دادند، عراقي ها از طرف منازل شهرداري در حال پيشروي هستند. به من گفتند، به كسي بسپر از قسمت پشت منطقه يعني خيابان حافظ هواي همه چيز را داشته باشد تا عراقي ها ما را دور نزنند. علي خضري چند روزي بود كه به گروه ما اضافه شده بود، اسلحه نداشت، ‌به او گفتم، براي نگهباني به حالت درازكش در وسط خيابان حافظ قرار بگيرد، طوريكه معلوم نباشد و حواسش باشد تا عراقي ها آمدند، سريع خبر دهد. مشغول تيراندازي و درگير شديد با عراقي ها شديم، تا نزديكي هاي صبح درگير بوديم و از علي غافل شديم. صبح كه از كنار كوچه رد شدم، ديدم علي همچنان در وسط خيابان دراز كشيده است. گفتم: علي چكار مي كني؟ گفت: دارم پست مي دهم، مگر خودتان نگفتيد مواظب باشم. خيلي خجالت كشيدم، علي از حدود ساعت هفت بعداز ظهر تا فردا صبح حدودا ساعت هفت صبح بطور ثابت نگهباني داد. تا قبل از شهادت، هر وقت او را مي ديدم، به شوخي مي گفت، كريم تلافي كار آن روز را سرت در مي آورم. اشتياق براي مبارزه با دشمن ناصر فيليان از ديگر همرزمان شهيد خضري مي گويد: شهيد خضري براي جنگيدن در مرز و رويارويي مستقيم با دشمن سراز پا نمي شناخت، خيلي به فرماندهان براي حضور مستقيم در منطقه فشار مي آورد. از طريق كميته 48 سابق آبادان، شخصي بنام نصرالله كتويي با سپاه آبادان هماهنگي كرد و علي چند روز در مرز آبادان با عراق مستقر شد. اولويت اعزام با گروه اول بود ولي به دليل فشارهاي زياد علي، او و چند نفر ديگر از گروه دوم در منطقه مرزي آبادان با عراق حضور پيدا كردند. زمان نگهباني دو تا سه ساعت بود اما شهيد خضري شب تا صبح را با بچه ها لب آب بود و سر از پا نمي شناخت. ** مناجات در دل شب عبدالخالق شفيعي نيز مي گويد: شهيد خضري بسيار تواضع داشت، خوش اخلاق و مهربان بود، اگر لباسي نو مي گرفت، به نيروهايي كه لباس كهنه داشتند، مي داد. دوست نداشت با كاري جلب توجه كند، در مقر بچه هاي تخريب، شاهد بوديم، شبها بلند مي شد و با خدا مناجات مي كرد؛ شبهايي كه مقر زير آتش توپخانه دور برد عراق بود. علي اهل نماز شب،‌ پركار، نترس و ايمان او بسيار قوي بود، به دليل ارادت خاص به امام زمان(عج) همواره دعاي فرج را قرائت مي كرد. #شهید_علی_خضری @shahidhosseinmoezgholami