(سلام و درود خدا برمعدن چیان دلیر طبس) تقدیم به سبک بالان عاشق شرم کن ای حادثه این خاکِ سُلطان الرضاست سر زمین طوس شهر ضامن آهوی ماست داق بر دلها زدی در معدن طوس و طبس مِهر. بی مِهری نمودی اینچنین داغی خطاست یارب این تقدیربی هنگام تعبیرش چه بود تا اَبد ایران ز داق این عزیزان در عزاست گَشت ویران معدن و یادی ز معدنچی بجا ای اَبر مردان درود پروازتان تا کِبریاست بَهر ما هم دست بر دارید از جنس دُعا تا که بر خیزیم زین خوابی که خواب اشقیاست سیل اشک از دیده جاری کرد (عاجز) تا نوشت آری آری این جهان فانی. سراسر از جفاست بیت آخر این کِنایه از غزل بشنو که گفت این خطای کَس نبود از سوی بی همتای ماست. نا متان و یادتان در دلها گرامی. ۱۴۰۳/۷/۲ #آرش_لطفی _مقدم از پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین