#برشی_از_متن_سخنرانی (1) هدایت‌گری ائمه هدی علیهم‌السلام حالِ امام معصوم علیه‌السلام مانند حال رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله است؛ قرآن فرموده است: «طه * مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى؛ طاها! ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را به زحمت بیفکنی!» (طه: 1 و 2). ایشان به هدایت آدمی حریص هستند! حرص‌شان مثل کسی است که می‌بیند کودکی در حال غرق شدن در دریاست و این در حالی است که او می‌تواند کودک را نجات دهد! همه تلاش و همّت خود را به کار بسته و سر سوزنی کوتاهی نمی‌کند تا کودک را از غرق‌شدگی نجات دهد. حال اگر کسی مثل «عنوان بصری» با قصد کسب فیض به محضر امام علیه‌السلام رفته و ابراز تشنگی معنوی کند، امام چگونه با وی برخورد خواهد کرد؟! 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه دوم ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️توحید تشیّع (جلسات استاد مؤیدی) ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2247819265Cd0a3037941 تلگرام | سروش | اینستگرام با حفظ لینک در انتشار این پست، دیگران را به این کانال دست‌رسی دهید ...

#برشی_از_متن_سخنرانی (2) مانعی از موانع بیداری دل! عزیز من! سرور من! دل «عنوان بصری» بیدار شده بود. کسی که بیداری دل (یقظه) به او دست می‌دهد، ابتدا باید توجه کند که دل‌بستگی‌ها چگونه تمام وجود او را در برگرفته و شلوغ و پُرازدحام نموده است! چه هیاهویی از هوس‌ها، آمال و آرزوها در دل ایجاد شده است. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «حُبُّکَ لِلشَّیْ ءِ یُعْمِی وَ یُصِمُ؛ محبت‌ورزی‌ات به چیزی، تو را کور و کر می‌کند» (من لایحضره الفقیه: ج4، ص380) توجه به گذشته به‌ویژه اگر تهذیب در کار باشد، لازم است. اگر کسی خط یا حزب یا گروه یا مرام یا مسلک و یا مذهبی را برگزیده است، باید دقت و مراقبت کند تا مبادا حق را گُم نماید. این علاقه‌مندی‌ها و تعصب‌ها می‌تواند تا مرتبه‌ای رشد کرده و حق را بپوشانند که گاه دو برادر را از یک‌دیگر متنفّر می‌سازد؛ چرا که هر یک به ضد علاقه دیگری علاقه‌مند است. این علاقه‌هایی که ریشه در گذشته دارد، انسان را کَر و کور کرده و از درخشش نور فطری جلوگیری می‌کند. اگر این کوری‌ها و کَری‌ها نباشد، انسان به‌آسانی تشخیص می‌دهد که نور حق در کجا می‌درخشد و تاریکی باطل در کجاست! در این حال، آدمی صدای رسای رسول‌الله را می‌شنود؛ صدایی که می‌فرماید: «رَبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِياً يُنَادِي لِلْإِيمَانِ؛ پروردگارا! ما صدای منادی ـ تو ـ را شنیدیم که به ایمان دعوت می‌کرد» (آل‌عمران: 193). گویا چنین فردی، در ظلمات وحشت‌آور زندگی که همه در آن غرق شده‌اند، از دوردست‌ها صدای دل‌نشینی را می‌شنود؛ صدایی که صدای فطرت است و به حق دعوت می‌کند؛ «أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ؛ به پروردگار خود، ایمان بیاورید!» (آل‌عمران: 193). اگر فردی طالب شنیدن صدای فطرت است، مطمئناً باید خلوتی داشته باشد تا خود را از حالتی که پیش‌تر در آن دچار بوده است، بیرون بکشاند! 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه دوم ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️توحید تشیّع (جلسات استاد مؤیدی) ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2247819265Cd0a3037941 تلگرام | سروش | اینستگرام با حفظ لینک در انتشار این پست، دیگران رابه این کانال دست‌رسی دهید ...

