تا بگیرم پرده از سوز نهان خویشتن سر کشیدم شعله آسا از زبان خویشتن دور از مهر تو ای مه ، تیره از بد اختریست اختری جستم اگر در آسمان خویشتن کردم از افسانه ی شیرین خود آخر به خواب مردمان دیده را در آشیان خویشتن آنچه جم می جست با جام جهان بین سالها یافتم از دور جامی در جهان خویشتن داستان دوستان رفته ام جان را گداخت آنچنان کز یاد بردم داستان خویشتن موج سرگردان هستی داده ام بر باد و باز در دل گرداب می جویم نشان خویشتن تا نشان مشفق چو گلشن جویم از راز جهان کرده ام آیینه اسرار جان خویشتن #شعرخوانی #استاد_مشفق_کاشانی

#شعرخوانی #استاد_مشفق_کاشانی