#بصیرت_عاشورایی_1400 #سبک_زندگی_حسینی #پیامهای_اخلاقی #پیامهای_اخلاقی_عاشورا #جواد_محدثی شجاعت شجاعت عاشوراییان ریشه در اعتقادشان داشت. آنان كه به عشق شهادت می جنگیدند، از مرگ ترسی نداشتند تا در مقابله با دشمن، سست شوند. از این رو لشكریان دشمن پیوسته از برابرشان می گریختند. و چون یارای رزم فردی با این شجاعان را نداشتند، حمله عمومی به یك فرد می كردند، یا از دور، یاران امام را سنگباران می كردند. یكی از راویان حوادث كربلا به نام حمید بن مسلم درباره قوّت قلب امام می گوید: «به خدا سوگند! هیچ محاصره شده ای در انبوه مردم را ندیدم كه فرزندان و خاندان و یارانش كشته شده باشند و همچون حسین بن علی قویدل و استوار و شجاع باشد. مردان دشمن، او را محاصره كرده بودند، او با شمشیر بر آنان حمله می آورد و همه از چپ و راست فرار می كردند. شمر چون چنین دید به سواره های خود فرمان داد تا به پشتیبانی نیروهای پیاده بشتابند و امام را از هر طرف تیرباران كنند» [ارشاد، شیخ مفید، ج 2، ص 111]. 🆔 @ShamimeOfoq

#بصیرت_عاشورایی #سبک_زندگی_حسینی #پیامهای_اخلاقی #پیامهای_اخلاقی_عاشورا #جواد_محدثی صبر و استقامت كسی كه صبر داشته باشد، هم تحمّل درد و مصیبتش بیشتر می شود و هم به دیگران روحیّه می دهد. حضرت علی علیه السلام فرموده است: «اَلصَّبْرُ یُهِوِّنُ الفَجیعَةَ؛ مقاومت، فاجعه و حادثه ناگوار را آسان و قابل تحمّل می كند.» [غرر الحكم] سخت ترین ضربه های روحی و مصیبت شهادت فرزندان و یاران، بر امام حسین علیه السلام وارد شد. ولی در همه آنها خود را نباخت و مقاومت و ایستادگی كرد و تن به تسلیم و ذلّت نداد. جملات آن حضرت در مورد صبر بر داغ عزیزان و شهادت همراهان بسیار است و از آغاز نیز خود را برای تحمل این پیشامدها آماده كرده بود. هنگام خروج از مكّه در خطبه ای كه خواند و اشاره به آینده حوادث و پیشگویی شهادت خویش داشت، فرمود: «نصبِرُ عَلی بَلائِهِ وَ یُوَفّینا اُجُورَ الصّابِرینَ؛ ما به رضای خدا رضاییم، بر بلای او صبر می كنیم، او نیز پاداش صابران را به ما می دهد.» [بحارالانوار، ج 44، ص 367]. در شب عاشورا به خواهرش زینب و دیگر بانوان توصیه فرمود: این قوم، جز به كشتن من راضی نمی شوند، اما من شما را به تقوای الهی و صبر بر بلا و تحمّل مصیبت وصیت می كنم. جدّمان همین را وعده داده و تخلّفی در آن نیست. [موسوعة كلمات الامام الحسین، ص 400]. 🆔 @ShamimeOfoq

#بصیرت_عاشورایی_1400 #سبک_زندگی_حسینی #پیامهای_اخلاقی #پیامهای_اخلاقی_عاشورا #جواد_محدثی صبر و استقامت امام حسین علیه السلام روز عاشورا، علی اكبر را به تحمّل و مقاومت در برابر تشنگی فراخواند «اِصْبِرْ یا حَبیبی... » [بحارالانوار، ج 45، ص 45] و نیز احمد، فرزند امام حسن را نیز كه پس از نبردی، تشنه خدمت امام آمد و آب طلبید، به صبر دعوت كرد «یا بُنَیَّ اِصْبِرْ قَلیلاً» [موسوعة كلمات الامام الحسین، ص 45]. پس از شهادت قاسم، عموزادگان و اهل بیت خود را به صبر دعوت كرد «صَبْراً یا بَنی عُمُومَتی، صبراً یا اَهْلَ بَیْتی»[همان، ص 465] در آخرین وداع، دخترش سكینه را نیز به صبر بر تقدیر الهی و زبان نگشودن به شِكوه و اعتراض دعوت كرد «فَاصْبِری عَلی قَضاءِ اللّهِ وَ لاتَشْتَكی». [همان، ص 490] از زمزمه های عرفانی خود آن حضرت در واپسین دم حیات نیز كه بر زمین افتاده بود، همین صبر بر قضای الهی به گوش می رسید: «صَبْراً عَلی قَضائِكَ یا رَبِّ، لااِلهَ سِواكَ... صَبْراً عَلی حُكْمِكَ یا غِیاثَ مَنْ لاغِیاثَ لَهُ». [مقتل الحسین، مقرم، ص 357]. 🆔 @ShamimeOfoq