#برشی_از_متن_سخنرانی (3) قدم اول در بندگی حقیقی! ابتدا باید کاری کرد که تشنگی حقیقی به بندگی خالصانه خداوند و عبودیت ذات احدی صمدی ایجاد شود. به بیان دیگر، شخص باید با تمام وجود احساس کند که خدا را ندارد و باید او را بیابد. اگر این حقیقت و تشنگی در انسان ایجاد شود، باید مطمئن بود که با آبی زلال این تشنگی را برطرف خواهند ساخت! گاهی انگیزه افرادی که به‌سراغ امور معنوی می‌شتابند، مکاشفات و کرامات است. اگر به درون مراجعه شود، راستی این موضوع را می‌توان سنجید. اموری همچون مکاشفات، کرامات، علم به اسرار و اِخبار از غیب و آینده، بسیار پُرمزه و جذاب است. این علایق، دلی را که گرفتار هوای نفس است، پُر می‌کند. عزیزان! سروران! اگر شخصی با این انگیزه قدم در راه معنویت نهاده است، باید بداند که سرانجام به وادی گُم‌راهی وارد خواهد شد. این که امام صادق علیه‌السلام به «عنوان بصری» فرمودند: «فَاطْلُبْ أَوَّلًا مِنْ نَفْسِکَ حَقِيقَةَ الْعُبُودِيَّةِ»، بسیار پُرمعناست. شاید قید «مِنْ نَفْسِکَ» در بر دارنده این پیام باشد که با ادعای زبانی، نتیجه مطلوب حاصل نمی‌شود. باید دل را جست‌وجو کرده و به محاسبه کشانید! باید از دل پرسید آیا براستی به‌دنبال حقیقت عبودیت هستی؟ آیا از این که خدا را نداری، در صدد خداخواهی برآمده‌ای؟ آیا می‌خواهی به سرچشمه دست‌رسی پیدا کنی و به بندگی «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ» (نور: 35) برسی؟ آن کسانی که در باطن خود به‌دنبال چنین حقایقی نیستند، اگر به وادی اخلاق و معنویت وارد شوند، پس از چندی، منصرف شده و از آن باز می‌گردند. حتی شاید به‌آسانی به مکاتبی روی آوردند که آخرت‌شان را در خطر اندازد؛ تنها به‌دلیل این که هوای و هوس اینان چنین می‌طلبد! چنین افرادی که در پی هوا و هوس نفسانی خود و در پوشش خداخواهی در صدد پاسخ‌دهی به خواسته نفس برآمده‌اند، اگر با مرتاض‌های هندی مواجه شوند، حتی شاید به آنان نیز گرایش پیدا کنند. چرا که آنان پس از تحمل چند دوره ریاضت، بدن و بُعد مُلکی خود را تحت تأثیر قرار داده و می‌توانند رفتارهای عجیب و غریبی را از خود نشان دهند. آنان به‌صورت محدود به قدرتی معنوی‌ـ‌روحی دست یافته و با آن، از ضمائر آگاهی پیدا می‌کنند و از بعضی از اوضاع و احوال و نیز حوادث آینده خبر می‌دهند. اگر خداجویی در دل ایجاد نشده باشد، هوای نفس به‌سمت این جذابیت‌ها نیز خواهد رفت. باید به این اطمینان رسید که هیچ‌یک از این احوالات خارق‌العاده، هرگز کمال نیست؛ چون تمام کسانی که از این عالم کوچ کرده و به عالم برزخ سفر می‌نمایند، در صورتی که اوضاع و احوال مرتاض‌های هندی را داشته باشند، در ظلمات گرفتار و از اوج عروج و صعود به عالَم نورالانوار محروم هستند. باید بر این موضوع با جدیت تأمل کرد. 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه پنجم ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️توحید تشیّع (جلسات استاد مؤیدی) ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2247819265Cd0a3037941 تلگرام | سروش | اینستگرام با حفظ لینک در انتشار این پست، دیگران رابه این کانال دست‌رسی دهید ...

