به توصیه دوستان یک شعر طنز را با اجازه مرحوم عباس یمینی شریف بر سبیل نقیضه تقدیم می کنم البته این کار قبلا در سایت لوح درج شده است. مصرع انتهایی هم از سعید بیابانکی عزیز است:  من یار مهربانم، اما كمی گرانم چون جنس باد كرده در دست ناشرانم دركل به قول ایشان كم سود و پر زیانم من گرچه اهل ایران این ملك شاعرانم زیر هزار نسخه باشد شمارگانم مانند حال زائو در وقت زایمانم یا لنگ فیلم و زینكم یا گیر این و آنم گیرم اگر مجوز من یار پند دانم از این ممیزی ها سرویس شد دهانم! اغراق اگر نباشد صفر است راندمانم یك روز رفتم ارشاد با این قد كمانم گفتم بده مجوز ای راحت روانم گفتا تو را برادر یك سال می دوانم در تو عقایدم را با زور می چپانم گفتم نمی توانی گفتا كه می توانم گفتم كنم شكایت گفتا كه {...}! از حرف های او سوخت تا مغز استخوانم من یك كتاب خوبم عشق است ترجمانم نه عامل خلافم نی در پی مكانم! محبوب اهل فكرم منفور طالبانم فعال در مسیر، آزادی بیانم خواننده گر كوزت شد من ژان وال ژآنم! من وارث پاپیروس از مصر باستانم هم خبره در سیاست هم اقتصاد دانم بسیار حرف دارم با آن كه بی زبانم #شاگرد فابریكِ جبار باغچه بانم درد دلم شنیدی؟ حالا بخر بخوانم از بس كه شعر گفتم كف كرد این دهانم #عباس_احمدی 🌸⃟🌼🎼჻ᭂ࿐✰📚 #کانال_شعر_علوی #قرارگاه_بسوی_ظهور @Sheroadab_alavi