‌ چنان آدمی که سرگیجه دارد و دنیا دورِ سرش با شتاب می‌چرخد ، مرور میکنم اخبارِ شاهچراغ را و دنیا دورِ سرم پیچ می‌خورد و می‌چرخد و می‌چرخد ... صفحات مجازی را بالا و پایین می‌روم . مرور میکنم ماجرایِ حمله‌ی مسلحانه را ، هر کلیپ را ده ها بار میبینم . از اخبار ساعت بیست به اخبار شبکه‌ی خبر ، از این شبکه به آن شبکه .. آرزوی محالم را زیر لب زمزمه میکنم ..‌ خدایا کاش آنچه می‌بینم و آنچه میخوانم همه‌اش خواب باشد . کابوس باشد . ولیکن همه‌چیز عینِ واقعیت است .. بازهم رنگِ خونِ شهادت بر زمینِ ایرانِ اسلامی جاری گشته است . بازهم مخالفانِ دین و آئینِ محمد ص ناجوانمردانه دست به جنایت و ترور کور زده اند . دنیا و دنیاخواهان‌ و غرب‌زدگان بدانند که جمهوریِ اسلامیِ ایران سال‌هاست محکم و استوار پایِ آرمان‌های انقلاب ایستاده‌ است . ایرانِ قدرتمند نه در سال‌های ابتدایی با ترورِ مسلحانه‌ی منافقین و نه در هشت سال جنگِ ناعادلانه با عراق و نه در سالهای پس از آن با فتنه‌های دشمنانِ داخلی و نه در هیچ موقعیتِ سخت دیگری ، سر خم نکرده است . زیرا که در درونِ خویش ، سربازانِ جان برکفی دارد که هرکدامشان غیوری بی مثال هستند . دنیا بداند ! ما فرزندان و جاماندگانِ امام خمینی ره هستیم . مردی که بانگِ ایستادگی سر داد و فرمود : بکشید ما را ملت ما بیدار تر می‌شود . #گمنام #شاهچراغ #سربازانِ_جان‌برکفِ_خمینی

- قهرمان .

‌ طبیعیه که انقدر دلتنگِ حوزه علمیه شده باشم ؟ تابستون و تعطیلیِ کلاس‌ها بزرگترین عذاب برای منه . سه مااااااه دوری از فضایِ معنویِ حوزه ؟... غصه‌ی روزی رو میخورم که درسم تموم بشه و نتونم دیگه سرکلاس‌ها بشینم :)))) ‌

‌ راستی .. چرا اکثر آدما واسه مردم علامه‌ن اما تو خونه حتی بلد نیستن با بچه خودشون چطوری رفتار کنن ؟ ..

میدونید یه چیزی که تو این چند ماه اخیر یاد گرفتم چیبوده ؟ اینکه برای رسیدن به اون ایده آلی که توی ذهنم طراحی کردم قدم بردارم و لزومی نداره موفقیت‌هامو همه جا داد بزنم . ‌

‌که از هر سبزینه ای عبور کنی ، هنر عطر دیگری دارد . 🌱

‌ بعد از اینکه نماز جماعت تموم شد . یه خانوم جوونی اینو داد دستم و سریع رفت ... خیلی حق بود گفتم واسه شماهم بفرستم 🌿. ‌

- نقشِ دختران و زنان ، تاریخ‌ساز است .

‌ یکی از خوبیهای کار با دهه هشتادی ها اینه که اونقدر انرژی دارن و فوق‌العاده‌ان که باعث میشن توهم تلاش کنی و رو به جلو بدون توقف حرکت کنی . ‌

‌ همان اول که نگاهم به نگاهِ دخترانِ دهه‌هشتادیِ فعالِ استان افتاد که دور هم جمع شده بودند ؛ سعی کردم با لبخند و کلام و دستِ نوازش ، محبتم را به آنان ابراز کنم . به دخترانی که هرکدامشان در طرز نگاه و لحن حرف زدن‌هایشان ، می‌شد به اقیانوسی از محبت و معرفت دست پیدا کرد . گویا مقام مربی شایسته ی اخلاقِ پسندیده‌ی آنها بود . ولیکن با یک دنیا منت به من سپرده شده بود . کسی که خود در اولین گامِ خودسازی گیر کرده است . چطور می‌تواند معلم‌ِ شایسته ای برای چنین دخترانِ رستگارِ زیبا سیرتی باشد ؟ #باور #دخترای‌من