#برشی_از_متن_سخنرانی (4) بیداردلی فطری و بیداردلی نفسانی حضرت امام صادق علیه‌السلام با راندن «عنوان بصری» از خود، به‌نوعی به او پیام می‌دهند؛ در واقع، حضرت صادق علیه‌السلام او را وادار فرمودند تا برای خود خلوتی گزیند! چرا که در خلوت‌نشینی‌ها یقظه‌های فطری را می‌توان شناخت. گاهی انسان در اثر بازیگری نف۫س، احساس بیداری دل کرده و می‌پندارد که در راه خدا در حال پیش‌رفت است؛ اما پس از آن که حیله‌های نف۫س برملا شود، در کمال حیرت‌زدگی در می‌یابد که احساسِ بیداری دل، از نف۫س اَمّاره و از همان الهِ نف۫س، مدیریت می‌شده است. چرا که او در ظاهر، اعمال عبادی را به‌شایستگی ادا می‌کرده و همه طاعات را بخوبی به‌جا آورده است؛ در حالی که در تمام طول این مدت، تحت فرمان نف۫س بوده است. نف۫س این‌چنین، نیش زهرآلوده خود را بر باطن انسان نشانده و به‌آسانی نیز گَزندگی را رها نمی‌کند. باید هوشیار بود تا آن زمان که حیات مادی ادامه دارد، تهدید نف۫س پا برجاست. کمترین غفلت، سبب می‌شود تا نف۫س به اهداف خود نائل آید. طلب فطری، طلبی جدی است که شخص را رها نمی‌کند. فرد مبتلا به این طلب، خود را به آب و آتش می‌زند تا پاسخی برای آن بیابد. آیا آن شخصِ بیمارِ صعب‌العلاجی که اطبا از بهبودی او قطع امید کرده و با یقین، مرگ او را پیش‌بینی کرده‌اند، آرام و قرار دارد؟ او که از هر درمان و داروی ظاهری قطع امید کرده، با اخلاص و از صدق دل، لب به «الله الله» گفتن باز می‌کند. حضرت امام صادق علیه‌السلام، با نپذیرفتن ابتدایی و ظاهری «عنوان بصری»، نه‌تنها او را از خود نَراندند، بلکه «عنوان» را در مسیر هدایت و سعادت قرار دادند. چرا که باید صداقت‌ورزیِ «عنوان بصری» و پرهیز او از تصنّع و بازیگری در عرصه عبودیت اثبات می‌شد. «عنوان بصری» در امر حق‌جویی صادق بود؛ زیرا با رانده شدن از محضر امام صادق علیه‌السلام، باز در پی یافتن پاسخی به طلب فطری‌اش بود. او خود را در بن‌بست دیده و تنها راه برون‌رفت را در تفضّل الهی یافته بود. از این رو، خالصانه خدا را می‌خواند و از پروردگار می‌خواست تا درِ خانه امام صادق علیه‌السلام که خانه نور و هدایت است، به رویش باز شود! او چنین می‌طلبید؛ در آخر، این‌چنین هم شد! 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه دوم ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️توحید تشیّع (جلسات استاد مؤیدی) ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2247819265Cd0a3037941 تلگرام | سروش | اینستگرام

#برشی_از_متن_سخنرانی (5) نزدیک شدن به حق، دور شدن از باطل ای عزیزم! اگر انسان اهل نور باشد، نتیجه نوری خواهد دید؛ اگر هم اهل نار و آتش گردد، نتیجه ناری می‌بیند. نباید بهانه‌جویی کرد که رسیدن به نور سخت و دشوار است. رسیدن به نور با دراُفتادن با نفس حاصل می‌شود. درافتادن با نفسِ جهنمی نیز سخت است؛ در حقیقت، کار انبیا علیهم‌السلام، تعلیم چگونگی درافتادن با نفس بوده است. سخت‌ترین کار، کار انبیا و ائمه هدی علیهم‌السلام و دشوارترین رسالت، رسالت آنان است. پیامبران و امامان معصوم علیهم‌السلام، آمدند تا انسان بسازند؛ آن هم نه با اِعمال قدرت! بلکه با تعالیم خود، کاری می‌کردند که افراد با اراده خود به‌سوی ایشان می‌شتافتند. جالب این است که رسالت انبیا و حضرات معصومین علیهم‌السلام، درست در نقطه‌مقابل ظواهر و زیبایی‌های فریبنده دنیا بوده است؛ «زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَ الْبَنِينَ وَ الْقَنَاطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعَامِ وَ الْحَرْثِ ذلِکَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ‌؛ محبّت امور مادی، از زنان و فرزندان و اموال هنگفت از طلا و نقره و اسب‌های ممتاز و چهارپایان و زراعت، در نظر مردم جلوه داده شده است؛ اینها سرمایه زندگی پست ـ مادی ـ است؛ و سرانجام نیک نزد خداست.» (آل‌عمران: 14). اما با همه این، انبیای الهی و ائمه اطهار علیهم‌السلام، با تعالیم خود، بسیاری را از آلودگی‌های مادی نجات بخشیده و به عرصه سعادت راهنمایی فرمودند. تا دنیا برقرار و بنی‌بشر در آن ساکن است، پیوسته خیر و شر، حق و باطل، نور و ظلمت، عدل و ظلم و پاکی و ناپاکی در جریان است. این حقیقت، از کمترین مراتب زندگی فردی جاری است تا بزرگ‌ترین ابعاد اجتماعی! هنگامی که «عنوان بصری» به محضر امام صادق علیه‌السلام شرف‌یاب شد، حضرت علیه‌السلام به او فرمودند: «إِنِّی رَجُلٌ مَطلُوبٌ!» این در ظاهر یعنی، امام صادق علیه‌السلام از سوی حکومت وقت، مورد مطالبه و بازخواست بوده‌اند. از این رو، هر که با ایشان در ارتباط باشد، اسباب گرفتاری‌های بسیاری را برای خود فراهم آورده است. اما در حقیقت، این کلام امام علیه‌السلام، از این حقیقت حکایت می‌کند که لازمه نزدیک شدن به حق، بردباری کردن بر رنج‌هایی است که به‌سبب جدا شدن از باطل به شخص تحمیل می‌شود. 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه اول ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️ «توحید تشیّع» را دنبال کنید؛ ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2247819265Cd0a3037941 تلگرام | سروش | اینستگرام

#برشی_از_متن_سخنرانی (6) تقویت عزم و اراده حضرت امام صادق علیه‌السلام به «عنوان بصری» درباره نظم در اوقات‌شان تذکر داده و می‌فرمایند: «لِي أَوْرَادٌ فِي كُلِّ سَاعَةٍ مِنْ آنَاءِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ فَلَا تَشْغَلْنِي عَنْ وِرْدِي‏؛ در هر ساعت از شب و روز اوراد و اذکاری دارم که باید آن‌ها را بگویم؛ مرا از گفتن ذکر باز مدار!». انسان گاهی از ضعف اراده خود به ستوه می‌آید. چه باید کرد؟! بنا بر فرمایش امیر مؤمنان علی علیه‌السلام باید نظم را در زندگی جاری ساخت؛ «أُوصِيكُمَا ... بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِكُم‏؛ سفارش می‌کنم شما دو فرزندم را ... به رعایت تقوای الهی و نظم بخشیدن در امرتان!» (نهج‌البلاغه: وصیت حضرت امیر علیه‌السلام به امام حسن و حسین علیهماالسلام). نظم، اوضاع و احوال درونی انسان را سامان بخشیده و مطمئناً عزم، اراده و همت نوری را بتدریج به ارمغان می‌آورد. حضرت امام صادق علیه‌السلام، در خطاب خود به «عنوان بصری» همین نکته را مورد توجه قرار می‌دهند. این مطلب پاسخی به این پرسش است: «چگونه می‌توان در سلوک الی الله، همت را افزایش و اراده را تقویت کرد؟» 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه دوم ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️ «توحید تشیّع» را دنبال کنید؛ ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2247819265Cd0a3037941 تلگرام | سروش | اینستگرام

