این روزها مشغولِ مطالعهی کتابِ الخصائص الحسینیه به تألیفِ آیتالله شیخ جعفر شوشتری هستم !
پ.ن : صبرم به سر رسید و طاقت نیاوردم که بعد از اتمام مطالعهی این کتاب ، درموردش با شما حرف بزنم ..
انقدر این کتاب قشنگِ ، که انسان رو محو میکنه ، طوری که چشم باز میکنی و میبینی ساعتهاست داری مطالعه میکنی ؛ بدون اینکه ذرهای خسته بشی .
.
بعد از اتمام مطالعه ی کتاب فرنگیس ، خیلی گمراه بودم که کتاب بعدی که قراره مطالعه کنم چه کتابی باشه ؟ خیلی اتفاقی چشمم خورد به کتابِ [ الخصائص الحسینیه ] و شروع به خوندن کردم ..
.
ارزشش رو داره که برای این کتاب وقت بزارم . با اینکه ایام امتحاناتِ و حسابی درگیر درس و بحثیم ، ولی جاذبهی این کتاب به حدیِ که نمیشه ازش غافل شد ...
.
آرامشی که خونهی پدربزرگ و مادربزرگ داره ، اصلا قابل وصف نیست ... آدم میتونه کنج خونهی قدیمیشون بشینه و دلشو پر بده تا بره به سمتِ هرجا و کنار هرکسی که دلتنگشه بشینه .
آدم میتونه خونهی بابابزرگ، چشم هاشو روی هم بزاره و خیالبافی کنه و از درخت آرزوها هر میوه ای رو که میخواد بچینه . کاش سایهی این دو تا فرشتهی مهربون همیشه بالای سرِ آدم بمونه .
شِیخ .
آرامشی که خونهی پدربزرگ و مادربزرگ داره ، اصلا قابل وصف نیست ... آدم میتونه کنج خونهی قدیمیشون بش
.
این ترم اساتید خیلی خوبی داشتم
اما محبتی که از استاد نحو توی دلم ایجاد شده بود جنس خاص و لطیفی داشت . استادِ به شدت خوب و مهربونی داشتیم . انگار نه انگار که یک استاد بود سر کلاس درس بیشتر مادری میکرد و لا به لای شرح نکات نحوی ، از معنویت و رشد اخلاقی برامون حرف میزد.
حسابی ایام خوشی بود ...
خدا حفظ کنه استادِ خوب و دغدغهمندمون رو
.
به جایِ اینکه توی فضای مجازی ، وقتتو با دیدن پستها و استوریهای دیگران هدر بدی و با لایک و کامنت پلهای برای رشد آدمهای دیگه بشی ؛ روی موفقیت خودت تمرکز کن تا وقتی ده سالِ دیگه به خودت نگاه کردی از زندگیت کیف کنی و بگی : بالاخره همونی شد که میخواستم .✌️🏻
.
آنچه دیشب قلم زد .
به نامِ تو خدایِ مهربونم ...
دشوار است که انسان از خویشتنِ خویش راضی نباشد و مدام به غیرِ آنچه که موجباتِ عاقبت بخیری او را فراهم میآورد مشغولیت یابد . برای انسانی که درگیر روزمرگیهای زندگانی شده است ؛ رسیدن به جهاد و مجاهدت ، بسی دشوار و گاهی ناممکن است . در این میان اما باید به خداوند عزوجل توکل کرد ؛ به ائمه علیه السلام و شهدای افتخار آفرینِ اسلام متوسل شد ...!
تلاش نکردن و یکجا نشستن و گذرِ زمان را تماشا کردن ، ناپسند است و ناامیدی از آن ناپسندتر و گناهی عظیمتر .
همهی دشواریها را میتوان پشت سر گذاشت به شرطِ آنکه انسان ، امید را در زندگانی چنان رودی زلال جاری کند .
دیگر حوصلهی نوشتن ندارم . اما درست در میانِ امتحانات و روزهایی بسیار شلوغ ، هوای نوشتن به سرم زد .....
بامدادِ یکی از شبهای خردادِ عزیز