#بصیرت_عاشورایی_1400 #سبک_زندگی_حسینی #پیامهای_اخلاقی #پیامهای_اخلاقی_عاشورا #جواد_محدثی صبر و استقامت در بازماندگان یك مصیبت، داشتن صبر و از كف ندادن قرار و اختیار و تسلیم تقدیر الهی بودن و به حساب خدا گذاشتن، هم پاداش بزرگ دارد، هم تحمل داغ شهادت و فقدان عزیزان را آسان می سازد، بخصوص آنجا كه ایمانِ یك بازمانده بالا باشد و اجر خویش را با بی صبری و اعتراض، از بین نبرد. عبدالله بن جعفر، همسر حضرت زینب كه در مدینه مانده بود، دو فرزندش در كربلا در ركاب امام حسین شهید شدند. برخی به او زخم زبان می زدند. اما او با ایمان و صبر والا، داغ دو جوان را تحمل می كرد و می گفت: آنچه شهادت این دو فرزند را بر من آسان و قابل تحمّل می سازد آن است كه آن دو، در كنار برادرم و پسر عمویم حسین بن علی علیه السلام كشته شدند، در حالی كه نسبت به او مواسات و از جان گذشتگی نشان دادند و در كنار او صبر و مقاومت كردند. [وقعة الطّف، ص 274]. 🆔 @ShamimeOfoq

#بصیرت_عاشورایی_1400 #سبک_زندگی_حسینی #پیامهای_اخلاقی #پیامهای_اخلاقی_عاشورا #جواد_محدثی صبر و استقامت صبر و پایداری شهدای كربلا و بازماندگان آنان به عنوان یك «مقام» و خصلت برجسته و ارزشمند به ثبت رسید. در زیارتنامه های آن شهدا، از آنان به عنوان مجاهدانی كه صابر بودند یاد شده است. در زیارت امام حسین علیه السلام عرض می كنیم: «فَجاهَدُهُم فیكَ صابِراً مُحتَسِباً حَتّی سُفِكَ فی طاعتِكَ دَمُهُ» [مفاتیح الجنان، زیارت اربعین، ص 468]. درباره حضرت عباس علیه السلام درخواست اجر الهی برای او به خاطر صبر و احتساب تحمّل سختی ها به خاطر خدا و به حساب او و خالصانه مطرح است، [همان، زیارت حضرت عباس علیه السلام، ص 435] و نیز این تعبیر كه: «فَنِعْمَ الصّابِرُ الْمُجاهِدُ الْمُحامِی النّاصِرُ...» [همان، ص 436]. 🆔 @ShamimeOfoq

#بصیرت_عاشورایی_1400 #سبک_زندگی_حسینی #پیامهای_اخلاقی #پیامهای_اخلاقی_عاشورا #جواد_محدثی صبر و استقامت در انقلاب اسلامی، اگر پایداری مردم در مبارزه و تحمّل شهادت ها و دشواری ها نبود، اگر امام امّت در راه رسیدن انقلاب به پیروزی مقاومت نمی كرد و اگر رزمندگان اسلام در جبهه ها، آن همه تلفات و شداید را تحمّل نمی كردند، هرگز انقلاب و جنگ به پیروزی نمی رسید. حادثه كربلا آموزگار مقاومت بود و قهرمانان عاشورا، الهام دهندگان صبوری و شكیبایی، خانواده های شهدا نیز از صبر زینب كبری صبوری آموختند و پدران و مادران و همسران داغ جوانان خویش را با الهام از كربلا تحمّل كردند. امام امت، در ترسیم صبر و مقاومت مردم ایران در برابر حملات دشمن به شهرها، از صبر و پایداری آنان ستایش كرده، می فرماید: «مبارك باد بر خانواده های عزیز شهدا، مفقودین و اسرا و جانبازان، بر ملّت ایران كه با استقامت و پایداری و پایمردی خویش به بنیانی مرصوص مبدّل گشته اند كه نه تهدید ابرقدرت ها آنان را به هراس می افكند و نه از محاصره ها و كمبودها به فغان می آیند... زندگی با عزّت را در خیمه مقاومت و صبر، بر حضور در كاخ های ذلّت و نوكری ابرقدرت ها و سازش و صلح تحمیلی ترجیح می دهند.» [صحیفه نور، ج 2، ص 59]. آزادگان عزیز نیز، مگر سال های سخت و تلخ اسارت در زندان های عراق را، جز با همین سرمایه صبر سپری كردند؟ 🆔 @ShamimeOfoq