#برشی_از_متن_سخنرانی (7) موانع رشد معنوی؛ خَلق! توجه به اقتضای مطلوب خَلق و مهم شمردن آنچه که خَلق می‌پسندد، یکی از موانع پیش‌رفت انسان در مسیر حق است. این مانع، سهم بسیاری در غافل شدن از مبدأ هستی دارد. افراد به‌جای آن که به ذات اقدس احدی صمدی که سرچشمه هستی است، توجه کنند، به خَلق و ملاحظات آن می‌پردازند. در این شرایط آدمی، پیوسته در صدد سنجش خود و هر آنچه که از او سر می‌زند برآمده تا دریابد که خَلق، کدام‌یک را پسندیده و کدام‌یک را نمی‌پسندند! این نگاه که در همه ابعاد گوناگون زندگی، جاری است، سبب ایجاد رقابت‌ها، حسادت‌ها و تفاخرها و دیگر موانع رشد معنوی است. بدتر آن که این امور، خود سلسله‌ای از لذت‌های خیالی و وَهمی ایجاد می‌کند که تا مدت‌ها باعث مشغولیّت انسان به آن‌ها می‌گردد. 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه دوم ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️ «توحید تشیّع» را دنبال کنید؛ ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2247819265Cd0a3037941 تلگرام | سروش | اینستگرام

#برشی_از_متن_سخنرانی (8) قدرت حق و قدرت باطل بخش نخست «وَ کَذٰلِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نَبِيٍّ عَدُوّاً شَيَاطِينَ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ ...؛ این‌چنین در برابر هر پیامبری، دشمنی از شیاطین انس و جنّ قرار دادیم ...» (مائده: 112) یکی از پیام‌های این آیه شریفه، این است که طبق سنّت الهی، پیامبران باید با بساط کفر مبارزه می‌کردند. پس چنین نباید پنداشت که اگر خداوند پیامبری را فرستاد، باید وضعیت نیز به‌نفع او تغییر کرده و همه امور به‌طرز معجزه‌آسایی پیش رود. هرگز چنین نیست! اگر خداوند موسای نبی علیه‌السلام را فرستاد، فرعون را در برابر او قدرت بخشیده و نمرود را در برابر ابراهیم نبی علیه‌السلام توانمند ساخت. این سنّت و ضابطه الهی است که باطل را در مقابل حق قرار دهد. «لِکُلِّ نَبِيٍّ عَدُوّاً» یعنی، این سنّتِ قطعی و همیشگی ماست! البته این که در این آیه، واژه عدو ـ به‌صورت مفرد ـ استفاده شده است، بدان معناست که دشمن تنها در یک بُعد دشمنی می‌کند؛ اما دشمنی کردن او در ظرفیت شیاطین جنّی و انسی ظاهر می‌شود. به عبارت دیگر، باطل برای ایجاد مانع در برابر راه حق، تا آن‌جا که در توان دارد، از ظرفیت جنّیان و انسان‌ها برای این منظور استفاده می‌کند. پس بنابراین، راه رسیدن به حق و حقیقت، راهی است که خداوند در کنار عنایت‌ورزی به حق‌جویان و روحیه‌بخشی به آنان، باطل را در آن قدرت داده است. باطل نیز برای منصرف و متوقف کردن پویندگان راه حق، از هر قدرتی بهره می‌برد. پس نباید در این طریق، از ناملایمات هراسید و از تکرار پی‌درپی گرفتاری‌ها، به حقیقت بی‌اعتماد شد. 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه اول ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️ «توحید تشیّع» را دنبال کنید؛ ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2247819265Cd0a3037941 تلگرام | سروش | اینستگرام

#برشی_از_متن_سخنرانی (9) قدرت حق و قدرت باطل بخش دوم «... يُوحِي بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُوراً؛ ... آنها بطور سری (و درگوشی) سخنان فریبنده و بی‌اساس (برای اغفال مردم) به یکدیگر می‌گفتند!» (مائده: 112) شیاطین چنین القا می‌کنند که هیچ حقیقتی جز همین زندگی دنیوی در کار نیست؛ مردن و زنده شدن نیز به دست طبیعتی صورت می‌پذیرد که کر، کور و فاقد هر گونه شعور است. شیاطین جنّی و انسی چنان وسوسه می‌کنند که گویی هستی به‌صورت تصادفی به وجود آمده است. آنان برای بالا بردن سطح تأثیرگذاری وسوسه‌های خود، القائات خود را در قالب‌هایی رسمی، جذاب و فریبنده منتشر می‌کنند؛ «زُخْرُفَ الْقَوْلِ غُرُوراً» به همین امر اشاره دارد. تا جایی که گاهی برای تضمین و تمدید بساط دنیوی خود، از تعالیم انبیا علیهم‌السلام بهره برده و آن‌ها را مصادره به مطلوب می‌کنند. چنانکه امروزه، موضوعاتی چون «دموکراسی» و «حقوق بشر» از زبان شیطان اکبر شنیده می‌شود. این یعنی، در راه حق، باید با بینش الهی پیش رفت و حق را با نور حضرت ربّ، از باطل تشخیص داد. در غیر این صورت، دچار شدن به دام باطلی که لباس حق را به تن کرده است، بسیار محتمل است. 