عسکری درست است یا عسگری؟واقعیت شبهه عقیم بودن امام حسن(ع)؟ عسکری درست است یا عسگری؟ عده ای می گویند امام زمان(عجل الله فرجه) وجود ندارد به خاطر اینکه «عسگر» در زبان عربی، یعنی عقیم و بی دانه؛ آیا این مطلب درست است؟ اولاً بی شک این قبیل شبهات، محصول فکر بیمار وهابیت خبیث و دیگر دشمنان و مخالفان مکتب اهل بیت (علیهم السلام) است که برای تضعیف اعتقادات تشیع و پیروان اهل بیت تدارک دیده می شود، لذا بر شیعیان واجب است سطح آگاهی خود را در باره معارف حقه اهل بیت افزایش دهند. یکی از مواردی که مورد استفاده مخالفان قرار می گیرد از طریق تشابه واژه ها است، از این رو شناخت و بکار بردن صحیح واژه‌ها و اسامی ضرورتی است که اگر مورد سهل‌انگاری و بی‌توجهی قرار بگیرد به اشتباهات بزرگی منجر می‌شود.

عسگری درست است یا عسکری؟ از جمله اشتباهاتی که بطور مداوم با آن مواجه هستیم بیان و یا نگارش واژه «عسگری» به جای «عسکری» است. بنابراین، به غلط، اولاً «عسگری» را به معنای عقیم و بی دانه تعریف می کنند. در حالیکه چنین تعریفی اساساً نادرست و ساختگی است و صرفاً از یک قیاس ظاهری صورت گرفته، به عبارتی از آنجاییکه انگور عسکری بی دانه است این معنا را برای واژه «عسگری» نتیجه گیری کرده اند. حال آنکه بعید نیست علت نام‌گذاری‌ انگور عسکری یا عسگری به این نام، به این جهت باشد که اولین فردی که آن‌ را کاشت و ترویج کرد نامش عسکری بوده و یا ابتدا از منطقه، روستا و شهری که عسکری نامیده می‌شده رواج یافته است.

دلیل ملقب شدن امام حسن عسکری و امام هادی به «امامین عسکریین» چون امام حسن عسکری (علیه السلام) و پدر بزرگوارش امام هادی(علیه السلام) در محله عسکر قرارگاه سپاه در شهر سامرا زندگی می‌کردند، به «عسکری» لقب یافتند و این لقب مشترک بین آن حضرت و پدرشان امام هادی(علیه السلام) است و آنها را «عسکریین» گفته‌اند.  اگر بنا بود این لفظ به (گاف) نوشته یا تلفظ شود، باید امام هادی نیز عقیم می‌بود و از نعمت فرزند محروم تلقی میشد. از سوی دیگر عسکر لفظی عربی است و اصولا در زبان عربی حرف گاف وجود ندارد. پس آنچه صحیح است، عسکری (با کاف) است، نه عسگری (با گاف).  در به وجود آمدن شایعه عقیم بودن حضرت، عوامل مختلفی چون خلفای عباسی، جعفر کذاب و فردی به نام زبیری تاثیری به‌سزا داشتند

🔹خبر خبر 🌐مدیر کتابخانه تخصصی دانشگاه ادیان و مذاهب خبر داد؛ 🔹طرح تخفیف ویژه دانشجویان و پژوهشگران به مناسبت هفته کتاب 👇👇 https://urd.ac.ir/fa/cont/10527/

مطالعه، یگانه راهی است برای آشنایی و گفتگو با بزرگان روزگار، كه قرن ها پیش در دنیا به سر برده و اكنون در زیر خاك منزل دارند… «روز کتاب و کتابخوانی گرامی باد»

روز بزرگداشت سید محمدحسین طباطبایی 24 آبان، سالروز درگذشت فرزانه ای فرهیخته و عارفی کامل است که عمر 79 ساله خود را، برای شکوفایی معارف دینی و گسترش آن در جامعه انسانی هدیه نموده و با گذر از دانه و دام دنیایی، سبکبال با توشه ای گران سنگ چون تفسیر المیزان، به سوی یار پرکشید.   سید محمدحسین طباطبایی سید محمدحسین طباطبایی معروف به علامه طباطبایی (۱۲۸۱ - ۲۴ آبان ماه ۱۳۶۰ هجری شمسی در تبریز) نویسنده تفسیر المیزان، فقیه، فیلسوف و مفسر قرآن، شیعه و ایرانی است. اهمیت وی به جهت زنده کردن حکمت و فلسفه و تفسیر در حوزه‌های تشیع بعد از دورهٔ صفویه بوده‌است. به ویژه اینکه علامه طباطبایی به بازگویی و شرح حکمت صدرایی بسنده نکرده، به تأسیس معرفت‌شناسی در این مکتب می‌پردازد. همچنین با انتشار کتب فراوان و تربیت شاگردان برجسته در دوران مواجهه با اندیشه‌های غربی نظیر مارکسیسم به اندیشه دینی حیاتی دوباره بخشیده، حتی در نشر آن در مغرب زمین نیز می‌کوشد.   دوران کودکی و نوجوانی علامه طباطبایی سید محمدحسین طباطبایی در سال ۱۲۸۱ در تبریز متولد شد. در پنج سالگی مادر و در نه سالگی پدر خود را از دست داد. وصی پدر، او و تنها برادرش علامه الهی را برای تحصیل به مکتب فرستاد. تحصیلات ابتدایی شامل قرآن و کتب ادبیات فارسی را از ۱۲۹۰ تا ۱۲۹۶ فراگرفت و سپس از سال ۱۲۹۷ تا ۱۳۰۴ به تحصیل علوم دینی پرداخت و به تعبیر خود «دروس متن در غیر فلسفه و عرفان» را به پایان رساند.

حقیقت طلبی علامه طباطبایی یکی از ویژگی های علمی علامه طباطبایی، حقیقت طلبی ایشان بود. در این باره نوشته اند: «مرحوم علامه طباطبایی، زندگی و سرمایه عمر خود را در راه حقیقت طلبی صرف کرد. ایشان، پیش از آنکه به دنبال جریان های رایج باشد، به دنبال حقیقت بود و هر گاه حقیقت را می یافت و با تأمل و تحقیق، چیزی را کشف می کرد، در بیان و اظهار آن تردید روا نمی داشت. ایشان، اهل هیاهو و جوسازی هم نبود و تنها از راه تدریس و گفتار و نوشتار معارف، نظرات خود را مطرح می ساخت».