#بصیرت_عاشورایی_1400 #سبک_زندگی_حسینی #پیامهای_اخلاقی #پیامهای_اخلاقی_عاشورا #جواد_محدثی عزت عزّت چه به عنوان خصلت فردی یا روحیهِ جمعی به معنای مقهور عوامل بیرونی نشدن، شكست ناپذیری، صلابت نفس، كرامت و والایی روح انسانی و حفظ شخصیت است. به زمین سفت و سخت و نفوذناپذیر، «عُزاز» گفته می شود. آنان كه از عزّت برخوردارند، تن به پستی و دنائت نمی دهند، كارهای زشت و حقیر نمی كنند، و برای حفظ كرامت خود و دودمان خویش، گاهی جان می بازند. ستم پذیری و تحمل سلطه باطل و سكوت در برابر تعدّی و زیر بار مِنّت دونان رفتن و تسلیم فرومایگان شدن و اطاعت از كافران و فاجران، همه و همه از ذلّت نفس و زبونی و حقارت روح سرچشمه می گیرد. 🆔 @ShamimeOfoq

#بصیرت_عاشورایی_1400 #سبک_زندگی_حسینی #پیامهای_اخلاقی #پیامهای_اخلاقی_عاشورا #جواد_محدثی عزت خداوند عزیز است و عزّت را برای خود و پیامبر و صاحبان ایمان قرار داده است. [منافقون، آیه 8]. در احادیث متعدّد، از ذلّت و خواری نكوهش شده و به یك مسلمان و مؤمن حق نداده اند كه خود را به پستی و فرومایگی و ذلّت بیفكند. به فرموده امام صادق علیه السلام: «اِنَّ اللّه فَوَّضَ اِلیَ المؤمنِ امرَهُ كلَّهُ و لمْ یُفَوِّضْ اِلیه اَنْ یكونَ ذلیلاً...، خداوند همه كارهای مؤمن را به خودش واگذاشته، ولی اینكه ذلیل باشد، به او واگذار نكرده.» [میزان الحكمة، ج 6، ص 288]. چرا كه خدا فرموده است عزت از آن خدا و رسول و مؤمنان است. مؤمن عزیز است، نه ذلیل. مؤمن سرسخت تر از كوه است. كوه را با كلنگ و تیشه می توان كند ولی از دین مؤمن نمی توان چیزی جدا كرد. عزت یك مؤمن در آن است كه چشم طمع به مال دیگری نداشته باشد و مناعت طبع داشته و منّت دیگران را نكشد. حتی در فقه، یكی از موارد جواز تیمّم با وجود آب، آنجاست كه اگر انسان بخواهد از كسی آب بگیرد، همراه با منّت و ذلّت و خواری باشد. در اینگونه موارد نمازگزار می تواند تیمم بگیرد ولی ذلّت آب طلبیدن از دیگری را تحمّل نكند. [تحریر الوسیله، ج 1، ص 104]. 🆔 @ShamimeOfoq

#بصیرت_عاشورایی_1400 #سبک_زندگی_حسینی #پیامهای_اخلاقی #پیامهای_اخلاقی_عاشورا #جواد_محدثی عزت دودمان بنی امیه می خواستند ذلّت بیعت با خویش را بر آل محمد تحمیل كنند و به زور هم شده، آنان را وادار به گردن نهادن به فرمان یزید كنند و این چیزی نشدنی بود و «آل اللّه» زیر بار آن نرفتند، هر چند به قیمت شهادت و اسارت. از آستان همت ما ذلّت است دور واندر كنام غیرت ما نیستش ورود بر ما گمان بردگی زور برده اند ای مرگ! همّتی كه نخواهیم این قیود 🆔 @ShamimeOfoq