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه اول ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️ «توحید تشیّع» را دنبال کنید؛ ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2247819265Cd0a3037941 تلگرام | سروش | اینستگرام

#برشی_از_متن_سخنرانی (10) منزلت عزم و اراده انسان «ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ نَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيهَا جِثِيّاً؛ سپس آن‌ها را که تقوا پیشه کردند، از آن رهایی می‌بخشیم؛ و ظالمان را ـ در حالی که از ضعف و ذلّت به زانو درآمده‌اند ـ در آن رها می‌سازیم» (مریم: 72) از این آیه شریفه می‌توان چنین استفاده کرد که آنچه انسان را اهل نجات یا گرفتار و درمانده می‌سازد، همّت، اراده و عزم اوست. سنّت الهی بر این تعلق گرفته است که آدمی در این عالم آمده و با اراده و همّت خود، راهی را برگزیده و به‌سوی مقصد آن حرکت کند؛ حال این راه یا نورانی است یا ظلمانی! یا حق است یا باطل! یا راه صدق است یا راه کذب! یا راه عدل است یا ظلم! و در یک سخن، یا راهی است که به‌ پاکی منتهی می‌گردد یا به ناپاکی! انسان باید با عزم خود این راه را برگزیده و در آن پیش رود. هرگز بنا نیست معجزه‌ها انسان را پیش ببرند! از این رو، همیشه طواغیت و فراعنه در کنار پیامبرانی چون موسی و ابراهیم علیهماالسلام، در صحنه حاضر بوده‌اند. آیا اگر همیشه دشمنان حق با معجزات به‌کلی نابود می‌شدند، انتخاب‌گری انسان، همّت، عزم و اراده او معنا و ارزشی داشت؟ 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه اول ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️ «توحید تشیّع» را دنبال کنید؛ ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2247819265Cd0a3037941 تلگرام | سروش | اینستگرام

#برشی_از_متن_سخنرانی (11) قلب تاریک و انکار حق «وَ مَا مَنَعَ النَّاسَ أَنْ يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَى إِلاَّ أَنْ قَالُوا أَ بَعَثَ اللَّهُ بَشَراً رَسُولاً؛ تنها چیزی که بعد از آمدن هدایت مانع شد مردم ایمان بیاورند، این بود (که از روی نادانی و بی‌خبری) گفتند: آیا خداوند بشری را بعنوان رسول فرستاده است؟» (اسراء: 94). باید کاری کرد که حال و هوای معنوی در انسان پدید بیاید؛ حتی یک‌صدم! قلب‌هایی که معنویت را در خود پدیدار نکرده‌اند، حتی برگزیدگانی چون انبیا و حضرات معصومین علیهم‌السلام را در مراتب پایین پنداشته و به خود اجازه می‌دهند تا درباره ایشان داوری و قضاوت کرده و مقام و منزلت ایشان را مورد ارزیابی قرار دهند. بنا بر فرموده قرآن، آنان که نور معنویت را در وجود خود حاکم نکرده‌اند، در آن هنگام که نور هدایت به‌سوی‌شان تابیده و قلب‌هاشان در آستانه نجات و رهایی از ظلمات قرار می‌گیرد، دچار وسوسه می‌شوند؛ وسوسه‌ای که آنان را در پذیرش حقانیّت رسولان مردّد کرده و سبب شود تا نه‌تنها ادعای پیامبران را انکار کنند، بلکه ایشان را مردمانی عادی، همچون خود تلقی نمایند. این که خداوند این موضوع را در این آیه شریفه، به‌صورت حتمی بیان می‌فرماید، بسیار عجیب است. اما همین افراد، در هنگام دچار شدن به مصیبت‌ها و گرفتاری‌های شدید ـ مثل بیماری لاعلاجی که منتهی به مرگ می‌گردد، ـ با چراغ روشن‌شده فطرت خود مواجه می‌شوند. در آن هنگام گویی حقانیت تعالیم انبیا و ائمه هدی علیهم‌السلام را کمی درک کرده و درمی‌یابند که عالَم صاحبی دارد و پس از دنیا عالَمی دیگر برقرار است. اما صدافسوس که چنین افرادی، پس از عمری گناه‌کاری و غفلت‌زدگی و در حالی که غرق در تاریکی‌ها هستند، خود را در برابر واقعیتی انکارناپذیر یافته‌اند. از این روست که روشن کردن نور معنویت در قلب ضرورت پیدا می‌کند. چرا که تنها از این طریق می‌توان امید نجات‌یافتگی داشت. باید چراغی روشن کرد! حتی اندک! 