وقت دلتنگی من بودولی باد گریست بوسه ای از لب زیبای توافتاد گریست کوچه در حسرت همراه شدن باقدمت بی رمق مانده ودر یاد توجان داد گریست آسمان بغض تَرَش را سرجنگل بارید غافل ازانکه فقط حضرت شمشادگریست کوه را کند به شیرینی عشقش نرسید کوه زخمی شده بر غصه‌ی فرهادگریست مهر  رفتی و چه کم مهرتر از ماه شدی؟ بعد‌ِتو زندگیم تا دلِ مرداد گریست جنگ بین من و نفس است ولی انگاری آنقدر فاجعه آورد که بغداد گریست نیستی بی تو دراین بغض شناورشده ام کاش میشد بشود یک دلِ آزاد گریست #اسدالله_خندان_املشی

وای از موی بلند تو و آن روسریت وای از چشم صمیمانه خاکستریت بی تعادل شده بازارچه‌ی میوه شهر باحضور توُ و یک جفت لبِ نوبریت حُجره ها بسته شد و عشق کمی ریخت بهم چون شلوغ است دراین گوشه صف مشتریت بغض این باغ ترک خورد که تا گوش سپرد به صدای تو و آوای خوشِ بندریت دلبرِ نوبَرِ بازار ندیده ای عشق کاش کمتر بکنی بادلِ من دلبریت توکه دلخواه منی بازهم انکار نکن ماندم از دست تو و این همه نا باوریت #اسدالله_خندان_املشی