#بصیرت_عاشورایی_1400 #سبک_زندگی_حسینی #پیامهای_اخلاقی #پیامهای_اخلاقی_عاشورا #جواد_محدثی عزت وقتی والی مدینه، بیعت با یزید را با امام حسین علیه السلام مطرح كرد، حضرت با ذلیلانه شمردن آن، آن را نفی كرد و ضمن برشمردن زشتی ها و آلودگی های یزید، فرمود:. «كسی همچون من، با شخصی چون او بیعت نمی كند؛ فَمِثْلی لا یُبایِعُ مِثْلَهُ» [مقتل خوارزمی، 184] در جای دیگر با ردّ پیشنهاد تسلیم شدن فرمود: «لااُعْطیكُمْ بِیَدی اِعْطاءَ الذَّلیلِ؛ همچون ذلیلان دست بیعت با شما نخواهم داد.» [ارشاد، شیخ مفید، ج 2، ص 98]. صبح عاشورا در طلیعه نبرد، ضمن سخنانی فرمود: به خدا قسم آنچه را از من می خواهند (تسلیم شدن) نخواهم پذیرفت، تا اینكه خدا را آغشته به خون خویش دیدار كنم. [موسوعة كلمات الامام الحسین، ص 432]. در خطابه پرشور دیگری در كربلا، خطاب به سپاه كوفه، در ردّ درخواست ابن زیاد، مبنی بر تسلیم شدن و بیعت، فرمود: ابن زیاد، مرا میان كشته شدن و ذلّت مخیّر قرار داده، هیهات كه من جانب ذلّت را بگیرم. این را خدا و رسول و دامان های پاك عترت و جان های غیرتمند و باعزّت نمی پذیرند. هرگز اطاعت از فرومایگان را بر شهادت كریمانه ترجیح نخواهیم داد. [همان، ص 423]. 🆔 @ShamimeOfoq

#بصیرت_عاشورایی_1400 #سبک_زندگی_حسینی #پیامهای_اخلاقی #پیامهای_اخلاقی_عاشورا #جواد_محدثی عزت امام حسین علیه السلام، مرگ باعزّت را بهتر از زندگی با ذلّت می دانست. این سخن اوست كه: «مَوْتٌ فی عِزٍّ خَیْرٌ مِنْ حَیاةٍ فی ذُلٍّ» [مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 68] و همین مفهوم را در رجزخوانی خود روز عاشورا در میدان جنگ بر زبان می آورد كه، «مرگ، بهتر از ننگ است؛ اَلْموْتُ اَوْلی منْ رُكوبِ الْعارِ». [همان]. در مورد دیگر، پس از برخورد با سپاه حرّ، در شعری كه با مطلعِ «سَأمْضی وَ ما بِالْمَوْتِ عارٌ علَی الْفتی» خواند، در آخر آن فرمود: «كفی بكَ ذُلّاً اَنْ تَعیشَ مُرَغّماً» [بحارالانوار، ج 45، ص 238] كه زندگی تحت فشار دیگران را ذلت بار خواند و سپس افزود: «من از مرگ، باكی ندارم. مرگ، راحت ترین راه برای رسیدن به عزّت است. مرگ در راه عزّت، زندگی جاودانه است و زندگانی ذلت بار، مرگ بی حیات است. مرا از مرگ می ترسانی؟ چه گمان باطلی! همتم بالاتر از این است كه از ترس مرگ، ظلم را تحمل كنم. بیش از این نمی توانید كه مرا بكشید. مرحبا به مرگ در راه خدا. ولی شما با كشتنم نمی توانید شكوه و عزّت و شرف مرا از بین ببرید. چه هراسی از مرگ؟» [اعیان الشیعه، ج 1، ص 581]. 🆔 @ShamimeOfoq

#بصیرت_عاشورایی_1400 #سبک_زندگی_حسینی #پیامهای_اخلاقی #پیامهای_اخلاقی_عاشورا #جواد_محدثی عزت روحیه عزّتمند، در فرزندان و برادران و یارانش امام حسین علیه السلام نیز بود. ردّ كردن امان نامه ابن زیاد، از سوی عباس بن علی و برادرانش نمونه آن بود. اگر امان او را می پذیرفتند، ممكن بود جان سالم به در برند، ولی عمری ذلّتِ رها كردن امام و منّت امان نامه عبید الله بن زیاد را همراه داشتند. نماد عزّتشان نپذیرفتن امان بود، آن هم با شدیدترین و صریح ترین وضع ممكن: مرگت باد ای شمر! لعنت خدا بر تو و امان تو باد. ای دشمن خدا، می گویی كه گردن به اطاعت طغیان و ستم بنهیم و از یاری برادرمان حسین علیه السلام دست برداریم؟ [بحارالانوار، ج 44، ص 391، اعیان الشیعه، ج 1، ص 600]. علی اكبر علیه السلام نیز همین روحیه را داشت. در رجزی كه در میدان نبرد می خواند، ضمن معرفیّ خود و یادآوری پیوندش با پیامبر خدا، از حكومت ناپاك زاده بر مسلمانان انتقاد كرد و فرمود: «به خدا سوگند، چنین كسی حاكم ما نخواهد بود؛ تَاللّهِ لایَحْكُمُ فینَا ابْنُ الدَّعِیِّ» [وقعة الطّف، ص 243] و تن سپردن به حكومت آنان را ننگ برای عترت رسول خدا دانست. 🆔 @ShamimeOfoq