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه اول ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️ «توحید تشیّع» را دنبال کنید؛ ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2247819265Cd0a3037941 تلگرام | سروش | اینستگرام

#برشی_از_متن_سخنرانی (12) حقیقت دین تو را به خود فرا می‌خواند ... بخش نخست «عنوان بصری» از آن جا که با نور چراغِ تازه‌روشن‌شده فطرت، به سرچشمه جوشانِ معارفِ امام صادق علیه‌السلام رسید، با حقایقی روبه‌رو شده بود که پیش‌تر از آن بی‌خبر بود. تا پیش از آن، هر چه که او می‌فهمید، ظاهری از شریعت بود؛ اما او با درک حقانیت ظاهر شریعت، باطن‌هایی را در پی هم و در پس این ظاهر احساس می‌کرد؛ حقیقتی که فطرتش بدان گواهی می‌داد. این نه‌تنها نفیِ ظاهر دین نیست، بلکه به‌معنای چهره گشودن آن است. وقتی چهره باطن دین، گشوده شود، شخص درمی‌یابد که حقایقی عمیق، او را به خود فرا می‌خوانند. 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه دوم ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️ «توحید تشیّع» را دنبال کنید؛ ایتا | تلگرام | سروش | اینستگرام | توییتر

#برشی_از_متن_سخنرانی (13) حقیقت دین تو را به خود فرا می‌خواند ... بخش دوم «عنوان بصری» که در اولین ملاقاتش با حضرت امام صادق علیه‌السلام، در ظاهر، از سوی ایشان مردود شده بود، با ناراحتی و غم با خود چنین زمزمه کرد: «اگر حضرت علیه‌السلام در من خیری یافته بود، دست رد به سینه‌ام نمی‌زد»! این که چنین برداشتی، اولین موضوعی بود که به ذهن «عنوان بصری» خطور کرد، نشان از آن است که او از سوی فطرت هدایت می‌شد. اگر طلب، فطری باشد، شخص آن قدر می‌کوشد تا بدان پاسخ دهد. از این رو، «عنوان بصری» به زیارت قبر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله رفت و خالصانه از خداوند خواست تا از معارفی که در قلب امام صادق علیه‌السلام موج می‌زد، روزی او گرداند. چرا که «عنوان بصری» نود و چهار ساله بود و خود را در شُرُف کوچ کردن به عالم ابدی می‌دید. لذا با شکسته‌حالی از خداوند خواست تا قلب امام صادق علیه‌السلام به او منعطف و نرم گردد تا او را به محضر بپذیرد. این حالات، همگی برخاسته از بیداری و طلب فطری است و آنچه که گمشده این بیداری و طلب است، حقیقتی فراتر از ظاهر دین است؛ حقیقتی که تنها از ظاهر دین می‌توان بدان دست یافت ... 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه دوم ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️ «توحید تشیّع» را دنبال کنید؛ ایتا | تلگرام | سروش | اینستگرام | توییتر

#برشی_از_متن_سخنرانی (14) ظاهر شریعت، راهی برای رسیدن به باطن آن ... باید احکام ظاهری شریعت و یادگیری آن را با جدیت دنبال کرد. چرا که این، قدم نخست است. هر که سر سوزنی از آن تخلف کند، خلاف شریعت رفتار کرده و عقوبت خواهد شد. حلال‌ها و حرام‌ها که در رساله‌های عملیه آمده‌اند، روشن هستند. بنابراین، کسی که به احکام ظاهری شریعت بی‌اعتنایی کند، قطعاً در خط شیطان است. اما گاهی بعضی افراد، چنان در احکام ظاهری شریعت غرق می‌شوند که گویی ظاهر شریعت، اول، آخر، ظاهر و باطن است. آنان چنین می‌پندارند که غیر از ظاهر دین، هیچ خبری در کار نیست! این مصیبت است! مصیبت! در حقیقت، اقیانوسی از علایق دنیوی در درون چنین افرادی در حال موج خوردن است. چنین فردی، حتی اگر یک عمر نماز به‌جا آورده، روزه گرفته و آیات قرآن را تلاوت کرده باشد، می‌تواند در تاریکی‌ها غرق باشد. باید کاری کرد که یقظه و بیداری فطری رخ دهد. چرا که بیداری دل و یقظه فطری، سبب می‌شود تا شخص، اهل صعود و عروج گردیده و حال و هوای باطنی و سِرّ و سریره‌اش مطابق «قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ يُوحَى إِلَيَّ؛ بگو: «من فقط بشری هستم مثل شما؛ ـ با این تفاوت که ـ به من وحی می‌شود» (کهف: 110) شود. اگر دل بیدار نشده و یقظه فطری رخ ندهد، انسان رسول الله را به‌عنوان رسول الله نمی‌بیند! در بهترین صورت، او را مُصلحی می‌یابد که تنها به‌سبب خیرخواهی می‌کوشیده تا مردم را از سیاه‌بختی‌ها نجات دهد. چرا که چنین فردی، جر زندگی دنیا را باور ندارد. منطق این دسته از افراد، در عمل‌شان هویداست. آن نیز این است که تا آن جا که می‌توان باید، از این دنیا و منافع ظاهری آن بهره برد. آنان در نهان خود، دنیا را چون جنگلی یافته‌اند که از هر قانونی عاری و محل تنازع بقاست. حتی برای این نگرش خود، فلسفه هم بافته و در قالب‌های رسمی به جامعه و جهان معرفی می‌کنند. «عنوان بصری» آن پیرمرد سال‌خورده، از پی بیداری فطری و یقظه‌ای بوده که در دل احساس می‌کرد، در پی حقیقتی بود که از ظاهر شریعت بدان امکان دست‌رسی وجود دارد. او با ظاهر دین آشنا بود. اما فطرت و بیداری دل او را به‌سوی باطن آن می‌بُرد. 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه دوم ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️ «توحید تشیّع» را دنبال کنید؛ ایتا | تلگرام | سروش | اینستگرام | توییتر

#برشی_از_متن_سخنرانی (15) تولد در ملکوت عالم ... حالِ «عنوان بصری» یقظه فطری بوده است. چرا که او در صدد فرا گرفتن حقایقی برآمده بود که انسان را به منزلت واقعی‌اش می‌رساند؛ آن علم نوری‌ای که به صراط مستقیم هدایت می‌کند. صراط مستقیم نیز همان است که انسان در نهایتِ آن، به الله جل‌جلاله می‌رسد؛ «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ؛ خداوند نور آسمان‌ها و زمین است» (نور: 35). چنانکه قرآن کریم نیز اشاره می‌فرماید، حقیقت آن است که انسان از تاریکی‌ها خارج شده و در مرتبه نور وارد گردد؛ «كِتٰابٌ أَنْزَلْنٰاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ اَلنّٰاسَ مِنَ اَلظُّلُمٰاتِ إِلَى اَلنُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلىٰ صِرٰاطِ اَلْعَزِيزِ اَلْحَمِيدِ؛ ـ این ـ کتابی است که آن را بر تو نازل کردیم تا مردم را به اجازه پروردگارشان از تاریکی‌ها به‌سوی روشنایی، به‌سوی راه ـ خدایِ ـ توانای شکست‌ناپذیر و ستوده بیرون آوری» (ابراهیم: 1). این، بدان معناست که خروج از ظلمات به‌سوی نور، در حقیقت، خروج از ظلماتِ دنیازدگی و عالم مُلک به‌سوی عالَم ملکوت (عالم غیب الغیوب) است. کسی که از دار ظلمات به‌سوی عالَم نور، عروج و صعود می‌کند، جلوه‌گری حقیقت «لا إله إلا الله» و این که خداوند نور آسمان‌ها و زمین است را در می‌یابد. 📌 استاد #مؤیدی؛ شرح حدیث شریف عنوان بصری؛ جلسه دوم ❗️ متن، بدون تغییر در محتوا، مورد تصرف و ویرایش ادبی قرار گرفته است. ♦️ «توحید تشیّع» را دنبال کنید؛ ایتا | تلگرام | سروش | اینستگرام | توییتر